Duygular, düşünceler

İnsanlar yeni tanıştıkları fakat çok sevdikleri insanlara bazı şeyler anlatmaktan mutluluk duyarlar. Mesela çocukken yaşadıkları yerleri, komşularını, akrabalarını filan anlatırlar. Ben de her birinizi sevdiğim bir kardeşim, arkadaşım yerine koyarak çocukluğumdan, çocukluğumun geçtiği güzel mekanlardan bahsediyorum. Bilmiyorum sizleri ne kadar alakadar ediyor, fakat şimdiye kadar şikayet eden olmadı, gerçi memnuniyetini bildiren de olmadı.Ben onbir aylık iken abla olan nadir insanlardan biriyim, anlatıldığına göre o yaşta bile ablalık sıfatını, görevini benimsemişim, belki bu nedenle sorumluluk duyguları gereğinden fazla gelişmiş. Sorumluluk duygusunun fazla olması zaman zaman beni üzüntülerin kıyılarına atmıştır, fakat yine de bu duygudan vaz geçemiyorum. Duyguların ve düşüncelerin bize kazandırdıkları ve kaybettirdikleri var, çok ince düşünmek zaman zaman bizlere zarar verir, fakat kendimizi alıkoyamadığımız da vakidir. "Azı karar çoğu zarar" sözü duygulanımlarımız için de doğru. Ancak insanoğlu kimi zaman duygulanımlarını ölçebilecek kadar aklı selim sahibi olamıyor.Akl-ı selim, kalb-i selim sahibi olmak hep aradığımız bir güzellik ve yeterlilik değil midir? Ama biz ara sıra biraz deli oluruz, duygularımıza kapılırız, bu küçük delilikler belki de tuzu biberidir hayatımızın. Gönül yıkmamaktır önemli olan gerisi kendiliğinden gelir zaten. Her gün ne kadar çok hata yapıyoruz, bir kısmını fark ediyoruz;" Keşke yapmasaydım" İşte önemli olan bu pişmanlığı yaşayabilmektir. Hani derler ya tevbe pişmanlıktır. "Ey rahmeti bol padişah / Cürmüm ile geldim Sana / Ben eyledim hadsiz günah / Cürmüm ile geldim Sana / Senin adın Gaffar iken / Ayb örtücü Settar iken / Kime gidem Sen var iken / Cürmüm ile geldim Sana" . "Senden utanmadım heman / Ayb işledim gizli ayan / Vurma yüzüme el aman! / Cürmüm ile geldim Sana." "Bildim suçumu bildim, döndüm kapına geldim" diyenlerden olalım inşallah?