Dünyanın huzuru gönüllerin huzur bulmasındadır

 Dün, 'insanlık neden buhranda' başlığına beraber cevap bulmaya ve anlamaya çalışalım, demiştik. Devam edelim. 
Tarih boyunca insanlığın huzur ve mutluluğunu temin için pek çok iddia sahibi ortaya çıkmış, değişik görüşler ortaya koymuşlardır. Bunlardan bazıları, insanın sadece maddî yönüne, bazıları da sırf mana yönüne hitap etmek suretiyle insanları huzura eriştirmeye çalışmışlar, ancak başarılı olamamışlardır. Diğer taraftan zalimler de tarih boyu hep sahnede olmuşlardır. 
Neden?
Bir kişi düşünün ki, tıp alanında ne kadar bilgi varsa hepsini ezberlemiş olsun. Bütün hastalıklarını nelerden kaynaklandığını biliyor olsun. Böyle bir kişi, insan sağlığı için günlerce konuşabilir. Yüzlerce kitap yazabilir. Ama karşısına gelen bir hastanın, bizzat kendisini tanımadan, hastalığının neden ve nasıllığını tespit etmeden, uygun reçeteyi hazırlayıp, uygulamaya koymadan asla ona faydası olmaz. Bence insanlığın problemi de burada. İnsanı yani kendini tanımayanlar, insanlığın sorunlarına çare bulmaya kalkıyor. Kimileri insanı sadece madde yönü ile ele alıp, ona göre fikir, kanun ve uygulamalar geliştiriyor ama netice alamıyorlar.
Kimileri ise insanın sadece mana yönünü öne çıkarmak suretiyle fikirler, projeler, yaşam tarzları ortaya koyuyor. Böylece bir kısmı insanlardan kopup ayrı bir yaşam biçimine geçerken diğer kısmı da toplumda adeta bir kınayıcı olarak, insanların öfke, tepki ve nefretine sebep oluyorlar. Haliyle insanlık arasındaki kutuplaşma, nefret, kin, öfke artarak devam ediyor.  
O halde çare nedir? İnsanlık alemi nasıl huzura kavuşur? Neyi model almalıdır? 
Bu sorunun cevabını insanı, 'gönül olarak' tariflendirerek onun (insanın) eşrefi mahluk olduğunu, bu değere insanoğlunun sahip çıkması gerektiğini, ona göre kendine ve etrafına bakması gerektiğini vurgulayan Muhterem Hocamdan aktarayım; 
"Bütün bu tek yönlü çabalar (yani insanı madde veya mana yönü ile ele alan anlayışlar), kainatın küçük bir maketi diyebileceğimiz insanı, elbette mutluluğa kavuşturamamıştır ve kavuşturamaz. İnsana aradığını verebilecek olan deva ancak Allah'ın İlahî bir nizamla gönderdiği Hz. Muhammed (a.s.) ve O'nun getirdiği kural ve kaidelerdir.
Çünkü Resulullah (s.a.v.), insanın hem madde, hem de mana yönüyle hitap etmek suretiyle onu tam bir doyuma kavuşturmuştur. Bir başka deyişle Peygamberimiz, insanın hem meleki yönünü, hem de beşerî yönünü ele alarak insanı, kemal mertebesine ulaştırmıştır. Bu bakımdan, O'nun hayatının örnek alınması, insanlar için yegâne saadet ve kurtuluş yoludur.
Eğer insanlık, buhran ve bunalımlardan kurtulmak istiyorsa, Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (s.a.a.) getirdiği İslam'ı uygulayıcı olarak, yani risalet yönü ile tam manasıyla bilmesi ve yaşayışında O'nu taklit edip, rehber edinmesi zaruridir." (Rahmet-el lil Alemin eserinden)
Hz. Muhammed (s.a.a) İslam'ı bizzat uygulayıcı olarak tüm mahlukata örnek olmuştur. Bugün insanlık aleminde dillendirilen hak, hukuk, adalet, eşitlik, sevgi, saygı, merhamet, cömertlik gibi ne kadar öğe varsa Hz. Muhammed ve Ehl-i Beyt'i bunları ve daha fazlasını en mükemmel şekilde fiiliyata geçirmiş, inananlara ve insanlığa örnek olmuşlardır.
Düşmanlarının bile güvendiği tek isim Hz. Muhammed'dir. Onun için bizler, O'na uymak, tebliği ettiği dini, tertemiz kılınmış Ehl-i Beyt'ini ve 'varislerimdir' dediği yol göstericileri anlamaya mecbur ve muhtacız. 
Hz. Peygamberi nasıl anlayabiliriz? 
Cevabı (şefaati üzerimize olsun) Abdülkadir Geylani Hazretlerinden alalım;
"Peygambere (s.a.a) lafla uyulmaz. Onun çizdiği yola girmek ve yaptıklarını yapmak icap eder. Bunu yaptığın takdirde kalbin doğruya döner. Bundan sonra nefis ıslah olur? Ameller Peygamberin (s.a.a) emirleri gereğince olmalı. Ondan akan kaynaktan feyz almak lazım. İçleri, O'nun risalet membaından akan nurla dolmak icap eder? Kul, kendi irfanını Peygamber Efendimizin ilim deryasına karıştırırsa artık ona yeter, bir şey olmaz?"                                                                               (İlahi Armağan sh:37)