Tarih aynasına bir türlü bakmayan, o aynada kendi ile yüzleşemeyen, kendi milli ve manevi değerini, heybetini haliyle göremedi.
Göremedi gözler Hacı Bektaş, Hacı Bayram-ı Velileri, Sarı Saltukları, Yunus Emreleri, Mevlanaları, İbn-i Sinaları, El-Cabirleri, Mimar Sinanları ve kurduğumuz onlarca devletin yapısını, kuruluş ve yıkılış gerçeklerini.
İşte bu körlükle, devlet ve milletimiz bir arayış içerisine girdi. Yüzünü dönebileceği, güvenebileceği odaklar aradı.
Ama ne hikmetse (!) bu arayışta Asya ve Türk coğrafyası kimsenin aklına gelmedi. Bakmadılar, görmediler.
Batıya döndü yüzler, gözler, gönüller. Hem de ne dönüş. Mal gitti, ar gitti, kalp söndü, kalıp kurudu.
Elde edilen tek şey ihtirasların tatmini oldu. Siz de çok iyi bilirsiniz ki, ihtiraslarını tatmin etmek için koşturanlar bugün, yarın hem karınları aç, hem de kalpleri boş olarak can çekişmektedirler.
Geldiğimiz noktada ne ABD'ye dost olabildik ve ne de AB'ye yar olabildik. Sadece kapı kolu olduk, özel güvenlik görevlisi olduk.
Bu sebeple mi bilmiyorum ama ülkemiz yöneticileri yeni bir yön, yeni bir yüz arayışı içerisinde. Bu arayış bir blöf de olabilir.
Sayın Cumhurbaşkanı birkaç ay öncesinde; "Afrika'dan öğreneceğimiz çok şey var" açıklamasını yaptı.
Ve ekledi; ''Afrika'nın yol arkadaşı, kader ortağı olmak istiyoruz. Hedefimiz birlikte kazanmaktır'' dedi.
Eğer blöf değilse yeni yön Afrika. Ama Afrika'dan öğrenebileceğimiz tek şey vardı. Onu da öğrenmekte çok geç kaldık. Afrika ile kader ortağı olduğumuz ise bir gerçek.
Afrika'dan öğrenmekte geç kaldığımız gerçeği Kenya kurucu devlet başkanı Jomo Kenyatta yıllar önce söylemişti.
Kenyatta şöyle diyordu; "Avrupalılar, Afrika'ya geldiklerinde onların elinde İncil, bizim elimizde ise topraklarımız vardı. Bize gözlerimizi kapatıp dua etmeyi öğrettiler. Gözlerimizi açtığımızda baktık ki İncil, bizim elimizdeydi. Topraklarımız ise Avrupalıların olmuştu."
Bu gerçeği öğrenemedik. Avrupalılar ve de ABD, Atatürk'ün vefatıyla birlikte coğrafyamıza dolar ve Euro ile geldiler. İkinci el teknolojik ürünler, kullanılmış silahlar ile geldiler. Kadim dost, müttefik, stratejik ortak maskeleriyle geldiler.
Dinlerarası Diyalog, küresel barış, demokrasi, insan hakları, BOP, Arap Baharı, Medeniyetler İttifakı kaftanıyla geldiler.
Aynen Afrika'da yaptıkları gibi bizlere de gözlerimizi kapattırarak, 'savaşsız dünya, lider ülke Türkiye, modern ülke Türkiye, Avrupa'ya tam üye olacak Türkiye, refah ülkesi Türkiye' vs. virdini (sık sık devamlı okunması gereken şey) ezberlettiler.
Devleti yönetenler ve millet onlarca yıldır bu ezberi gözü kapalı okuyorlar.
Aaaa!
Bir de gözümüzü açtık ki, ortada dost dediği ABD tarafından sırtından vurulmuş Türkiye. AB tarafından kapı kulu yapılmış Türkiye. Bölgesinde dostu kalmamış Türkiye. Komşuları ve sınırları alev alev yanan Türkiye…
Ekonomisi batmış Türkiye. Milleti bütün değerlerinden koparılmış Türkiye. Yer altı ve yerüstü zenginlikleri, kamu malları, devasa kurumları satılmış Türkiye.
Evet, gözü kapalı emperyalistlerin virdini okuduk. Hiçbir şeyimiz kalmadı. Yani Afrika ile kader ortağı olduk.
Öyle olmadık mı?
