Resûlullah (s.a.a.) şöyle buyurdu:"Kim (Benim demediğimi dedi) diyerek Bana yalan isnâd ederse cehennemin iki gözü arasındaki yerine hazırlansın."Denildi ki: "Ey Allah Resûlü! Onun iki gözü mü var?"Şöyle buyurdu: "Siz Allah'ın, 'Bu ateş onlara, uzak bir yerden gözükünce, onun kaynamasını ve uğultusunu işitirler' buyruğunu (Furkân, 25/12) duymadınız mı? Cehennemden, gören iki gözü bulunan bir boyun uzanıp çıkacaktır." (Rezîn)"Cehennem ehlinin göreceği azabın en hafifi, kişiye ateşten iki pabuç giydirilip onların sıcağından beyninin kaynaması şeklinde olacaktır." (Müslim, îmân 361, s.195-6)."Cehennem kimini ökçelerine, kimini beline, kimini de köprücük kemiğine kadar yakalayacaktır." (Müslim, cennet 32-3, s.2185)."Kaynar su başlarına dökülecek. Bu su içlerine nüfuz edecek. İçindekileri yakıp eriterek ayaklarından çıkacak. İşte bu hâdise, ilgili âyette (Hacc, 22/20) geçen 'Sahr' (eritme) hâdisesidir. Sonra (eriyen cesed) tekrar eski haline dönüşecek." (Tirmizî, 2582). "Kâfir dilini bir ya da iki fersah kadar sürükleyecek. İnsanlar üzerinden geçip onu çiğneyecekler." (Tirmizî, 2580)."Eğer bu mescidde yüz bin ya da daha fazla kişi ve burada cehennemden bir adam bulunup bir soluk alsaydı; soluğundan mescidde bulunanların hepsi mescidle birlikte yanıp kül olurdu." (Ebû Ya'lâ)."Cehennemin bir demir sopası yeryüzüne konulsaydı da, insanlar ve cinlerin tümü bir araya gelse onu kaldıramazlardı." (Ahmed, III, 29).Ömer'den rivayetle; Cibrîl, Peygamber'e (sallallahu aleyhi ve sellem) beklenmedik bir zamanda gelmişti. Bunun üzerine Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) ayağa kalkarak, "Ey Cibril! Rengin neden böyle soluk?" diye sordu. "Allah, Cehennem anahtarlarını emredinceye kadar Sana gelmedim" diye cevap verdi. "Ey Cibril! Bana ateşi anlat ve cehennemi vasfet!" deyince, Cibrîl şöyle dedi: "Allah, emir buyurdu, cehennemin üzerinde bin yıl ateş yakıldı ve bembeyaz oldu. Bin yıl daha tutuşturuldu, bu defa kıpkırmızı kesildi. Emretti; bin yıl daha tutuşturuldu, simsiyah kesildi. Şu anda o, kapkaranlıktır. Ne kıvılcımları aydınlatır, ne de alevi söner. Seni Hak ile gönderene yemin ederim ki, Cehennemden iğne kadar bir yer açılsa, onun sıcaklığından, yeryüzündekilerin hepsi ölür. Seni Hak ile gönderene yemin ederim ki, eğer Cehennem bekçilerinden biri dünya ehline görünse ve dünya ehli ona baksaydı yüzünün çirkinliğinden ve pis kokusundan tüm dünya ehli ölürdü. Seni Hak ile gönderene yemin ederim ki, eğer Allah'ın Kitab'ında vasfettiği cehennem ehlinin zincirinden bir halka dünya dağlarına konulsaydı, hepsi parçalanır ve yerin dibine çökerdi."Bunun üzerine Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: "Bu kadar yeter, daha anlatma! Nerdeyse kalbim parçalanıp öleceğim." Sonra ağladı. Cibrîl'e şöyle bir bakınca onun da ağladığını gördü ve sordu: "Ey Cibrîl! Allah katındaki mevkiine rağmen sen de mi ağlıyorsun?" "Neden ağlamayayım? Kim bilir belki ben Allah'ın ilminde şimdiki durumumdan başka bir durumda olurum. Kim bilir benim de başıma İblis'in başına gelen şeyler gelebilir. Kim bilir Hârut'la Mârut'un uğradığı âkibete ben de uğrayabilirim" deyince ağlamaya devam ettiler. Nihayet kendilerine şöyle bir ses geldi: "Ey Cibrîl ve ey Muhammed! Allah-u Teâlâ kendine âsi gelmekten sizi emin kıldı." Bunun üzerine Cibrîl yukarıya doğru yükselip gözden kayboldu. Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem) de oradan ayrıldı. Yoldan geçerken, Ensâr'dan gülüp oynayan bir kavme rastladı ve onlara şöyle buyurdu: "Gülüyor musunuz, önünüzde cehennem var. Eğer Benim bildiklerimi bilseydiniz, az güler çok ağlardınız. Yemekten içmekten kesilir, yüksek yerlere çıkıp Allah'a yalvarırdınız."Derken şöyle bir ses duyuldu: "Ey Muhammed! Kullarımı umutsuz etme! Ben Seni zorlaştırıcı olarak değil kolaylaştırıcı olarak gönderdim."Allah Resûlü de (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: "Amellerinizde aşırıya kaçmayın ve doğru yolu tutunuz!" (Taberânî, el-Mu'cemu'l-Evsat).
