Dayatılmış fakirlikten dayatılmış intiharlara-II

"Dünya Sağlık Örgütü (World Health Organization) tarafından yayınlanan ve insani değerlere sahip çıktığını iddia eden her medya organında belki de baş haber olması gereken bir rapor dikkatimi çekti.

Toplamda 10 yıl süren dünya çapındaki araştırmanın bir neticesi olarak kaleme alınan rapora göre her 40 saniyede 1 intihar gerçekleşmekte ve raporda 'intihar olayları' için 'artık küresel bir hastalık' ifadesi de yer almakta.

Rapora göre ayrıca;

- Her yıl 800 bin kişi yaşamına son vermektedir.

- 15 ile 29 yaş aralığındaki ölüm sebepleri arasında intihar ikinci sıradadır.

- 70'li yaşlardan sonra da intihar oranları artmaktadır.

- İntihar edenlerin %75'i alt ve orta gelir düzey grubundandır.

İntihar edenlerin sayısının ve dolayısı ile sıklığının bu derece artması Peygamber Efendimizin şu güzel sözlerini kuşkusuz bize hatırlatmakta: 'Bir kimse bir adamın kabrinin yanından geçerken keşke onun yerinde yatan ben olsaydım deyinceye kadar kıyamet kopmaz.'

Kıyametin yakın olduğunu Peygamber sözlerinden biliyoruz tam vaktini ise Allah bilir ama asıl üzerinde durmak istediğimiz konu ise intihar edenlerin çoğunluğunu alt ve orta gelir düzey gruplarından insanların oluşturması – başka bir deyimle gelir dağılımındaki adaletsizlik ve belki de yeterli beslenmeden bile uzak kalınan bir yaşantı..."

*  *  * *  *

Okuduğunuz bu paragraflar 28 Nisan 2019 tarihli ve 'Dayatılmış fakirlikten dayatılmış intiharlara' başlıklı yazımızdan alınma.

Aradan henüz 6 aydan biraz fazla bir süre geçti ve İstanbul Fatih'te ve Antalya'da yaşanan insanlık dramlarına şahit olduk.

Devletin tüm kuruluşları ve aynı zamanda tüm sivil toplum örgütleri bu olaylardan kendine ders ve pay çıkarmalı aslında ama 27 Kasım 2018 tarihli ve 'dayatılmış kıtlıktan dayatılmış fakirliğe' başlıklı yazımızda da değindiğimiz üzere insanoğlunu fakirliğe ve kıtlığa mahkûm eden halihazırdaki kapitalizm düzeni sorunun zaten asıl kaynağı konumundadır.

İşte tam da bu noktada yine ve yeniden insanoğlunu çukurdan çukura sürükleyen ve sorunların asli kaynağı olan her türlü 'izm' düzenlerini reddediyor ve Milli Ekonomi Modeli'nin insanlık için sunduğu sürdürülebilir refahı anlamaya yeniden davet ediyorum; aksi halde hiçbir şekilde temenni etmesek bile daha çok insan geçim zorluğunun girdabında belki de daha da hızlı oranlarda intiharlara sürüklenmeye devam edecek gibi görünmektedir.