Emperyalistlerin, Anadolu, Dicle-Fırat arasındaki hedeflerini, bu hedeflerini Lozan'da nasıl ertelemek zorunda kaldıklarını, bu hedeflerinin ilk ayağının İran, Irak, Suriye ve Türkiye'de 'Büyük Kürdistan' adlı bir yapı oluşturmak olduğunu ve asıl hedefin Büyük İsrail'i kurmak olduğunu başta Prof. Dr.
Haydar Baş olmak üzere yıllardan beri gazetemiz ve tüm yazarlarımız binlerce kez dile getirdiler.
Siyonist-Emperyalistlerin bu hedefini anlatmak, hem milletimizi, hem de devletimizi yönetenleri uyarmak bir vatan göreviydi, bir iman göreviydi. Bu görevi yaptığımızı umuyorum.
Bizler anlattık, anlatıyoruz da. Ama su uyudu, düşman uyumadı. Geldiler, yaktılar, yıktılar, katlettiler, yağmaladılar.
Kimdi bunlar? 70 yıldır dost, ortak, müttefik denilen ABD ve her hükümetçe nihai hedef olarak kabul edilen AB. Ve de bunların efendisi İsrail. Bu kan emiciler artık inançlarından gelen nihai hedeflerine ulaşmak istiyorlar. (Hıristiyanların 'Tanrı Krallığı', Yahudilerin 'Arz-ı Mev'ud inancı)
Son birkaç aydaki gelişmeler bunun göstergesidir.
En uzun ve en güvenli kara sınırımız Suriye ileydi. Ama Haçlılar, Suriye'ye gelince güven kalmadığı gibi sınır da bölündü.
Suriye ile olan yaklaşık 900 Km. sınırımızın 550 Km.'si PKK-PYD terör örgütünün kontrolü altında. Yani terör örgütü, dağlarda değil sınır komşumuz.
PKK-PYD'yi kim sınır komşumuz (!) yaptı? ABD. Aynen Irak'ta 36. Paralelde yaptığı gibi özerk bir bölge oluşturdu. Dün terörist Barzani'yi muhatap kabul ettirdi. Bugün Salih Müslim'i kabul ettirme peşinde.
Suriye'nin işgalinden son bir yıla kadar devamlı olarak Suriye'nin batısı gündemde oldu. Şurayı bombaladılar, orayı havaya uçurdular, kimyasal gaz, çocuk katliamı vs. konuşuldu.
Ülkemiz siyaseti ve medyası da bu akıntıya kapıldı ve çoğu gerçekten uzak, kurgulanmış olayları konuşup, Esad'ı hedef gösterirken, ABD hedefini adım adım gerçekleştiriyordu.
70 bin teröristi bölgeye yerleştirdi. Biri İncirlik Üssü büyüklüğünde 9 hava üssü kurdu. On binlerce tır silah getirdi ve teröristlere dağıttı.
Türkiye, Suriye'deki savaşın ülkemizin bekasını tehdit ettiği gerçeğini çok geç gördü. Ülkemizi tehdit eden ise terör örgütleri filan değildi. Bizzat müttefik denilen ABD idi.
Yöneticilerimiz bu tehdidi ortadan kaldırmanın tehdit sahibi ile anlaşarak olmayacağını anlamış olacaklar ki, Suriye'de çözüm için Rusya ve İran ile diyalog çalışmalarına girdi. Kısa sürede çok olumlu gelişmelerde yaşandı.
Ama ABD bu yakınlaşmayı, Suriye'de çözümü kabul etmedi. İran'a ekonomik yaptırım karaları aldı.
Ülkemizi ise direkt hedef almadı. Değişik oyunlara başvurdu. Neydi onlar? Kur dalgalanmaları, S-400 tehdidi, Zarrab komedisi, Halk Bankası davası, Rahip bilmem ne, Fırat'ın doğusunun terör örgütlerinden temizlenmesi ortak fikri, Menbiç'te ortak devriye kararları gibi.
Tabi ABD bu… Haliyle hiçbir sözünü tutmadı.
Bizzat ABD Genelkurmay Başkanı Joseph Dunford, Suriye'de PKK/YPG üyelerini eğittiklerini, açıkladı.
Yani ABD, Menbiç'teki teröristlerin silahları toplanmadığı gibi bu teröristleri eğittiğini itiraf etti. (Kime karşı eğitiyor? Mehmetçiğe)
Bu açıklamanın ardından ABD'nin, Suriye Özel Temsilcisi Jeffrey, Suriye'nin geleceği konusunda İngiltere, Fransa, Almanya, Ürdün, Mısır ve S. Arabistan'la görüştüğünü ve "artık Astana'nın fişini çekme vaktinin geldiğini" söyledi.
Ve en son; Fırat'ın doğusunda Türkiye sınırına yakın yerde, birkaç noktada gözlem noktaları kuracağını açıkladı.
Şimdi soralım; Kadim dost! Müttefik!, Stratejik ortak! ABD bu gözlem noktalarını kime karşı kuracak? Türkiye.
Peki, ABD Türkiye'den gelebilecek tehditlere karşı kimi koruyacak, PKK-PYD. Yani terör örgütünü.
Kabul edilebilir mi? Asla.
Sayın Erdoğan birkaç gün önce ABD'nin Türkiye'ye karşı attığı adımları tek tek sıraladı, bunların hazmedilmeyeceğini ve birkaç gün içinde Fırat'ın doğusuna harekât başlatacağız, dedi.
Biz sahada yenilmeyiz. Bakalım masa ne gösterecek.
