Cömertlik-VI

Peygamber Efendimiz (s.a.a.) hal, davranış, tavır olarak bize örnektir. Cenab-ı Hakk'ın ifadesiyle "usvetü'n-hasene/güzel bir örnek"tir. Cenab-ı Hakk Kur'an-ı Kerim'de, "And olsun ki, Resûlullah, sizin için, Allah'a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah'ı çok zikredenler için güzel bir örnektir" (Ahzab: 33/21) buyurdu.Peygamber Efendimizin (s.a.a.) cömertlik ahlakından örnek olacak hadisler:İbn Abbâs radiyallahu anh'dan; "Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem insanların en cömerdi idi. Bu en çok Ramazan'da Cibrîl ile buluştuğunda olurdu. Cibrîl her gece Ramazan'da O'nunla buluşurdu. Ona Kur'ân okuturdu. Cibrîl ile buluştuğunda Allah Resûlü sallalahu aleyhi ve sellem, esen rüzgârdan bile daha cömert olurdu." (Buhârî, bed'ul-vahy 5, I, 4; bed'ul-halk 6/14, IV, 80-1; savm 7, II, 228; menâkıb 23/13, IV, 165; Fadâilu'l-Kur'ân 7/1, VI, 101- 2; Müslim, fadâil 50, s. 1803).Enes radiyallahu anh'dan;"Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem'den İslâm üzere bir şey istenildiğinde mutlaka vermiştir. Bir adam geldi ona iki dağ arasında bir arazi verdi. Adam kavmine dönüp şöyle dedi: 'Ey kavmim! Koşun Müslüman olun! Çünkü Muhammed, fakirlikten korkmayan adam gibi çok veriyor.' Böylece dünyalık için Müslüman olan adam, çok geçmeden İslâm'ı dünya ve üzerindekilerden daha çok sever hale gelirdi." (Müslim, fadâil 57-8, s.1806). İbn Şihâb radiyallahu anh'dan; "Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem, Safvân b. Ümeyye'ye yüz deve verdi, sonra bir yüz daha verdi. Safvân dedi ki: 'Vallahi bana vereceğini verdi yine de O, insanlar içinde en nefret ettiğim kişiydi. O, insanların en sevimlisi olana kadar bana vermeye devam etti." (Müslim, fadâil 59, s.1806).Enes radiyallahu anh'dan; "Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem, yarına hiçbir şey saklamazdı." (Tirmizî, 2362).  Ukbe b. el-Hâris radiyallahu anh'dan; "O, Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem'in arkasında ikindi namazını kıldı. Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem, selâmdan sonra kalkıp koşar adımlarla hanımlarının birisinin odasına vardı. O'nun bu hızlı gidişinden cemaat endişelendi. Çıkıp onların yanına gelip de onlardaki telaş ve endişeyi görünce, şöyle buyurdu: Evimizde biraz altın vardı. Evimizde bulunmasından hoşlanmadım, bir an önce fakirlere dağıtılmasını emrettim." (Buhârî, amel fî's-salât 18/1, II, 64; zekât 20, II, 118; isti'zân 36, VII, 139 ve Nesâî, sehv 104, III, 84).