Gönül Dostları
25.11.2001 00:00:00
Mehmed Emîn Tokâdî Hz.Kendisinden nasihat isteyenlere daima; "Önce şunu iyi bilmelidir: Müminlere önce lazım olan, Ehl-i Sünnet velcemaat alimlerinin bildirdikleri şekilde itikad etmektir. Çünkü doğru itikad, herkes için temeldir. Temel olmayınca bina olmaz. Doğru itikad her şeyden önce geldiği için, önce onu söylüyoruz. Ehl-i sünnet velcemaat; ashab-ı kiram, Tabiin ve Tebe-i tabiin efendilerimiz, müctehid imamlar ve kıyamete kadar onlara tam olarak tabi olanlardır" buyurdu.
Mehmed Emîn Tokâdî Hazretlerinin İstanbul'da insanları irşâd ile meşgûl olduğu ve insanlara Allah-ü Teâlâ'nın emirlerini ve yasaklarını öğretip saâdete ermeleri için rehberlik yaptığı sıralarda İstanbul'da Antepli ismiyle meşhur bir Vâz hocası vardı. Bu kimse çok inatçı olup, Mehmed Emîn Tokâdî Hazretleri'nin büyüklüğüne, evliya ve Mürşid-i Kamil olduğuna inanmaz ve konuştuğu meclislerde uygunsuz sözler söylerdi. Bir gün bu hoca, Unkapanı'nda bir çeşmede yüzünü yıkıyordu. Mehmed Emîn Tokâdî Hazretleri de oradan geçiyordu. Antepli vâizin yakınlarından biri; "İşte bu gelen, Tokâdi Emîn Efendidir!" diyerek gösterdi. Antepli vâiz alaylı bir tavırla ona baktı ve bir şeyler söyledi. Mehmed Emîn Efendi yanlarına gelip selam verdi. Bu sırada Antepli hoca başını kaldırıp; "Bak Şeyh Efendi, benim gözlerim ağrıyor. Bana bir nefes eyle de gözlerimin ağrısı geçsin" diyerek alay etti. Bunun üzerine Mehmed Emîn Tokâdî; "Kör ol!" dedi ve oradan geçip gitti. Antepli hocanın gözleri yavaş yavaş kapanmaya başladı. Mehmed Emîn Efendi'nin talebelerinden bâzıları Antepli hocanın yanına yaklaşıp; "Sen hocamıza karşı edepsizlik yaparak alay ettin! O da sana nefes etti. Sen artık kör olursun bunu bilesin" dediler. Antepli hoca yaptığı edepsizliğin farkına varıp Mehmed Emîn Efendi'nin evini öğrenip huzuruna gitti. Ayaklarına kapanıp; "Aman efendim kusurumu affedin" diye yalvardı. Bu yalvarması üzerine; "Hayır söz geri dönmez! Sonra yerine gözümüzün birini vermek gerekir" buyurdu. Antepli hoca bu sözleri işitince, o kadar çok yalvarıp özür diledi ki, Mehmed Emîn Efendi; "Hoş! Şimdi hiç olmazsa bari bir nebzecik" dedi. Bundan sonra Antepli hoca on altı ay devamlı göz ağrısı çekti. Daha sonra Mehmed Emîn Efendinin duası ile göz ağrısından kurtuldu. Bu hadiseden sonra ona son derece bağlı ve hürmetli, edepli oldu. Hatta meclislerde, toplantılarda ve vâzlarından sonra; "Tokatlı Mehmed Emîn Efendimiz cennetliktir. Onun ayağının tozu toprağı olayım" der, böylece ona olan inancını ve sevgisini dile getirirdi.
Mehmed Emîn Tokâdî Hazretlerinin İstanbul'da insanları irşâd ile meşgûl olduğu ve insanlara Allah-ü Teâlâ'nın emirlerini ve yasaklarını öğretip saâdete ermeleri için rehberlik yaptığı sıralarda İstanbul'da Antepli ismiyle meşhur bir Vâz hocası vardı. Bu kimse çok inatçı olup, Mehmed Emîn Tokâdî Hazretleri'nin büyüklüğüne, evliya ve Mürşid-i Kamil olduğuna inanmaz ve konuştuğu meclislerde uygunsuz sözler söylerdi. Bir gün bu hoca, Unkapanı'nda bir çeşmede yüzünü yıkıyordu. Mehmed Emîn Tokâdî Hazretleri de oradan geçiyordu. Antepli vâizin yakınlarından biri; "İşte bu gelen, Tokâdi Emîn Efendidir!" diyerek gösterdi. Antepli vâiz alaylı bir tavırla ona baktı ve bir şeyler söyledi. Mehmed Emîn Efendi yanlarına gelip selam verdi. Bu sırada Antepli hoca başını kaldırıp; "Bak Şeyh Efendi, benim gözlerim ağrıyor. Bana bir nefes eyle de gözlerimin ağrısı geçsin" diyerek alay etti. Bunun üzerine Mehmed Emîn Tokâdî; "Kör ol!" dedi ve oradan geçip gitti. Antepli hocanın gözleri yavaş yavaş kapanmaya başladı. Mehmed Emîn Efendi'nin talebelerinden bâzıları Antepli hocanın yanına yaklaşıp; "Sen hocamıza karşı edepsizlik yaparak alay ettin! O da sana nefes etti. Sen artık kör olursun bunu bilesin" dediler. Antepli hoca yaptığı edepsizliğin farkına varıp Mehmed Emîn Efendi'nin evini öğrenip huzuruna gitti. Ayaklarına kapanıp; "Aman efendim kusurumu affedin" diye yalvardı. Bu yalvarması üzerine; "Hayır söz geri dönmez! Sonra yerine gözümüzün birini vermek gerekir" buyurdu. Antepli hoca bu sözleri işitince, o kadar çok yalvarıp özür diledi ki, Mehmed Emîn Efendi; "Hoş! Şimdi hiç olmazsa bari bir nebzecik" dedi. Bundan sonra Antepli hoca on altı ay devamlı göz ağrısı çekti. Daha sonra Mehmed Emîn Efendinin duası ile göz ağrısından kurtuldu. Bu hadiseden sonra ona son derece bağlı ve hürmetli, edepli oldu. Hatta meclislerde, toplantılarda ve vâzlarından sonra; "Tokatlı Mehmed Emîn Efendimiz cennetliktir. Onun ayağının tozu toprağı olayım" der, böylece ona olan inancını ve sevgisini dile getirirdi.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
