Gençliğinin sonbaharında biri olarak diyorum ki

Sayın Erdoğan seçim öncesi gençlere bir çağrıda bulunuyor ve "büyüklerinize o eski Türkiye'yi sorun, nerelerden nelere geldiğimizi göreceksiniz" diye bir kıyaslama yapılmasını istiyordu. 
Gerçi seçim bitti. MHP ve CHP sayesinde Atatürk'ün kurduğu parlamenter sistem yıkıldı ve AKP istediğini aldı. 
Ama bu çağrı aklımda kaldı benim. Gençliğinin sonbaharında biri olarak bir özet yapayım diyorum. 
En başta şunu ifade edeyim ki, 2002'den önce bu ülkede insanlar birbirlerine daha sevgiyle bakardı. Kin ve nefret böylesine topluma yayılmamıştı.
Aynı şekilde 2002'den önce ülkemizin bu kadar çok düşmanı yoktu. Şimdi dostumuz yok.
2002'den önce bu ülkenin sahillerine çocuk cesetleri vurmazdı, çocuklar sapıklıklara maruz kalmazdı, açlıktan ölmezdi. Şimdi ki, vahim tablo önünüzde?
2002'den önce de bu ülkede yolsuzluklar vardı. Vardı amma bu kadar rütbeli siyasetçi yolsuzlukla anılmadı. Hırsızlıkla suçlanmadı. 
2002'den önce yargıda da yandaşlık, iktidara, iktidar yakınlarına karşı bir tolerans iddiaları vardı. 
Vardı amma hiçbir dönem bu kadar kesin, net deliller karşısında yargı etkisiz elaman rolüne girmemişti. 
2002'den önce de bu ülkede yandaş medya vardı. Ama hiçbir dönem bugünkü gibi iktidardan açıkça beslenmemiş, iktidar militanlığına soyunmamıştı. 
2002'den önce de bu ülkede zenginler iktidara yakın olmuşlardı. Amma bugünkü kadar da beslememişlerdi.
2002'den önce de bu ülkede fuhuş vardı. Amma bu kadar yaygın değildi. Sıradanlaşmamıştı. Artı suç sayılırdı. Şimdi hem yaygın, hem sıradan, hem de suç sayılmıyor.
2002'den önce siyasette, sosyal hayatta, medyada vs. bir ahlak ölçüsü, utanç kavramı vardı. Artık ölçü yok. Alan razı, satan razı mantığı yerleşti.
2002'den önce bu ülkenin başbakanları, hükümetleri AB ve ABD sadakat gösterilerinde bulunurlardı. Söz tutarlardı. 
Amma AKP kadar emir erliğine soyunan, üst üste sadakat yeminleri eden, ettiği lafları yutan bir hükümet görmedim, duymadım.
2002'den önce de iktidarlarımız ve siyasilerimiz, İsrail'e karşı pek tehditkâr sözler kullanmazdılar. Ama İsrail'e kucak da açmazlardı.  
AKP hükümetleri ise hem İsrail'e demedik laf bırakmadılar, hem de dostlukta zirve yaptılar. "Bizim, İsrail'e ihtiyacımız var" cümlesi kurulalı 3 yıl oldu. 
2002'den önce de İslam coğrafyasında, haçlı-münafık işbirliği ile akıtılan Müslüman kanı vardı. Ama hiçbir dönem AKP dönemindeki gibi bu kanlar derya olmadı. Böylesine bir vahşet yaşanmadı Ortadoğu'da. Ve Türkiye, AKP'den önce haçlının yanında açıkça yer almadı.
2002'den önce bu ülkede tesettürün, başörtüsünün bir saygınlığı vardı. Çok az bir kesim hariç milletimiz tesettürün kutsallığına tam manasıyla inanırdı. 
AKP ile birlikte tesettür farziyetten çok tarziyet olarak algılanmaya başlandı. Başörtüsü ise artık bir ideolojinin sembolü? Öyle bir ideoloji ki, saçın görünmüyorsa gerisini koyuver gitsin çizgisinde.  
2002'den önce bu ülkede İHL'de okuyanlara (çok az bir kesim hariç) herkes saygı duyardı. 
Maalesef artık toplumun büyük bir kesimi İHL'de okuyanlara militan gözüyle bakıyor. Ve yine maalesef bu genç kardeşlerim, toplumun bu bakışını destekleyecek söylem ve icraatlar içerisine giriyorlar.
2002'den önce de bu ülkedeki sınavlar hakkında iddialar vardı. Ama 16 yılda her sıvanda şaibe, skandal yaşamayı AKP sayesinde öğrendik.   
2002'den önce köprüler, tüneller, yollar, statlar, yüksek binalar bugünkü kadar değildi. Ama millet birbirine daha güvenle bakar, acıyı ve mutluluğu paylaşırdı. 
Şimdi mal var ama mala kendini kaptırmış insan yığınları da var. Haliyle hedef mal, makam olunca huzur bu toprakları terk etti. İtirazı olan var mı?
Biz, ne eski, ne de 16 yıllık Türkiye diyoruz. Ekonomisiyle, sanayisiyle, kültür ve medeniyetiyle Tam Bağımsız Türkiye diyoruz.