İbnü'l-Müseyyeb'den (radiyallahu anh) rivayetle; Ebû Hureyre'ye rastladım. Dedi ki: "Allah'tan seninle cennet çarşısında buluşmak için niyaz ediyorum." "Cennette çarşı var mıdır?" diye sordum. "Evet. Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) bana şöyle anlattı: 'Cennet ehli cennete girdiklerinde amellerinin derecelerine göre yerleşecekler. Sonra onlara dünya günlerinden Cuma günü kadar bir süre Rablerini ziyaret etmelerine izin verilecek. Onlara Allah'ın Arş'ı gösterilecek. Onlara cennet bahçelerinden bir bahçede gözükecektir. Onlara, nur minberleri, inci minberleri, yakut minberleri, zeberced minberleri, altın minberleri ve gümüş minberleri kurulacak. En aşağı dereceli kişileri bile -ki içlerinde aşağı dereceli kimse yoktur- misk yığını üzerinde oturacak. Kürsi sahiplerinin onlardan daha üstün meclisleri bulunduğunu görmezler.'Dedim ki: 'Ey Allah Resûlü! Rabbimizi görecek miyiz?' 'Evet. Güneş'i görmek için birbirinizi iter misiniz, ya da mehtap gecesi dolunayı seyrederken birbirinizi itip sıkıntıya girer misiniz?' buyurdu. 'Hayır' dedik.'Cennette de Rabbinizi görmekte öyle birbirinizi itmeyecek, sıkıntıya girmeden cemalini müşâhede edeceksiniz. O mecliste Allah'ın yanında bulunup O'na muhatap olmayacak hiç kimse olmayacaktır. Hatta onlardan bir adama, ey fülan oğlu fülan, falan falan günde böyle böyle dediğini hatırlıyor musun, deyip onun bazı yaramaz davranışlarını hatırlatacak. O adam da, ey Rabbim! Beni bağışlamadın mı, diyecek. Evet, bağışladım; mağfiretimin bol oluşu sayesinde bu makama ulaştın, buyuracak. Onlar öyle karşılıklı sohbet ederlerken, üzerlerinde bir bulut belirecek ve onlara güzel bir koku yağdıracak. O zamana kadar koklamadıkları çok güzel bir koku. Rabbimiz, haydi sizin için hazırladığım büyük bağışa kalkın! Canınızın çektiğini alın, buyuracak. Hemen meleklerin çepeçevre sardıkları bir çarşıya gideceğiz. Oradan canımızın çektiği her şeyi alışveriş yapmaksızın alıp yükleneceğiz. Gözlerin görmediği, kulakların işitmediği, insan aklının tahayyül edemediği güzel şeyler, lezzetli nimetler. O çarşıda cennet ehli birbirine rastlayacaklar. Yüksek menzilinden aşağı doğru inerken kendinden daha aşağıda olan kimseye -ki gerçi orada aşağılık yoktur- rastlayacak. O kendi üstündeki göz kamaştıran elbiseyi görünce, dehşete kapılacak. Ancak daha söz ve sohbetleri bitmeden ondan daha güzel elbise kendisine sunulacaktır. Çünkü orada mahzun olmak, üzülmek ve meraklanmak yoktur. Sonra oradan evlerimize döneceğiz, hanımlarımız her birimizi karşılayıp, merhaba, hoş geldiniz! Bizi terk ettiğindeki güzelliğinden daha bir güzellik ve neşe ile geldiniz, deyip hayret ve şaşkınlıklarını ifade edecekler ve biz de onlara, bugün Rabbimiz Cebbâr'ı ziyaret ettik. İşte (bundan dolayı) şimdiki gibi bir güzelliğe bürünmüş olmayı hak ediyoruz, diyecek." (Tirmizî, 2549). "Cennete ilk girecek olan zümre, yüzleri mehtap gecesindeki Ay gibi olan insanlardır. Sonra bunları yüzleri semâdaki en parlak yıldız gibi parlayan kişiler takip ederler. Cennetlikler ne küçük, ne de büyük abdest bozarlar, ne tükürür, ne de sümkürürler. Tarakları altın, terleri misk, buhurdanlıkları ödağacından, hanımları hurilerden olacaktır. Yaradılışları bir tek adam; altmış arşın uzunluğundaki babaları Âdem'in sûretinde olacaklardır." (Buhârî, bed'ul-halk 8/6-7, IV, 86; enbiyâ 1, IV, 102; Müslim, cennet 16, s. 2178-9 ve Tirmizî, 2537).
