Abdülmelik döneminde adı en fazla duyulan kişi Haccac b. Yûsuf es-Sakafi'dir. 694-714 yılları arasında Irak ve doğu illerinin valiliğini yapmıştır. Yirmi yıl bu vazifede kalmıştır.Haccac, Yahya b. Ümme't-Tevil'i, İmam Ali'nin (a.s.) dostlarından olduğu gerekçesi ile kollarını ve ayaklarını keserek şehit etmiştir. (Şeyh Tûsî, İhtiyar-i Marifetü'r-Rical, s. 123).Abdülmelik ve Haccac için tarihçi Mesudî şunları söylüyor:"Abdülmelik kan akıtan bir insandı. Irak Valisi Haccac, Horasan Valisi Mahleb ve Medine Valisi Hişam b. İsmail gibi memurları da kendisi gibi zâlim ve acımasız idiler." (Murucu'z-Zeheb, c. 3, s. 91).Haccac'ın Abdülmelik için önemi, Mervanoğulları'nın iktidara geçmesinde Haccac'ın babası ve kabilesi Sakif'in tesiri olmasındandır. Haccac, önce Mekke, Medine ve Taif bölgesinde genel valilik yapmıştır. Medine'den ayrılırken bu kutsal şehir için şöyle konuşmuştur:"Beni bu kokuşmuş şehirden kurtardığı için Allah'a şükrediyorum. Bu şehir tüm şehirlerin en kirlisidir, halkı mü'minlerin emirine karşı daha hilekâr ve daha küstahtır.Eğer mü'minlerin emiri bıraksaydı, bu şehri yerle bir ederdim. Bu şehirde, Peygamber minberi dedikleri bir kereste yığınından ve Peygamber (s.a.v.) mezarı dedikleri kokuşmuş kemiklerden başka bir şey yoktur." (İbn Esir, el-Bidâye ve'n-Nihâye, c. 9, s. 104).Buradaki vazifesini tamamladıktan sonra Abdülmelik onu Irak'a Hicri 75 yılında vali tayin etti. Haccac, Kûfe'ye tıpkı bir diğer zâlim olan Ubeydullah gibi gizlice girdi. Camide saflar arasında dolaştı ve halkın dikkatini üzerinde toplayınca yüzünü açtı ve konuşmaya başladı:"Ey Kûfe halkı! Sizi kafaları yetişmiş meyveler gibi görüyorum. Onları toplamanın zamanı gelmiştir, gövdelerden ayrılmalar gerekmektedir. Bunu da ben yapacağım. Kanların, emamelerin ve sakalların arasında parladığını görüyorum."Tehditkâr sözlerini sürdürdü, halkı o kadar korkuttu ki, onu taşlamak isteyen adamın elinden taşlar yere döküldü." (İbn Esir, el-Bidâye ve'n-Nihâye, c. 4, s. 375)Haccac, Iraklıları kılıçtan geçirmekten çekinmemiştir. Suçu olmasa da halkı büyük zindanlara toplamıştır. "Onun yaptırdığı zindanlarda elli bin erkek ve otuz bin kadın can verdi. Bu kadınların on altı bin tanesi çıplaktı. Erkekleri ve kadınları aynı yerde tutuyordu." (Hayatu'l-Hayavân, c. 1, s. 170).
