Havva KULO?LU

Yüzbinlerce gönül bir olmuş akıyor bir yöne. Merkez bir, başlangıç bir, sonuç bir. Her gönül, Mevla'sına koşuyor döne döne. Bu ne ihtişam, bu ne güzelliktir.

"Gelin ey insanlar", demiş İbrahim Peygamber. Bir tepeden nida eylemiş dört bir yöne. Bu çağrıyla öylesine çoşmuş ki gönüller, asırlardır dönerler "Lebbeyk Allah'ım" diye.

Bir düştü mü yüreğe o diyarın sevdası, görmeyen hasretiyle gören aşkıyla yanar. Bu murada ermek her müminin rüyası. Bu sevda uğruna feda edilir canlar.

Arafat'ta sağanak rahmet yağar, kıyam eder Rabb'ine koşan gönüller. Zikreder, kabına sığmaz dağlar taşlar; un ufak olur orada, dağ gibi nefisler.

Beyazlara bürünmüş gibi nefisler

Beyazlara bürünmüş binlerce yürek, boyun büküp Rabb'ine yönelir. El açıp affolmayı dileyerek mahzun mahzun dualar edilir.

Yapısı taştandır, örtüsü ipek kumaş. Onu değerli kılan Rabb'imin tecellisi. Aynı istikamette eğilir binlerce baş. Budur gönüllerin en büyük tesellisi.

Dalga dalga yayılır misk ü amber kokusu, Cennet'ten hediyedir Hacer-ül Esved taşı. Ondan mahrum kalmak mü'minlerin korkusu. Cemâli görmek için dökerler. Yerden rahmet biter, gökten rahmet iner. Selam verir mü'minler, selam alır peygamber. Onu selamlar her dem melekut ve Ekber. Mübarek vücudu ravzasında medfun; Hz. Muhammed (sav) canların canı, âlemler sultanıdır. Gönüller ona âşık, gönüller Ona meftun. Ukbada ümmetin şefaat kânıdır.

Dileriz senden ya Rabb, mahrum etme Zâtından. Ölmezden evvel durak, dünyada beytin görmek. Kurtarıp imanımızı, şeytanın girdabından, nefs elinden sıyrılıp ölmezden evvel ölmek.

Nurlar arşa kadar Kabe'nin üzerinde, meleklerle kuşlar gökten tavaf eder. Böyle kutlu mekan yoktur yeryüzünde. Gönülgözü gören, binbir alem seyreder.