Günler geliyor, günler yaşanıyor, günler geçiyor. Hepsi birer anı oluyor yaşadıklarımızın. Bir an öncesine geri dönemiyoruz, bir an sonrasında neler olacak bilemiyoruz.Ne zamanı yakalayabiliyoruz, ne de zamansız yaşayabiliyoruz. Zaman bazen her şeyin ilacı oluyor fakat, zamana gömülen bazı şeyler de hiç unutulmuyor. İnsanın anılarda yaşaması belki doğru değil ancak; "Her şeyi unutarak yaşanır sanma" diyor şair. Aklımıza geldiğinde gözlerimizi yaşartan anılar var, yaşanmışlıklar var, insan istese de onların üzerine deyim yerindeyse bir sünger çekemiyor. Hayat acı tatlı anılarla dolu, acısı da tatlısı da derin izler bırakıyor.Yeri geliyor insan, kendi duygularını, duygulanımlarını anlamakta güçlük çekiyor. İnsanın kendisini anlamak için yine kendisine uzaktan bakabilmesi gerekiyor.Sevmek ve sevilmek insanın en önemli ihtiyaçlarıdır, insanın kendini rahatlıkla ifade edebileceği ortamları bulması, kendini anlayan ve kendini anlatabileceği insanlarla bir ve beraber olmasının da önemli olduğunu düşünüyoruz.İnsanın geçmişe dalıp da hüzünlenmesi onun bugünün güzelliklerini görmesine, asıl bugün için yaşamasına engel olmamalı. Esasen insan ne geçmişte, ne gelecekte fakat bugün için yaşaması gerektiğinin farkına varmalı.Eğer geçmişte yaşadığımız olaylar bizi bugün çok meşgul ediyor ve üzüyorsa, bugünümüzü yeni bir başlangıç olarak görüp çok daha güzel günler görebilmek için dua etmemiz gereklidir. Allah'ın (c.c.) hazinesi geniştir. Kim bilir yeni günler hangi güzelliklere gebedir. Her zaman umutlu olmamız, iyimser olmamız bizim yararımıza değil midir? Gerçek mutasavvıflar her zaman ümitlidir, şevklidir, heyecanlıdır çünkü onlar Allah'a yakındır. Allah'a yakınlıkta ise sevinç vardır, sevgi vardır, tatlı bir heyecan vardır.
