Unutan unutulacaktır

Kerim Kitabımızın yapraklarını ağrı ağır çevirirken, sayfaları arasında ibretle ve dikkatle göz gezdirirken, satırları arasında sık sık tefekküre dalarken öğrendiğimiz evrensel yasalardan bir de budur; "unutan unutulacaktır".
Onun içindir ki; "Zikrullah, Allah'ı anmak en büyük ibadettir." (Ankebut: 45).
Zikrullah, yarın, öteki âlemde Yüce Yaratıcı tarafından unutulmak gibi bir felaketten koruyacağı için elbette en büyük ibadettir.
Zikrullah, unutmanın panzehiridir ve Allah'ı anmak O'na açılan bütün kapıları hatırlamaktır, O'ndan gelen bütün fermanlara açık olmaktır, her zaman ve zeminde, her hal ve şartta; "başım gözüm üstüne" diyebilmektir.
Yaratıcı tarafından açılan bütün kapıları ısrarla çalmak ve O'nun tarafından gelecek olan bütün rahmet esintilerine gönül kapılarını açmaktır.
Elbette bir insan için, kendisini yoktan var eden, varlığından haberdar eden, "enfüste ve afakta" sayamayacağı kadar nimetler bahşeden Yüce Yaratıcı tarafından unutulmasından daha büyük bir felaket olamaz.
Bu dünyada insana yaratıcısını hatırlaması için adeta âlemler seferber edilmiş, bütün alametler gözü önüne serilmiş ve gönderilen son mesajda da sıkça uyarılmış; "unutursan unutulursun".
"Ey iman edenler! Allah'ın azabına mâruz kalmaktan korunun. Herkes yarın âhireti için ne gönderdiğine dikkat etsin. Allah'ın azabına dûçar olmaktan korunun. Çünkü Allah yaptığınız her şeyden haberdardır.
O kimseler gibi olmayın ki, Allah'ı unuttular da Allah da onlara öz benliklerini unutturdu. Yoldan çıkmışların ta kendileridir onlar." (Haşr: 18-19).
Ölümden sonraki hayatta, mahşer yerinde, o dehşetli günde "unutulmuşlar" arasında olmamak için, böylesine elim bir sonuçla karşılaşmamak için, bize şah damarımızdan daha yakın olduğunu bildiren, kişi ile kalbi arasında girdiğini ilan eden âlemlerin Rabbinden ve buyruklarından gafil olmamak gerekiyor.
Evet, hayat kitabımızın sureleri ve sayfaları ve dahi satırları arasında pürdikkat seyran ederken sıkça karşılaştığımız uyarı levhalarından biri; "Dikkat! Unutanlar unutulacaklardır."
"Cehennemlikler cennetliklere, 'Bize biraz su veya Allah'ın size verdiği rızıktan gönderin' diye seslenirler, onlar da, 'Doğrusu Allah dinlerini alay ve eğlenceye alan, dünya hayatına aldanan inkârcılara ikisini de haram etmiştir' derler. Bugünle karşılaşacaklarını unuttukları, ayetlerimizi bile bile inkâr ettikleri gibi biz de onları unutuyoruz." (A'raf: 50-51).
"Ama kim Benim zikrimden yüz çevirirse kitabımı dinlemez ve Beni anmaktan gaflet ederse, ona sıkıntılı bir hayat vardır ve Biz onu kıyamet günü kör olarak diriltir, duruşmaya getiririz.
'Ya Rabbî' der, 'Ben gözleri gören biri olduğum halde neden beni kör olarak haşrettin?'
Buyurur ki: Bu böyledir. Nasıl âyetlerimiz sana geldiğinde sen onları unuttuysan, bugün de sen öyle unutulur, bir kenara atılırsın." (Taha: 124-126).
"Bugüne kavuşmayı unutmanızın karşılığını görün; doğrusu Biz de sizi unuttuk, yaptıklarınıza karşılık ebedi azabı tadın" deriz." (Secde: 14).
Unutmak ve unutulmaktan bahis açılmışken, Mü'minun suresinin son sayfasında yer alan şu pasajı da dikkatle okumakta fayda var:


"Kimin iyilikleri tartıda hafif kalırsa, işte kendilerini ziyana sokanlar, cehennemde ebedî kalanlar onlar olacaklardır.
Onlar orada perişan durumda iken, ateş de yüzlerini yalayacaktır.
Ayetlerim size okunmuyor muydu ve siz de onları yalanlamıyor muydunuz?
'Ey Ulu Rabbimiz' derler, 'Azgınlığımız, kötü talihimiz ağır bastı, biz de yoldan sapan kimseler olduk bir kere. Ama ne olur ey Ulu Rabbimiz, kurtar bizi bu ateşten, eğer bir daha o kötülükleri yaparsak işte o zaman, kendimize iyice yazık eder, zalimin teki oluruz!'
Allah Teâlâ, 'Kesin sesinizi, sakın bir daha Bana bir şey söylemeye kalkışmayın!' buyurur.
Hani vaktiyle kullarımın bir bölümü, 'Ey Rabbimiz! Biz sana inandık, bizi bağışla, bize merhamet et, sen merhamet edenlerin en hayırlısısın!' diye dua ediyordu. Siz ise onlarla alay ediyordunuz. Bu yaptıklarınız size beni anmayı unutturuyordu. Onlara hep gülüyordunuz. Sabretmeleri sebebiyle, bugün ben onları mükâfatlandırdım. Şüphesiz onlar kurtuluşa erenlerin ta kendileridir." (Mü'minun: 103-111).