Bugün AKP kaynaklı odaklar, yavaş yavaş, ama planlı bir şekilde sinsi bir politikayı devreye sokmuş durumdadırlar. Önce Türkçeyi itibarsızlaştırmak ve resmî dil ve eğitim dili olmaktan çıkarmak, bununla beraber Türkçe dışındaki dilleri de demokrasi ve özgürlük adına resmî dil ve eğitim dili yapmak amacındadırlar. Türkçe dışındaki dilleri eğitim dili haline getirdiler, okullara soktular, şimdi sıra onları resmî dil yapmakta. Ama birden yapmıyorlar, Türkleri ürkütmeden yavaş yavaş sindire sindire yapıyorlar bu işi. Bu politika yeni değildir. Tanzimat'tan itibaren kademe kademe uygulamaya kondu. Tam netice alacakları sırada büyük Türk
Mustafa Kemal Atatürk, bütün projelerini çöpe attı. Nitekim Ömer Seyfettin, 1918 yılında yazdığı "Ashab-ı Kehf'imiz" adlı büyük hikâyesinde bu meseleyi aynen bugün gündeme getirildiği şekilde anlatmış. Günlük tarzında yazılan bu eserde Ömer Seyfettin, günlük sahibinin ağzından 1912 yılında Osmanlı Devleti zamanında durumun nasıl olduğunu şöyle aktarıyor:"Osmanlı Kaynaşma Kulübü'nün dili 'Esperanto' olursa bunu hepsinin kabul edip edemeyeceklerini sordum, güldü:- Türklerin zaten dilleri yok, dedi, onlar belki kabul edebilirler. Fakat Rumların beş on bin senelik mükemmel dilleri, edebiyatları var.Hiç Ermeniler Ermeniceyi bırakırlar mı! Ben de bunu düşündüm."Demek ki 1912 yılında da Osmanlı milleti adı altında uydurma bir millet yaratılmaya çalışılmış. Bu milletin dili ne olsun sorusuna da yine uydurma ve yapma bir dil olan Esperanto olsun demişler. Yalnız bunu sadece Türkler kabul edeceklermiş, Rum, Ermeni ve diğer unsurlar kabul etmeyecekmiş. Çünkü Türklerin dili yokmuş, başkalarının dilleri mükemmelmiş. Şimdi de aynı cümleler değişik şekilde söyleniyor. AKP, Yeni Osmanlıcılık projesini devreye sokunca, mesela bu dil konusuyla ilgili olarak en üstte yer alan temsilcisi "Türkçe ile felsefe yapılmaz, Türkçe ile edebiyat yapılmaz" gibi cümleler söylemeye başladı. Bu cümle, 1912'de söylenen "Türklerin zaten dilleri yok" cümlesi ile aynıdır.
