Türk milletine hilekarlık, sahtekarlık yapmak ve aldatmak

Bilge Kağan atamız 735 yılında, Orhun Kitabelerinde Türk devletinin ve milletinin nasıl yıkıldığı ile ilgili olarak şöyle diyor: "Beyleri, milleti ahenksiz olduğu için, Çin milleti hilekâr ve sahtekâr olduğu için, aldatıcı olduğu için, küçük kardeş ve büyük kardeşi birbirine düşürdüğü için, bey ve milleti karşılıklı çekiştirttiği için, Türk milleti il yaptığı ilini elden çıkarmış, kağan yaptığı kağanını kaybedivermiş. Çin milletine beylik erkek evlâdı kul oldu, hanımlık kız evlâdı cariye oldu. Türk beyleri Türk adını bıraktı. Çinli beyler Çin adını tutup, Çin kağanına itaat etmiş. Elli yıl, işi gücü vermiş. Doğuda gün doğusunda Bökli Kağan'a kadar ordu sevk edivermiş. Batıda Demir Kapı'ya kadar ordu sevk edivermiş. Çin kağanına ilini, töresini alıvermiş." Bu metinden hareketle tarihten günümüze kadar devam eden süreçte Türk devletinin ve milletinin nasıl çöktüğüne ve hatta ortadan kaldırıldığına bakalım. Türk Devleti ve Milletinin bölünmesi ve yok olması tehlikesi eskiden de vardı, bugün de vardır.Türk Devletini ve milletini bölüp yok etmek isteyen dış etkenler, düşman devlet, millet ve odaklar tarih boyunca hep olmuştur. Atatürk Gençliğe Hitabesinde bunlar için "haricî bedhahlar" (dışarıdan bizim kötülüğümüzü isteyenler) tabirini kullanır. Bilge Kağan zamanında bu emperyalist haricî bedhahlar Çin milleti ve devleti idi. O zaman Türk devlet ve milletini bölüp parçalayıp yok etmek isteyen emperyalist Çin milletinin ve tabii devletinin bize karşı tutumları ve politikalarının bir parçası şu idi:Türk Milletine Hilekârlık, Sahtekârlık Yapmak ve Aldatmak: Bilge Kağan atamız 735 yılında, Orhun Kitabelerinde şöyle diyor: "Çin milleti hilekâr ve sahtekâr olduğu için, aldatıcı olduğu için," Türkler de bunlara inandığı için, güvendiği ve aldandığı için Türk devleti ve milleti çöktü, geriledi, zayıfladı. Bu çok önemli bir tespittir.Nitekim Çin karşısında zor durumda olan Doğu Göktürk Devleti'nin hükümdarı olan Işbara, 585 yılında, Çin'e barış teklifinde bulunur. Bunun üzerine gelen Çin diplomatı Işbara'ya hakaret eder, sahtekârca bir teklifte bulunur ve Türk kültürünü bırakıp Çin'lileşmeyi teklif eder. Zor durumda bulunan Işbara, Çin'e bağlanmayı kabul eder fakat asimilasyonu, Türklükten çıkıp Çinlileşmeyi reddeder. Çin İmparatoruna gönderdiği mektupta şu soylu tavrı ortaya koyar: "Size bağlı kalacak, haraç verecek, kıymetli atlar hediyece edeceğim. Fakat dilimizi değiştiremem. Uzun saçlarımızı kestiremem. Halkıma Çinli elbisesi giydiremem. Âdetlerinizi, kanunlarınızı alamam. Bu konuda bütün milletim, çarpan tek bir yürektir."Bu durumlar, bugün için de geçerliliğini koruyan evrensel bir hakikati ifade eder. O zaman Çin milleti ve tabii devleti, Türk devleti ile olan siyasi, ticari, askerî ilişkilerinde hile yapmış, sahtekârlık yapmış ve Türkleri aldatmış. Bu da Türk devletinin ve milletinin bölünmesine, zayıflamasına ve dağılmasına sebep olmuş. Tarihin diğer dönemlerinde de benzer şekilde dışarıdan yabancı devletlerin hilelerine, sahtekârlıklarına ve aldatmalarına maruz kalarak devletlerimiz dağılmıştır. Nitekim Tanzimat'tan sonraki süreçte de Batıya verilen sözler, Batıyla yapılan anlaşmalar sonucunda Osmanlı Devleti'nin kademeli olarak nasıl yıkıldığını ve parçalandığını gördük. İşte bu tarihî tecrübeleri Atatürk bildiği için emperyalist yabancı devletlere güvenmemiş, kendi işini kendisi görmüş, hatta kendi döneminde Batıya seyahat bile etmediği gibi, Batıyla ciddi manada kurumsal anlaşmalara da gitmemiştir. Çünkü emperyalist Haçlı Batının hilekârlığını, sahtekârlığını ve aldatıcılığını yakinen bilmiş, görmüş ve yaşamıştır. Mesela 1911'de kurulan Hürriyet ve İtilaf Partisinin bir adamı olan Mehmet Kadri, Osmanlı Devleti'nin son yıllarında Bilge Kağan atamızın uyarısından habersizce şöyle demiş:"Türkiye'ye bunca iyilikleri olmuş olan İngiltere'nin yardımı olmazsa yaşayamaz, ciddi hiçbir iş yapamazdı. En iyisi Anadolu'ya İngiliz'i getirip nasihatları üzere işlerimizi yavaş yavaş düzeltmeliyiz. Himmet ve dirayetine yardım etmeliyiz. Başka çaremiz kalmadı. Hem en sağlam çaremiz budur." (Serayih, Paris, 1912, s.283-284, 312)Bu derebeyi ruhlu Mehmet Kadri gibi adamlara karşı bey ruhlu Atatürk, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde 1922'de yaptığı tarihî bir konuşmada şöyle cevap verecektir: "Efendiler, Avrupa'nın bütün ilerlemesine yükselmesine ve medenileşmesine karşılık Türkiye tam tersine gerilemiş ve düşüş vadisine yuvarlanadurmuştur. Artık vaziyeti düzeltmek için mutlaka Avrupa'dan nasihat almak, bütün işleri Avrupa'nın emellerine göre uygun yapmak, yürümek, bütün dersleri Avrupa'dan almak gibi bir takım zihniyetler belirdi. Halbuki, hangi istiklal vardır ki ecnebilerin (yabancıların) nasihatiyle, ecnebilerin planlarıyla yükseltilebilsin? Tarih böyle bir hadiseyi kaydetmemiştir. Tarihte, böyle bir olay yaratmaya kalkışanlar, zehirli sonuçlarla karşılaşmışlardır. İşte Türkiye de, bu yanlış zihniyetle sakat olan bazı yöneticiler yüzünden, her saat, her gün, her yüzyıl, biraz daha çok gerilemiş, daha çok düşmüştür."Bugün maalesef, derebeyi ruhlu yöneticiler, Türkiye'nin durumunu düzeltmek için mutlaka Avrupa Birliği'nden nasihat almayı, bütün işleri Avrupa'nın ve Amerika'nın emellerine göre yapmayı, bütün dersleri Avrupa'dan, Amerika'dan almayı siyasetçilik, yöneticilik zannediyorlar. Bu zihniyet Türk devletini de böler, Türk milletini de dağıtır. Nitekim uygulanan Türk düşmanlığına dayalı etnik siyaset, PKK eşkıyası ile yapılan müzakereler millî Türk devletini ve vatanını bölmeye; hatta yıkmaya dönük çalışmalardır. O zaman çare nedir? Çare ve çözüm, Atatürk beklemek değil, Atatürk olmaktır. Çare, Atatürk gibi "hangi bağımsız millî devlet vardır ki Avrupa Birliği'nin ve Amerika'nın nasihatiyle, onların planlarıyla, ev ödevleriyle, Kopenhag kriterleriyle yükseltilebilsin? Tarih böyle bir olayı kaydetmemiştir." Diyecek istiklalci bir iradedir.