Hükümet tavsiyesidir: Çığlık Atın!

Biz bu hale nasıl geldik? Sorsan! Müslüman toplumuz ve ülkemizi 12 yıldır mücahit, muhafazakâr bir anlayış yönetiyor. Bu millet bu hale nasıl geldi veya getirildi? Bizim bu iğrenç, acı ve de vebali büyük tabloda payımız var mı?Ülkemizin utanç rakamları yıllardan beri "ÇIĞLIK" atıyor. Bu rakamları (fuhuş, hırsızlık, gasp, tecavüz, taciz vs.) bizzat yetkili bakanlar meclis kürsüsünden ifade etti, ediyor. Bakın! Uluslararası Çocuk Merkezi verilerine göre sadece 2011 yılında çocuğa karşı işlenen cinsel suç davalarının sayısı 18 bin 334? Adli Sicil kayıtlarına göre 2012'de, 33 bini çocuklara olmak üzere 100 bin cinsel saldırı olayı yaşandı. 2 bin kadına koruma verildi. 10 bin kasten adam öldürme gerçekleşti.Ve günlerdir medyadan çocuk cinayetleri ve bin bir sapıklık haberleri izliyoruz. Kars'ta, Adana'da, Manisa'da Kayseri'de çocuklar kayboluyor. Gerisini yazmıyorum.Böylesi bir tabloda Aile bakanı ne diyor; "Çocuklarınıza çığlık atmayı öğretin". Bunca yıldır gözünüz kör, kulağınız sağır mıydı? Peş peşe yaşadığımız olaylardan sonra milletimizde bir infial oluştu. Nasıl olduysa milletin sesi çıkmaya başladı. İlginç! Olan ise iktidarın bu infiali çok iyi yontup, lehine çevirmesiydi. Sağlık bakanı "İ" dedi. Birkaç bakan sıraya dizildi ve başbakan sonunu getirdi; "Elimizde olsa anında idam ederiz" Niye edemiyorsunuz? "Şu AB süreci var ya? (Erdoğan'ın geçmişteki tarifiyle; Katolik Hıristiyanlar topluluğu) hah, işte ona girmek için idamı kaldırdık, getiremeyiz?" diyor?Vatandaş ısrar ediyor, "bunları asın". Erdoğan, "asamayız ama ağırlaştırılmış müebbet vereceğiz?" Herkes rahat, herkes tatmin olmuş vaziyette. Gündem de kaymış, fezlekeymiş, TOKİ takipsizliğiymiş, bakan oğlunun "AK" ihalecilerle haddinden fazla içli, dışlı olmasıymış filan geçti, gitti.Birde daha konuşamadan, ağzını açamadan, babalarını bilmeden, anneleri tarafından poşetle gömülen, çöpe atılan çocuklar var. Bu acı gerçekte bizim insanımızın, bizim ülkemizin tablosudur. İnsanımız meçhul bir hayat yaşıyor. Gençlerimiz bilmedikleri, yabancı oldukları bir yaşam biçiminin dublörü olmuş vaziyette. Sonuçları ise vahşice ve sapıkça oluyor.Bu muhafazakâr iktidarımızdan, Dicle kenarında kaybolan koyunlardan önce bu insanların, bu sapıklıkların, bu vahşetin hesabı sorulacak, hesaba çekileceklerdir. Sokak çocuklarını da unutmayalım. Gerek anne, babaları ve gerekse mafya tarafından şehrin birçok noktalarına, ellerine mendil tutuşturulan ve dilencilik yaptırılan binlerce çocuk. Büfeci bir arkadaşın yanındayım. Bu çocuklardan ikisi geldi. 50 kuruşa kola, cips istediler. Arkadaş verdi. "Niye verdin? Abi ne yapayım? Vermesen, arkadaşlarıyla gelip, cam, çerçeve indiriyorlar" dedi. Bu çocuklar büyüyünce ne olur? Birde Suriyeli çocuklar var. Her gün Çalışlar caddesinden, Şirinevlerden, Sefaköy'den eve doğru giderken içim acıyor. Her köşe başında, yol ayrımında anne, babaları yanında yarı çıplak, 3, 5 yaşlarında çocuklar. Masumane oyunlar oynuyor, yaramazlıklar yapıyorlar. Burası vatanları değil. Vatansızlığında farkında değiller. Gelecekleri de yok. Onların o masum haline her baktığımda BOP kapsamında bu insanları yerlerinden edenlere, "KAHHAR" ismi şerifinin bir an önce tecellisi için dua ediyorum?