14 Mayıs 1915'te Çanakkale-İstanbul-Londra

14Mayıs 1915 de günün başladığı ilk saatlerde İngilizler Bomba Sırtını ele geçirmek için bir gece saldırısına hazırlanır. 1.30'da başlayan saldırıda, Anzaklar ilk hat Türk siperlerinegirdilerse de süngü savaşında kaybederler. Kayıplarımızın yerini arka sıradaki askerlerimiz yüksek bir cesaretlilikle doldurarak Anzaklara fırsat vermezler. Çok kanlı bir boğuşma olur. Kan gövdeyi götürmektedir. Siperler bazen elden ele değişir. Fakat Türk askeri kahramanlığını ölümü göze alarak göstermiş, siperlerini korumasını bilmiştir. Kaybımız 300 şehittir. Hepsine Allahtan rahmet dilerim. Düşmanın kaybı,1500'ün üzerindedir. Ayrıca 200adetin üzerinde silah, teçhizat ve bol miktarda cephane ele geçirilmiştir. Gelibolu'daki diğer mevzilerde de küçük çapta karşılıklı saldırılar ve siper savaşları devam etmiştir.14 Mayısta Robeck,General Hamilton'a, Boğazın donanma ile zorlanmasına izin verilmediğini bildirir. General Hamilton bu haberi şöyle not eder: "Amirallik Boğazları hem karadan hem de denizden zorlamak önergesini reddetti."En eski devirlerden beri büyük komutanlar şu düstura yapışırlardı: "Eğer saldıracaksanız bütün kuvvetinizle saldırınız. Bizimkiler daha iyisini biliyorlar. Yarı kuvvetimizle saldırıyoruz. Önce kuvvetimizin yarısı olan donanma ile saldırdık ve durdurulduk, sonra da öbür yarıyı teşkil eden ordu ile saldırılıyor ve yine durduruluyoruz".General Hamilton, Çanakkale Boğazı ve Gelibolu saldırısının başarılı olamayacağını almış  olduğu bu notlarla açıklamış oluyor.İngiltere savaş komitesinin 14 Mayıs 1915 günü yapılan toplantısında sert tartışmalar olur. Ordu, planda belirtilen hedefe ulaşamamış, Boğaz yolunu açmakta Marmara denizine ulaşmakta kesin bir başarısızlığa uğramıştır. Kuzey Fransa'da Almanya'ya karşı Fransa ve Belçika ile yaptıkları saldırı kırılmıştır. İngilizlerin kaybı 20000 askerdir. Cephane yetersizliği kendini hissettirmeye başlamıştır. Ruslar ise doğu cephesinde, Almanlara daima mağlup olup geri çekilmektedir. Üçlü bağlaşma için genel durum hiç iyi değildir.Toplantıda ilk sözü Savaş Bakanı Lord Kitchner alır: "Çanakkale seferine orduyu katmaya razı oldu isem bunu donanmanın yolu kendi başına açabileceğine kesin olarak güvenildiğinin söylendiği için yaptım. Halbuki amirallik bu zorlama işinden vazgeçti. Quin Eilzabet, şimdi ordunun Gelibolu yarımadasında büyük bir sefere giriştiği ve kıyılarda sıkıştırılıp varlığı için savaştığı bir sırada bu gemi geri çağrılıyor." Lord Fichers, Lord kitchner'in sözünü keserek şöyle der: "Ben ta baştan beri Çanakkale işine karşıydım. Başbakanla Lord Kitchner bunu pek iyi biliyorlardı." Lord Kitchner söze devam eder: "Fransadaki ordu büyük ölçüde cephane  harcıyor. Siparişler gecikmelerle teslim ediliyor. Rusya'nın biteviye artan zaafı her an büyük sayıda Alman birliklerinin Batı cephesine taşınıp bize karşı saldırıya geçmesini sağlayabilir. Bundan sonra Almanlar, bir baskınla İngiltere'ye asker çıkarabilirler. İngiltere'nin savunmasını göz önünden uzak tutamayız. Öbür planlarımız ne kadar başarısızlığa uğrarsa, anayurdun savunulması o derece zaruret kazanır. Fransa'ya artık 4 tümen gönderemem. Bunları Ana yurdun savunulmasında kullanacağım." Churchill, şöyle karşılık verir: "Eğer bize 100000 kişilik bir ordu verileceğini 3 ay önce bilseydik yalnız Çanakkale'yi donanma ile zorlamazdık. Şüphesiz bir çok bakımından işler kötü gidiyor. Karamsar olmamalıyız. Quin Elizabet'i, denizaltı saldırısından korumak için geri çağırdık. Cephane kıtlığını daha çok çalışmakla önleyebiliriz.İngiltere'nin saldırıya uğrayacağı düşüncesi anlamsızdır. Gereken güç ve cephane toplanılıncaya kadar Batı cephesinde anlamsız saldırılardan vazgeçmeliyiz. Çanakkale cephesinde sonuç almaya çalışmalıyız."Savaş Bakanı Kitchener İngiltere ve müttefiklerinin genel durumu hakkında karamsardır. Churchill ise karamsar değildir. Batı cephesinde Almanlardan çekinmemektedir. O Çanakkale'de kazanılacak bir zaferle savaşın sonlanabileceğine inanmaktadır.