Vahyin tebliği ve Hz. Ali

Prof. Dr. Haydar Baş, "Rahmetenli'l-Âlemin Hz. Muhammed" isimli eserinde kavmini İslam'a çağırma vazifesini ve bu görevde Hz. Ali'nin ona yardım etmesini şu şekilde aktarıyor: 
Resûlullah, üç yıl boyunca genel bir davette bulunmadı. Sadece kabul edebileceğine inandığı kişileri İslam'a davet etmekteydi. Üç yıl sonra, Peygamber'e en yakın akrabalarından başlayarak, insanları Allah'ın dinine davet etmesi emri geldi. "Ve en yakın akrabalarını (Allah'ın azabına karşı) korkut. İnananlardan Sana uyanlara karşı sevgi kanadını indir, mütevazı ol. Sana isyan ederlerse, de ki: Şüphe yok ki Ben sizin için yaptıklarınızdan uzağım." (Şuarâ, 214-216).
Bunun üzerine Resûlullah bu konuda kendisine yardımcı olması için Hz. Ali'yi çağırdı. Ben-i Hâşim büyüklerinden kırk beş kişiyi öğle yemeğine davet etmesini ve onlara sütle birlikte etli yemek verilmesini istedi. Bir miktar buğday ve bir koyun budundan yemek yapıldı. Halbuki, toplantıya katılanların her biri bir oturuşta bir kuzu yemeleriyle meşhurdular.
Misafirler belirlenen vakitte geldiler. Aralarında amcaları Ebu Tâlib, Hamza, Abbas ve Ebu Leheb de vardı. Hep beraber yemek yediler. Hz. Ali bu konuda şöyle diyor: "Herkes yemeğini yedi. Hiç kimse bir şey istemez oldu. Ama yemekte ellerini daldırdıkları yerden başka bir boşluk görmüyordum. Ali'nin nefsini elinde bulunduran Allah'a yemin ederim ki, onların tümünün yediği yemeği bir kişi bile yiyebilirdi. Sonra Resûlullah, 'Topluluğa içecek su ver' dedi. Onlara süt dolu maşrapayı getirdim. Hepsi ondan içti. Hepsi de iyice kandı. Allah'a yemin ederim ki, onlardan bir tanesi tümünün içtiği sütü içebilirdi."
Peygamberimiz onlarla konuşmak istediğinde Ebu Leheb atıldı: "Arkadaşınız sizi büyüledi." Bunun üzerine topluluk dağıldı. Ve Resûlullah onlarla konuşma fırsatı bulamadı. Bunun üzerine Peygamber ertesi gün yine böyle bir davet verilmesi kararı aldı. Hz. Ali, Hz. Peygamberin emriyle tekrar yemek ve süt hazırlayıp, Hâşimoğulları'nın ileri gelenlerini yemeğe ve Peygamberi dinlemeye davet etti. Belirlenen vakitte herkes geldi. Yemekten sonra Resûlullah onlara hitaben şöyle dedi: "Ey Abdülmuttaliboğulları! Kendisinden başka tapacak ilah bulunmayan Allah'a and olsun ki, Ben size ve tüm insanlara Allah'ın Elçisi olarak gönderildim. Haberiniz olsun ki, nasıl uyuyorsanız öyle de öleceksiniz ve nasıl uyanıp kalkıyorsanız öylece de kalkıp dirileceksiniz. İyiler iyi amellerinin karşılığını, kötüler ise kötülüklerinin cezasını göreceklerdir. Ve ebedî cennet iyiler için, ebedî cehennem ise kötüler için hazırlanmıştır. Hiç kimse, ehline Benim sizin için getirdiğimden daha iyi bir şey getirmemiştir. Ben size dünya ve ahiret hayrını getirdim. Allah'ım Bana emir verdi ki, sizi Allah'ın birliğine ve Benim risaletime davet edeyim. İçinizden kim Bana bu yolda yardım edip, kardeşim, vasîm ve Benden sonra halifem olmak ister?"
Hz. Peygamber bunları söyledikten sonra oradakilerden hangisinin kendisine müspet bir cevap vereceğini görmek için bir süre durakladı. Ortalığı derin bir sessizlik kaplamıştı. Herkes başını eğmiş, düşünceye dalmıştı. O sırada henüz 15 yaşını geçmemiş olan Hz. Ali sessizliği bozdu ve Hz. Peygambere şöyle dedi: "Ey Allah'ın Peygamberi, ben Sana bu yolda yardım edeceğim." Sonra elini Peygambere uzattı. Ancak, Resûlullah ona oturmasını emretti ve oradakilere sorusunu tekrarladı. Hz. Ali tekrar ayağa kalkarak bu yolda O'na yardım edeceğini izhar etti. Peygamber tekrar ondan oturmasını istedi. Ve orada bulunanlara hitaben üçüncü kez aynı soruyu sormasına rağmen Ali'den başka hiç kimse ayağa kalkmadı. Bunun üzerine Resûlullah Ali'nin elini sıkıp şöyle buyurdu: "Bu (Ali) Benim kardeşim, vasîm ve halifemdir. Onu dinleyin ve itaat edin." Orada bulunanlar gülerek ayağa kalktılar. Bir yandan da Ebu Tâlib'e şöyle diyorlardı: "Oğlunu dinlemeni, ona itaat etmeni emretti, duydun mu?" (el-Kâmil Fi't-Tarih, c.2, s.62; Şeyh Müfîd, el-İrşâd, s.42; Mecmâu'l-Beyan, c.7, s.206; Tarih-i Dimaşk, İbn-i Asâkîr, c.1, s.86; Tarih-i Taberî, c.2, s.63; Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Ali, s.261).