Eğitimde tecrübe ve deneyim 

"Öğrencilerinizi kendi çocuğunuz gibi görmediğiniz sürece, gerçek eğitimci olamazsınız." (Prof. Dr. Haydar Baş). 

Bir önceki yazımızda, kendi yararına kazanılan insanının önce kendine, ailesine, çevresine ve yaşadığı topluma faydalı olacağından bu durumun da toplum düzeni için gerekli ve olmazsa olmaz şart olduğunu, bu şartı da sağlayacak olan; toplumun her kademesinde hizmet veren her türlü meslek sahibi insanı yetiştiren eğitimcilerin olduğunu vurgulamıştık. 

İnsan, herhangi ortamda veya yerde; kendinden bir nebze bile olsa bir ize rastlasa, daha sevgi dolu, daha  merhametli, daha sabırlı, daha duyarlı, daha sevecen, daha şefkatli ve daha yakın davranışlar sergiler. 

- Değer verdiğiniz insanlara ait eşyaları çok daha uzun süre muhafaza edersiniz. 

- Memleketinizin dışında kendi memleketinizden sorun yaşadığınız bir tanıdığınızı görseniz dahi ona karşı merhamet beslersiniz. 

- Kendi kardeşinize benzeyen bir kişiyi görürseniz ona karşı daha merhametli ve şefkatli davranır, ona yakınlaşmanın hesaplarını yaparsınız. 

- Çocuklarınızın arkadaşlarını kendi çocuklarınız gibi görür, onlara daha çok yakınlık gösterirsiniz. 

- Çalıştığınız iş yerinin patronunun çevresindeki insanlardan herhangi birini iş yeri dışında görürseniz, onu kendi aileniz gibi sahiplenip yakınlık gösterirsiniz. 

- En iyi arkadaşınızın yakın arkadaşları size tanımadığınız halde yıllardır tanışıyormuşsunuz hissini verir.  

- Eşinizin ailesini kendi ailenizden farklı görmezsiniz.

- Babanızın arkadaşlarına karşı başka bir saygıyla muamele yaparsınız.  

- Size ait olan herhangi bir eşyayı gözünüz gibi kollar ve kimseyi ona dokundurtmazsınız. 

- Küçük çocuğunuz varsa, gördüğünüz herhangi bir hayvan yavrusunda onu görür gibi olur merhamete gelirsiniz. Baktığınız bitki fidelerine kıyamaz, onunla küçük çocuğunuz gibi ilgilenirsiniz. 

- Küçük yaşlarınızda oynadığınız oyunları anlatırken, geçirdiğiniz kazalardan bahsederken, çocukluk arkadaşlarına ait anıları hatırlarken, eski bayramlardan, eski yaşantılardan bahsederken duygulanıp gözleriniz dolar. 

 Bütün bu yukarıda anlattığımız olaylar, insanın kendini arama gayretinden başka bir şey değildir. 

İşte kendi yararına kazanılmış bir eğitimci de hayata bu gözle bakarak; bütün öğrencilerini kendi çocuğu gibi görmesi durumunda iç barışını, merhametini, şefkatini malzemesi insan olan çocuklarına aktararak onların geçekte; önce kendilerine, ailesine, çevresine ve yaşadığı topluma faydalı birer bireyler olarak yetişmelerini sağlar. 

Aynı şekilde kendi yararına kazanılmış bir doktor; bütün hastalarını kendi hastaları gibi görür ve şefkatle, merhametle muamele yapar, hastalarının gönüllerini kazanır. Bir hakim; muhataplarını kendi yakını gibi görüp adaletle muamele yapar ve toplumun huzurunu tesis eder. Bir mühendis; yapacağı inşaatlarda sanki kendi ailesinin oturacağı hesabını yaparak işlerini planlar, ve kendi itibarını daha da fazla yükseltir. Bir mülki amir; idare ettiği insanları kendi yakınları gibi görüp sorularını çözmede daha duyarlı olur ve toplumun sevgisini daha da fazla kazanır. Bir iş yeri patronu; çalışanlarını kendi yakını gibi görüp onların her türlü ihtiyacını karşılamada seferber olur ve çalışanlarını kendi yararına kazanarak işyerini daha da sağlam temellere oturtur. Bir çiftçi; yetiştirmiş olduğu ürünleri kendi ailesi tüketecekmiş gibi yetiştirir ve sağlıklı nesillerin meydana gelmesine  katkı sağlayarak bereketine bereket katar. 

Bir taş ustasının malzemesi kendi gibi duyguları, düşünceleri ve hayalleri olmayan taştır. Ama bir eğitimcinin malzemesi kendi gibi duyguları, düşünceleri ve hayalleri olan insandır. Onun için eğitim faaliyetlerinde eğiticinin rolü çok büyüktür. Olmazsa olmaz 2 şarttan bahsedersek yeni göreve başlayan bir eğitimci bu iki şarta uyduğu sürece 40 yıllık deneyimi bir anda kazanacaktır. Eğitimde tecrübe ve deneyimin formülü: Sevgi (20 yıl) + sabır (20 yıl)= 40 yıl.