Mübarek Ramazan ayının ilk haftası bitirdik. Ramazan ikliminde yapmaya daha dikkat ettiğimiz ibadetler bizlere aslında bir hakikati de hatırlattı. Ailemiz, işimiz, okulumuz vesaire meşgalelerimiz kısaca dünya tarafından o kadar kuşatılmışız ki, bizlere şah damarımızdan daha yakın olan Rabbimiz ile aramıza perde olmuşlar. Belki de birçoğumuz "huzurunda oluyorum" iddiası ile kıldığımız namazlarımızda O'na yakın olamıyoruz. O yakınlığı hissedemiyoruz. Beden olarak kıbleye dönmüşüz, Allah'ın huzurundayız ancak ya sokakta geziyoruz, ya ticaret yapıyoruz veya hanımla kavga ediyoruz. Kısaca, cesedimiz huzurda, ruhumuz başka yerde? Her anımızı dolduran ve meşgaleleri ile bizi ibadetten alıkoyan dünya için İmam Ali Efendimiz şöyle buyurmuştu: "Dünyada beğendiğiniz şeylerin çokluğu, onda size arkadaşlık eden şeylerin azlığı hususunda sizi kandırmasın. Allah düşünüp ibret alan, ibret alıp ölen adama rahmet etsin! Sanki dünyadan var olan, kısa süre sonra yok olacak, ahiretten var olan kısa süre sonra devam edecek?" (İmam Ali eserimiz, sayfa 1099) Kısa bir süre kalacağımız dünya, ebedi ahret hayatımızı yok etmemelidir. Zühd ve takva yolunu ihtiyar etmemiz kulluğumuz için şarttır. Bunun yolu da dünyayı kalpten çıkarmaktır. Öyle bir halimiz olmalı ki, bedenimiz halk ile, ruhumuz her an Hak ile beraber yaşayabilmeliyiz. İşte o zaman, her eserde O'nun fiilini görür, Hakk'ın eşyadaki tecellisini seyrederiz. Gerçek manadaki kulluk için bir tavsiye de ihlasla amel etmektir. Nice insanlar tanırız ki, görünüşleri ve sözleri ile Müslümanlığı kimseye bırakmazlar, kuruşun hesabını vermenin derdine düşerler ama hakikatte milyonların hesabını bile umursamazlar. Öyle bir noktaya gelirler ki, işleri iman sahibinin imanından dolayı şikâyet etmek olur. Bu kişiler Kuran'da tarifini bulan şekli ile münafıktırlar. Allah, imanını kaybederek bu hale gelenlerin akıbetinden bizleri muhafaza etsin. Ramazan samimi ihlasla ibadetlerimizi çoğaltacağımız, Kuran hatimleri ve teravihlerle girdiğimiz bu yoğun ikimde, her an Hakk'ın huzurunda olduğumuz şuurunu ve halini kazanacağımız bir vesiledir. Gerçek manada kulluk da, bu zevki hakikiyi tattıktan sonra başlayacaktır?
