Ayrılık üzerine

Kelimeler bazen içimizdeki ayrılık duygusunu anlatmaya kifayetsiz kalır. Hazreti Mevlana Şems-i Tebrizi'den ayrılınca nasıl kopmuşsa birçoklarından ve kelimelerle dost olup bir çıkış bulduysa bu ayrılığın acısına, sanki kalem de bizi çağırır gibi, bir çözüm olmak ister gibi bu yazgıya.Ayrılık bir yazgıdır, eğilmesi gereken fakat zordur da.... İmtihan işte bu zorlukta gizlidir, içimizde bir şeyler erir, yüreğimizden bir şeyler kopar, tanımlayamayız belki fakat hissederiz. Bizden birşeyler götürür ayrılık, sevincimiz kursağımızda kalır, başımız önümüze düşer, her nasılsa hüzün peşimize düşer, anlamı ile henüz buluşmamış kelimeler gönlümüze düşer, tarif etmeye yetmez kimsesiz duyguları. Başaklar yeşilken başları dimdiktir, sonra olgunlaşırlar, boyunları eğrilir, zamanla kadere boyun eğilir, zor olsa da, imkansız görünse de Yüce Yaratan bazen bizim gönlümüzde kendinden gayrısının sevgisini büyütmemize izin vermez.Yakub'un (as) çok sevdiği oğlu güzel Yusuf (as) kaybolur, çok sevilen şehir Mekke terk edilir, Mecnun kavuşamadığı sevdiği Leyla'da erir ve Şems-i Tebrizi bir gece katledilir. Ve o zaman, ayrılık zamanı Rabb'imiz bizi dener, acaba sabredecek miyiz? Çok zordur fakat biliriz ve anlarız ki "gelenler Hakk'tan geldi". Hem "Sevgili'nin fermanıdır." Bu fermana boyun eğmekle zamanla derin bir haz duyarız, bu "razı olma"nın verdiği hazdır. Ham idik, pişeceğiz, yanacağız belki birbirine benzer imtihanlarla ter dökeceğiz, gönlümüzü yoracağız. Eh insan olmak kolay mı? Resulullah (sav) buyuruyor ki: "Her insanın kalbinden Allah'a (cc) bir yol gider." İşte biz o yolu bulmakla, o yolu açmakla sorumluyuz, yolda gördüğümüz güzellikler bizi yoldan alıkoymamalı. Hem her insanın kalbinden Allah'a (cc) bir yol gitmesi ne güzel, ne büyük şeref.İnsan, Allah'ı (cc) ne kadar severse mana alemindeki değeri de o kadar artar. İnsana değer katan Allah'ı (cc) bilmesi, kulluk yolunda sabit kadem olmasıdır. Yaşarken öğrendiğimiz şeyler bizi O'na yaklaştırabiliyorsa, evet doğru yoldayız.Prof. Dr. Haydar Baş Bey Makalat adlı eserinde diyor ki; "Tasavvuf, insanın gönül yoluyla Allah'a gitmesidir" (sy. 169). Arasıra kendimize nereye gittiğimizi sorabiliyor muyuz, bizi doğru yola iletecek işaretleri görebiliyor muyuz?" La maksude illalhah" (Allah'tan başka gaye yoktur) cümlesini samimiyetle söyleyebilmek aşk, birikim, ihlas, kemal gerektiriyor.