Rus Sovyet'inin katmasız barış düşüncesi ile her ulusun kendi keskilini kendisi çözmesi ilkesi bütün Avrupa sosyalistlerini barış düşüncesinde ümitlendirir. Bu düşünce ile barış düşüncelerinin kararlaştırılması için KOPENGHANGULUSLAR ARASI SOSYALİST KONFERANSININ toplanması düşünülür. Bu olay savaşan dünyayı barışa götürecek ilk adımdır.Bu konferansın toplanması için 1917 Nisanının başında Hollandalı sosyalist TROELSTRA, Berlin'e gelerek Alman Sosyalist önderlerden EBERT ile ŞEYDEMAN'LA, Avusturyalı DR. ADLER ile tek bir amaç güdülerek en kısa yoldan barışa nasıl gidilir düşüncesi içerisinde görüşmeler yapar. Bu düşüncelerin tartışıldığı bir sırada Almanya'da Berlin ve Laypzing cephane fabrikalarında işçi grevleri başlar. Bu grevlerin ana sebebi şu düşünce ve isteklere dayanır: İşçilerin yiyecek ve kömür sıkıntısın giderilmesi ve hükümetin en kısa zamanda katkısız barış ilkesine göre barışa gitmesidir. Bu gelişen olay üzerine Alman Sosyalist Partisi Yönetim Komitesi 14 Nisan 1917 de şu kararını açıklar: Alman İmparatorluğunun bu savaştan özgür bir Devlet olarak çıkması yolundaki işçi sınıfının kesin kararını yeniden belirliyoruz. Yurttaşlar arasında bütün hukuki eşitsizliklerin hemen kaldırılmasını, bürokratik rejim yerine karar verme hakkı olan ulusu temsil eden bir rejimin geçirilmesini istiyoruz. Düşman Hükümetleri, Almanya'da bir özgürlük rejiminin kurulmasını zorlamak amacı ile savaşı uzatmak gerekliliğini çetinlikle teperiz. Bu iş yalnız Alman Ulusunu ilgilendirir. Rus Devrimini ve onun uluslar arası barış düşüncesine verdiği kuvveti derin bir şekilde selamlıyoruz. Her ulusun özgürlük içinde gelişmesi esasına dayanan KATMASIZ VE ÖDENEKSİZ barış düşüncesine katılıyoruz. Bütün ülkelerdeki sosyalist partileri için olduğu gibi, Alman sosyal demokratların en başta gelen görevi haris bir şovenliğin(aşırı ve zararlı ulusseverlik) emperyalist emellerine karşı dikilmektir. Bu gibi düşünceler besleyenleri ülke fethetmekten vazgeçirip en kısa zamanda kesin bir barışa ulaştıracak görüşmelere itmektir.Barış hiçbir ulusu onur kırıcı dayanılmaz bir duruma düşürmemelidir. Her Ulus devletler üstü bir örgüte özgürlükle katılıp onun hakemliğini kabul edip acun barışının sağlanmasında pey alabilecek durumda olmalıdır. Sosyalistlerin yayınladıkları bu kararalar doğrultusunda Alman dışişleri Bakanı ZİMMERMAN, sosyalist önderlerden ŞEYDEMAN'LA görüşerek şu öneride bulunur: Bu tip beyanların düşmanlar tarafından bir zaaf belirtisi olarak anlaşılabileceğini ve Alssas Loren işinde bazı bölgelerin Fransa'ya geri verilebileceğini düşünerek barışa gidilebileceğinin duyurulmasını önerir. Alman Hükümeti bu siyasi davranışı ile Anlaşma Gurubu Devletlerini parçalamak amacı ile Fransa'ya ayrı bir barış önerisinin ifade etmektedir. Hebert ile Şeydeman 25 Nisan 1917 günü Kopenghang'da, Stokholm Uluslar arası Sosyalist Konferansı kararına göre, Alman Hükümetinin bu isteğini Fransız temsilcilerine duyurur. 7 Mayıs 1917 günü Başbakan Betman Holveg ile Şeydeman, Kopenghang Uluslar arası Sosyalist Konferansını tartışırlar. Şeydeman, KATMASIZ BARIŞ isteğinin hükümetçe benimsenerek barışa gidilmesini ister. Bu düşünce benimsendiği takdirde Fransa ile ayrı barışa gidilebileceğini bildirir. Fakat Betman Holveg, Şeydeman'ın bu önerilerini yerine getirmez. 4 Haziran1917'de Stokholm Uluslararası Sosyalist Konferansında barışla ilgili tartışmalar da yapılmaya başlanır. Bu tartışmalar sonucunda Hebert ile Şeydeman sorulan sorulara karşılık olarak 12 Haziran 1917 günü şu karşılıkları bir bildiri ile yayınlarlar: 1- Her Ulusun kendi keskilini seçmek hakkı temel sayılarak katmasız barış yapılmalıdır. 2-Bu barışa göre sömürgeler geri verilmelidir. 3- Savaş tahribatı iki yanında eseridir. Yalnız bir yandan ödeme istenemez. Kendi güçleri ile onarma işlerinin altından kalkamayacak olan devletlere uluslar arası bir yardım yapılabilir. 4- Her Ulusun kendi keskiline egemen olması ilkesi şu yönlere göre uygulanmalıdır: Birinci takımda Belçika ve Sırbistan gibi savaşta bağımsızlıklarını kaybetmiş ülkeler bulunur. Bunlar yeniden tam bağımsız olmalıdırlar.İkinci takımda eskiden bağımsız olup bunu daha önce kaybetmiş ve bu savaş sırasında kurtarılmış olan ülkeler vardır. Polonya ve Finlandiya gibi. Bunlardan keskilerini seçmek hakkı esirgenemez. Yabancı bir devlet içinde bulunan yerleri bağımsız kılmak mümkün olmazsa ulusal yaşantılarının gelişmesini sağlamak için onlara özgürlükler verilmelidir. Üçüncü takımda eskiden bağımsız olup da yüksek bir uygarlığa yükselmiş olan İrlanda-Mısır-Trablusgarp-Fas-Hindistan-Tibet-Kore- gibi ülkeler bulunur. Alman Sosyal demokrasisi bunların bağımsızlık isteklerini sevgiyle karşılar. Bu ülkelere egemen olan devletlerdeki sosyalistlerin de bu yolda seslerini duyurmalarından çık mutlu olurlar (Bu düşünce ile İngiltere'nin Güneş batmayan imparatorluğu kastedilmektedir). 5- Ulusların özgürlüğü konusunda kültürel özgürlükten yanayız. Alman İmparatorluğu içerisindeki Danimarkalı-Polonyalı ve Fransızlar kendi dillerinde kültürlerin geliştirebilmelidirler. 6-Alsas-Loren öteden beri Alman dır'lar, hiçbir vakit ayrı bir devlet olmamışlardır. Orada anadili Fransızca olan halk %11,4 dür. Bu Ülke eskiden zorla Fransa'ya katılmış ve 18171 de yeniden Almanya'ya geçmiştir. Bizce o, imparatorluk içinde öbür Alman devletleri gibi özgür olmalıdırlar. Bundan başka bildirge; ileride barışı koruyacak uluslar arası bir hukukun düzenlenmesi, denizlerin özgürlüğü, silahların sınırlandırılması, gümrüklerde eşitliğin sağlanması, sömürgelerde açık kapı siyasasının güdülmesi gibi düşüncelerin benimsenmesi de vardır.
