Dünya adeta bir vahşet gezegenine dönüştürüldü. Devletler vahşet yapıyor. Büyük devletlerin güdümündeki terör örgütleri vahşet yapıyor. Bireylerde vahşileşti, vahşet eylemleri gerçekleştiriyor.
Bireysel vahşette ülkemizde de maalesef gidişat bu yönde. Akıl almaz olaylar görüyoruz, duyuyoruz, okuyoruz. Babasını öldüren evlat, 'mağdurum' dedi. Oğlunu öldüren baba, 'oğlunun uyuşturucu kullandığını ve kendilerini tehdit ettiğini' söyledi. Öldürdüğü kadının cesedini 900 kilometre ileride bıraktı. Akan banyo tartışması kanlı bitti; 2 ölü, 1 yaralı. 4 aylık bebeğini öldürdü. Eski eşini katletti gibi her gün en az 15-20 cinayet haberi okuyoruz, duyuyoruz.
Bu ölen ve öldürülenlerin hepsinin ismi Ahmet, Ayşe, Lütfü, Sevim, Neşe, Ayla, Süleyman, Nazan gibi Müslüman isimleri. Hepsi de Müslüman.
Nedir bu vahşet? Neden bu vahşet?
Siyasetçiler, akademisyenler, toplum uzmanları, sosyologlar, psikologlar vs. konu üzerine televizyonlarda saatlerce konuşurlar. Dalı, budağı, yaprağı anlatırlar. Gövdeye ve temele inmezler, inemezler.
Bu anlattıkları değersizdir, demiyorum. Çok önemli tespit ve değerlendirmeler yapıyorlar. Ama tespit ve çözümler, batı toplumları için geçerli olabilir. Çünkü o toplumlar sömürgecilikten gelen zenginliklerle maddi olarak bağımsızlaştıkları gibi kendi inançlarından ötürü de bizim kültürümüzde yasaklı olan şeyleri yapıp-yapmamakla ilgili manevi bir sorumlulukları yoktur.
Ama bizim toplumumuz böyle değil. İki arada, bir derede kalmış bir toplum varlığı mevcut. İnsanımız inandığı gibi yaşamıyor. Artı yaşadığı hayata da, bu benim inancımın yansımasıdır' da diyemiyor. Yani müthiş bir çıkmaz, kabul edilmeyen ama fiiliyata dönüştürülen hayatlar var ortada.
Kısaca kimlik yok, kimlik. Arzular aklın önüne geçtiği gibi ihtiraslarda vicdanları esir almış vaziyette. Milletimizi kimliğine kavuşturacak bir irade, bir eğitim, sosyal ve ekonomik yapı programları da yok. Haliyle akıl, kalp (iman) devre dışı kalınca kişi ihtiraslarının esiri oluyor ve basit mevzuda bile bir anda canileşip, ortalığa vahşet saçıyor.
Oysa bizim kültürümüzün temel öğelerinden biri de; "Allah'ın verdiği canı Allah'tan başkası alamaz" öğretisidir.
Bu öğretinin temeli ayet ve hadislerdir. Çünkü Peygamber Efendimiz (s.a.a.v) Müslüman'ın canının kıymetini; "Herhangi bir Müslüman'ın canı, malı ve ırzı, Allah'ın katında Beytullah'tan daha kıymetlidir" (İbn Mace, Fiten, II/1297) hadisiyle belirtmiştir.
Allah-u Teala'da; "Kim bir mümini kasden öldürürse, onun cezası, içinde ebediyen kalacağı cehennemdir. Allah ona gazap etmiş, onu lânetlemiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır." (Nisa 93) ayetiyle bu fiili işleyeni direk muhatap alıp, akıbetini bildirmiştir.
Tabi akla, 'sadece Müslüman olanların canı mı kıymetlidir' sorusu gelebilir.
Yüce Allah'ın ayetiyle cevap vereyim; "Kim bir cana kıymamış ya da yeryüzünde bozgunculuk yapmamış olan bir canı öldürürse, sanki bütün insanları öldürmüş gibidir" (Mâide 32).
Bu noktada inancımız sadece cinayet işleyenleri tehdit etmiyor. Yardım ve yataklık edenleri, hatta yarım kelime dahi olsa o fiile hak verenleri de tehdit ediyor.
"Kim bir cinayet işler veya caniyi himaye ederse, Allah'ın, meleklerin ve bütün insanların lâneti üzerine olsun!" (Ebû Dâvud, Diyât 11; Nesâî, Kasâme 8).
"Kim, yarım sözcükle de olsa bir Müslüman'ın öldürülmesine yardım ederse; kıyamet gününde Yüce Allah'ın huzurunda, alnına "Bunun Allah'ın rahmetinden nasibi yoktur" diye yazılmış olarak getirilir" (İbn Mâce, Diyât 1)
İnsan hayatı kutsaldır. Zalim olmaktan, zalimlere meyletmekten Allah'a sığınalım.
