Milli Eğitim çok az gündem olmasına rağmen gündeme geldiğinde konuşulan konular da bellidir; Ülke olarak eğitim seviyemiz, eğitimde sistem değişiklikleri, eğitim kurumlarının sayısı, ideolojik eğitim uygulamaları ve atanamayan öğretmenler. Hepsi bu kadar.
Hiç konuşulmayan ise eğitimin temel öğesi öğrencilerdir. 18 milyonluk ilk ve orta eğitim ordumuz var. Ama bu çocuklarımız ne yer, ne içer, hangi şartlarda, ortamlarda büyür, okullarına nasıl gider, eve nasıl gelir, sokakta neler yaşar, hedeflerini nelerdir gibi hayati konular hiç gündem olmaz.
Olmaz, çünkü bu konular gündem olursa hem ülkemiz aile yapısının, ülkemiz ekonomik şartlarının, sosyal dokumuzun, hem de hükümetlerin, medyanın koskoca ayıpları ortaya çıkar. Medyada çıkan birkaç haberi aktarayım;
- Okulun istediği pantolonu alamayan baba çaresizlik içerisinde eşine; "Çocuklarıma bakamıyorsam, çocuğuma bir pantolon alamıyorsam niye yaşıyorum ki" diyerek intihar etti.
- Servis parası ödenmediği için 8 yaşındaki çocuğu okulda bıraktılar.
- Okul çıkışı kız öğrenciler saç saça, baş başa kavga etti. 5 öğrenci, arkadaşları kız öğrencinin elbiselerini zorla çıkararak fotoğraflarını çekti ve sosyal medyada yayınladı.
- Lise son sınıfta okuyan erkek ve kız öğrenci (sözde sevgili) intihar etti.
- Sözde aşkına karşılık vermeyen lise öğrencisi vurdu.
- Çocuğu düşük not alan baba okulu bastı.
- Bir gurup öğrenci okul çıkışı öğretmenlerini darp etti.
- Okul bahçesinde veliler arasına çıkan tartışmayı yatıştırmak isteyen öğretmen hastanelik edildi.
Bunlar sadece medyaya yansıyan birkaç örnek. Birçok ilk ve orta öğretimde görevli öğretmen arkadaşım var. Anlattıkları dehşet verici…Bir kaçını aktarayım;
Bazı öğrenciler sırf okuldan atılmak için derste sigara yakıyor. Ayaklarını masanın üzerine uzatıyor. Bu tipler, bir öğretmen kendilerine bir tokat atsın, şikayetçi olalım diye öğretmene ağır söz ve fiili hakaretlerde bulunuyor, öğretmenleri aşikar tehdit ediyorlar.
Okula okey takımları getirenler, teneffüslerde küçük kumar organizasyonu düzenleyenler bile var. Sigara zaten sıradan. Çantalarında bira çıkan öğrencilere bile rastlıyoruz. Şaka adı altında en çok taciz öğrenciler arasında yaşanıyor.
Diyebilirsiniz ki, bunlar geneli temsil etmez. Keşke öyle olsa. Ama genelde pek farklı değil. Her gün gazeteye gelirken ve dönerken 7 veya 8 okulun önünden geçiyorum. Okul önleri Tarlabaşı, Taksim, Karaköy, Aksaray sokakları gibi.
Kızlı-erkekli bir gurup öğrenci, hepsinin ellerinde sigara… Kahkahalar, argo tabirler, küfürler havada uçuşuyor. Toplu taşıma araçlarına biniyorsun koltuklar öğrenci dolu. Ya ellerinde telefon var, ya da yüksek sesle, kahkahalarla sohbet (!) ediyorlar. Yaşlı, hamile filan binmiş, umurlarında değil. Uyarmaya kalksan küfür ediyorlar. Karşılık versen sen suçlu oluyorsun.
Dikkat edin! Ana caddelerde mantar gibi türeyen 'cafe' adlı mekânlarda, AVM'lerin yemek bölümlerinde 13-23 yaş arası kızların sayısı baskındır. Yanlarındaki kişiler ise 18-35 yaş arası kişilerdir. (ortalama)
Maalesef bunlar ülkemiz gerçeği. Bu öğrenciler bir şekilde sınıfta kalma da olmadığı için okullarını bitiriyorlar.
Sonra ne oluyor biliyor musunuz? Biliyorsunuz! Çünkü bu çocuklar bizim çocuklarımız. Yükseköğretim bir endüstriye dönüştüğü için ve 17-18 yaşında gençlerin bir özgürlük, istediğini yapma alanı gördükleri için baba parasıyla özel üniversitelere gidiyorlar.
Bir bölümü ise asgari ücretle fabrikalarda, özel güvenlik şirketlerinde, marketlerde, konfeksiyonlarda vs. çalışmak zorunda kalıyor.
Önemli bir bölümü ise ya hapiste, ya hakkında ceza ertelemesi var veya başıboş bir hayat içerisinde her an suç işleyebilecek pozisyonda yaşıyor.
Yazık oldu beyler, yazık ettiniz anne-babalar. Eğitimde şunları, şunları yaptık, şu kadar okul, şu kadar derslik inşa ettik, üniversite sayısını üç kat arttırdık vs.
ama insanı unuttunuz. Hem hükümetler unuttu, hem de anne-babalar. İcraatlar insan merkezli değil, ya ideolojik ya da bir sonraki sandık hesapları üzerine kuruldu.
Çok yazık oldu çok.
