Cennet gençlerinin efendisi

"Bir gün Hz. Hüseyin (a.s.) mescide girmişti. Bunu gören Hz. Peygamberin (s.a.v.) şöyle dediği duyuldu:

"Cennet gençlerinin seyidine bakmak isteyen buna baksın."

Ebu Avaide'ye isnat edilerek şu nakledilmiştir:

"Hazret-i Resul (s.a.v.) buyurmuştur ki: "Hasan ve Hüseyin Arş'ın iki küpesidirler. Vakta ki, Hazreti Allah cennete hilkat elbisesini giydirdi, ona şöyle hitap etti: "Sen fakirlerin meskeni olsan gerek." Cennet hâl dili ile söze gelerek, "Ya Rabbi! Beni miskinlere ve dervişlere mesken etmenin sebebi nedir?" dedi.

Göklerden şu nida geldi: "Ey cennet! Bu saadete razı olmaz mısın ki, senin köşelerini Hasan ve Hüseyin ile süsleyelim."

Cennet bu müjdeye sevinip, "Razıyım, razıyım. Ne saadettir o kimselere ki, Arş'ın küpesi ve cennet köşelerinin ziyneti olurlar ve Allah'a yakınlıkta bu derece yükselirler ve makam bulurlar' dedi."

İmam Ali'den (a.s.) rivayetle, Resûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:

"Hasan ve Hüseyin, cennet ehli gençlerinin seyitleridir."

Huzeyfe dedi ki: "Resûlullah (s.a.v.)'in yüzünde sevinç alametleri gördüğümüzde dedik ki: "Ya Resûlallah! Bugün yüzünde sevinç alametleri görüyoruz."

Resûlullah (s.a.v.) buyurdu ki:

"Niye sevinmeyeyim, Cebrail Bana gelip müjdeledi ki; Hasan ve Hüseyin cennet gençlerinin seyitleridir."

"Hz. Ali (a.s.)'dan rivayet edilmiştir:

"Allah, cenneti Adem ve Havva'ya münasip gördüğü zaman Havva'nın yüz güzelliği cennet havasının tesiri ile iki misli arttı.

Bir gün, Adem Havva'ya dikkatle baktı, onun yüzünden gözlerini ayırmayarak dedi ki, "Ey Havva! Acaba yaradılışın tezgâhında kudret nakkaşı senin güzel yüzünden daha güzel bir yüz nakşetmiş midir?"

Derhal Allah (c.c.) barigâhından Cebrail'e emrolundu ki: "Adem'i Firdevs-i Âlâ'ya, cennetin daha ulu yerlerini gezmeye götür."

Adem cennet sarayının gezi yerlerine ayak basınca yüksek bir tahtta elbiseleri süslü, başında taç olan bir güzelin oturduğunu gördü. Öyle ki, yüzünün nurlu ihtişamından Cennet meydanı aydınlanmış ve yanağının letafeti ile gılman ve hurilerin gözleri kamaşmış. Mübarek başında nurdan bir parlak taç, iki kulağında inci ile işlenmiş küpeler var.

Adem şaşırmış sormuştu, "Ey Cebrail! Bu ne güzel huri ki, yüzüne bakmak şaşkınlığı arttırıyor. Ve o güzel yüzünü düşünmek gönül alıyor."

Cebrail cevap verdi: "Bu Fâtıma-i Zehra'dır ki, Muhammed Mustafa'nın (s.a.v.) kızıdır. Ve başındaki parlak taç kocası Ali Murtaza ve küpelerinin biri Hasan Mücteba ve biri Kerbela şehitlerinin şahı Hüseyin'dir."

Adem sordu: "Ey Cebrail! Bunlar ne zamanın halkıdırlar?"

Cebrail cevap verdi: "Ey Adem! Gerçi bunlar görünür âlemde senin sülalenden meydana geleceklerdir, amma yaratılmaları senden dört bin sene evvel olmuştur."

Mesabih'ul-Kulub'da şöyle yazmaktadır:

"Cebrail cennetten bir nar, bir elma, bir ayva getirip Hasan (a.s.) ve Hüseyin'e (a.s.) vermişti. Hazret-i Muhammed (s.a.v.) buyurdu ki:

"Ey ciğer köşelerim! Bu yemişleri annenize, babanıza götürün, birlikte yiyin ama birazını saklayın."

Rivayet edilir ki, bu usul üzerine yiyerek birazını saklarlardı fakat bunlar yine azalmazdı. Hazret-i Fâtıma (a.s.) dünyadan gittikten sonra nar kayboldu. Ali Murtaza bekâ diyarına göçünce de ayva kayboldu. Fakat elma, Hazret-i Hüseyin (a.s.) ile kalmış, Kerbela'da onunla susuzluğunu gidermişti. Ve o hazret şehit olduğu zaman o elma da ortadan yok olmuştu. Fakat Zeynelâbidin'den dinlenilmiştir ki, iyi kalp ile Hüseyin'in (a.s.) türbesini ziyaret kılanlar o elmanın kokusunu duyabilirler."

Enes ibn-i Mâlik'ten rivayet edilen bir hadiste Resûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: "Abdulmuttaliboğulları olan bizler, cennet ehlinin efendileriyiz. Ben, Hamza, Ali, Câfer, Hasan, Hüseyin ve Mehdi."