Çoban olmak

"Tarlalar ekine başak vermiyorKoç yiğit hasmını yere sermiyorSu verdiğim fidan niye sürmüyor?Çağlayan dereler durgun çobanım."(Ayhan Çoban)Issız dağların başında mutlu bir çoban olmayı kim özlemez ki?..Çobanlık duygusu eminim ki herkesin yüreğinin bir köşesinde saklı durmaktadır. Günümüzde çobanlık ve köylülük değerlendirildiğinde "kafasına vur ekmeğini al" tarzda bir garibanlık simgesi gibi algılansa da, tecrübeyle sabittir ki, çobanlık zor zanaattır. Peygamber mesleğidir. Hemen hemen tüm peygamberlerin, geçmişlerinde koyun gütmüşlükleri vardır. Her insana nasip olmayan ulvi bir meslektir çobanlık. Bu nedenle bütün peygamberler 'yasanın efendisi' ve 'toprağın sahibi' olan çoban olarak anlatılmışlardır. Hatta günümüzde kalan kırıntılarını hatırlarsak ses çıkarmayan halka, koyun sürüsü denmesi tamamen çobanın liderliği ve yasa koyuculuğuyla ilgilidir. Çobanlık yapmanın insanı eğiten birçok yönü vardır. Çobanlığın insana kazandırdığı hasletlerin en başında güven gelir, insanın sorumluluk duygusunu geliştirir. Kendisine emanet edilen şeyi sağ salim geri teslim edebilme gayreti sunar. Çoban, aynı zamanda iyi bir yöneticidir. Çobanlık, sevk ve idare etmeyi bilmektir. Sürüye sahip olmaktır. Şimdilerde ise unutulmaya yüz tutmuş bu ulvi vazife tam manası ile idrak edilip yapılamadığından, milletimiz ve dahi hayvan varlığımız çobansız kalarak bereketsizliğe duçar kalmıştır. Hayvan varlığımız yarılardan aşağılara inmiş ve inmektedir. Çobanlık gazete ilanları ile aranılan bir meslek haline gelmiştir. Artık çoban yoktur ve kavalın sesi gelmez olmuştur, yaslı yaylalar hasret çekmektedir çobanlara. Bu hususta da keçileri kaçırmışızdır"Otlasınlar sürüleri sal çobanDertli dertli kavalını çal çobanKöy kasaba şehir çekilmez olduSakın inme yaylalarda kal çoban."(Yusuf Değirmencioğlu)"Çobansınız dedi PeygamberimizSürünüzü dedi doğru güdünüzSorumluluk her an sırtınızdadırSorulur hesabı bunu biliniz."(Sinan Karakaş)