Çanlar Suriye için çalıyor!

BM'nin öldürülen Lübnan eski Başbakanı Refik Hariri'yle ilgili yayınladığı rapor, tartışmaları da beraberinde getirdi. Suikastın, Suriye ve Lübnan gizli servislerinin bilgisi olmadan gerçekleşemeyeceğini iddia eden rapor, Suriye'yi uluslararası toplumda yalnız bırakmak isteyen ABD ve İngiltere'nin eline büyük bir koz vermiş oldu. Suriye BM raporunu reddetti ve "rapor varsayımlara dayanıyor" açıklamalarında bulundu ama ok yaydan bir kere çıkmıştı, ABD fırsatı kaçırmadan harekete geçti.Bu tür faili meçhul suikastlarda gerçek faile ulaşabilmek için, eylemin en fazla kimlerin işine yaradığı bulmanız gerekmektedir. Bu eylemden en çok istifade eden ve kendi lehine kullanan göründüğü kadarıyla ABD'dir. Dolayısıyla ABD'nin de bu suikasta parmağı olabilir, bunu göz ardı etmemek gerekmektedir. ABD yönetimi rapor açıklanır açıklanmaz, BM Güvenlik Konseyi'ni toplantıya çağırdı. George Bush, BM'yi bu konuda acil bir oturum düzenlemeye çağırırken, İngiltere Dışişleri Bakanı Straw da, BM Güvenlik Konseyi'nin Suriye'ye uluslararası yaptırım uygulayabileceğini ifade etti. Yani Suriye yargılanmadan infaz ediliverdi.Zaten uzun zamandır ABD, Suriye'ye tıpkı geçmişte Irak'a yaptığı gibi uluslararası kapsamlı bir ambargo konulmasını istiyordu. Bu konulacak ambargo gelecekte Suriye'yi de işgal etme niyetini hiç saklamayan ABD'ye gerekli olan işgal zeminini hazırlayacaktır. Ambargo ne kadar uzun olursa Suriye o kadar güçten düşecek ve ABD için yenilir, yutulur bir lokma haline gelecekti. Irak'ta böyle olmadı mı? Birinci körfez savaşından bile önce başlayan ve uzun yıllar süren ambargo altındaki Irak'ta bir milyonun üstünde bebek ve çocuk ilaç bulunamadığı için öldü. Artık ABD için uygun zamana gelinince de "korku ve dehşet" operasyonu başladı ve Irak işgal ediliverdi. Diğer bölge ülkelerine güçsüz, harap ve bitap haldeki Irak'ta ABD'nin gücü ve dehşetini sergileyeceği bir tiyatro sahnelendi. İstediği yerlerde basını sansürleyen ABD'nin izniyle kameralar önünde hem de camide yaralı bir Iraklının katledilme görüntüleri ve Ebu garip cezaevindeki insanlık dışı uygulamalar bu tiyatronun gereğiydi. Bu yapılanlar ABD yönetimini bilgisi dâhilinde basına sızdırıldı. Bu şekilde "korku ve dehşet" bölge ülkelerine yayılmak istendi. Eğer Iraklıların başına gelen sizin de başınıza gelmesini istemiyorsanız, ABD'nin her istediğini yapın mesajı da içinde Türkiye'nin de bulunduğu bütün bölge ülkelerine bu şekilde verilmiş oldu. Bu senaryo kısmen de olsa amacına ulaştı ve "aman ABD ile karşı karşıya gelmeyelim" sözleri pek çok politikacıdan bile duyuldu.İşte şimdi aynı senaryo Suriye için uygulanmaya başlıyor. Suriye'nin ABD'nin baskılarıyla Lübnan'dan çekilmesi dahi ABD'yi tatmin etmedi. Suriye ödün verdikçe ABD hep daha fazlasını isteyecek. Ortadoğu'da yaşanılanlar korku ve acziyetle devlet yönetmenin ABD'nin işine geldiği gerçeğini gözler önüne sermektedir. Dün Irak için çalan çanlar bugün Suriye için çalmaya başlamıştır. ABD'nin Suriye'yi işgalle de durmayacağı açıktır. Peki, Suriye'den sonra çanlar neresi için çalacaktır?İran için mi? Türkiye için mi?