Hz. Ebu Talib'e tarihi iftira

Hz. Ebu Talip içimde bir yaraydı. Okul yıllarında Peygamber Efendimizin (sav) hayatını 9 veya 10 farklı kitaptan okumuştum. Ayrıca siyer derslerinde de Peygamberimiz (sav) anlatılırdı. 
Amcası Ebu Talib'in, Peygamberimize dünyalık bütün tehlikeleri göz önüne alarak nasıl kol-kanat gerdiği anlatılırdı bu kitaplarda. Ama hep bir ek yapılırdı; "Ebu Talip, Peygamberimize iman etmedi."
"Sen olmasaydın alemleri yaratmazdım" ilahi övgüsüne sahip olan Hz. Muhammed'in (sav) en çok sevdiği insanlardan bir olan Ebu Talip, "iman etmedi" lafı içimi yakardı. Peygamberimizin üzüntüsünü düşünürdüm. Allah'ın (c.c) "habibim" dediği Hz. Muhammed'i nasıl bir imtihandan geçirdiğini düşünürdüm. Bu yazılanlar gerçek mi, diye kendi çapımda araştırırdım. Bu kitapları yazanlar veya tercüme edenler delil olarak ayetler ve hadis diye de sözler koymuşlardı kitaplarına. Bunları okuyunca mecburen susardım.
Mesela! 
1- Bu kitaplarda Peygamberimizin, amcasının iman etmesi için çok dua ettiği ve Allah-u Teala'nın da, "Sen sevdiklerini hidayete erdiremezsin."(Kasas 56) ayetini Peygamberimizi uyarmak için indirdiğini iddia edilirdi.  
2- Bir başka örnek ise Peygamberimize, "Ebu Talip'e bir yararın dokundu mu? Çünkü o, seni koruyor ve inanmayanlarla mücadele ediyordu." Diye, sormuşlar.
Peygamberimiz; "Evet dokundu. O, şimdi cehennemde topuklarına kadar ateşten bir çukurun içindedir. Şefaatim olmasa, cehennemin en derin çukurunda olurdu." Demiş (!) 
3- Bir başka örnek ise Peygamberimizin ölüm döşeğindeki Ebu Talib'e "Lailahe illallah de, Allah'ın yanında sana tanıklık yapayım." Demesi ve orada bulunan Ebu Cehil'i ile Ebu Ümeyye oğlu Abdullah'ın, "Abdülmüttalib'in dinine yüz mü çevireceksin?" diye Ebu Talib'e baskı yapmaları ve Ebu Talib'in, "Ben, Abdulmuttalip'in dini üzerineyim." Demesi.
Bunun üzerine Peygamberimiz, "Allah'a and olsun ki senin için Allah'tan af dilemeyeceğim." Demiş (!) ve tam bu sırada Ebu Talip ile ilgili şu ayet inmiş (!) "Cehennem ehli oldukları belli olduktan sonra akraba dahi olsalar Allah'a şirk koşanlar için af dilemek ne Peygamber'e ne de inananlara yaraşır." (Tövbe 113) iddiası.
Aynı konuda Ebu Talip son nefesini vermek üzereyken yanında kardeşi Abbas yatağının başucunda, Peygamberimiz ise ayakucunda duruyordu. (Abbas henüz iman etmemişti.) 
Peygamberimiz, amcasının iman etmeden gideceği endişesiyle çok üzgün bir haldeydi. Tam o sırada Ebu Talip vefat etti ve Abbas, 'Ey Muhammed, amcan şahadet getirdi' dedi. Peygamberimiz, "ben, duymadım" buyurdu. 
Sünni alimlerin, Abbas henüz Müslüman olmadığı için haliyle şahitliği kabul edilemez. Artı Ebu Talip şahadet getirseydi, Peygamberimiz illa ki duyardı, diye fikirleri anlatıldı, okuduk, dinledik. 
Aman Allah'ım! Nasıl bir girdaba, nasıl bir inkara, nasıl bir iftiraya inanmışız. Prof. Dr. Haydar Baş olmasaydı bu inkar ve iftira çukurunda helak olup, gidecektik. İyi ki varsın Hocam. Ömrün bereketli olsun Hocam.  
Evet, 2002 yılıydı. Kardeşim Tahsin, Sabri Bey (Terzi) ile tanıştırdı. Sabri Beyin mütevaziliği, nazikliği, ilgisi beni çok etkilemişti. Muhabbet arasında kitap okuma merakımdan bahsettim. 
"Hasan, (Gündoğdu), Hocamın Rahmet-el Lil Alemin kitabını getirir misin" dedi. Bizim Hasan getirdi. Sabri Bey kitapları bana hediye etti. Eve gider gitmez okumaya başladım. Okudukça adeta beynime ve gönlüme format atılıyordu. Efendimizi yeniden tanıyordum. 2 ciltlik eseri tam 5 kez okudum. Peygamberimizi anlatamasam da anlamaya başlamıştım. Daha sonraki yıllarda Haydar Hocamın bütün eserlerini defalarca okudum.
Ve Ehl-i Beyt külliyatı. İmam Ali eseri çıkar çıkmaz bir nefeste okudum. Bir gün Sayın Hocamla baş başa kalmıştım. "Evladım! İmam Ali eserini okumanı tavsiye ederim" dedi. Başımın, gönlümün üstüne?
Şimdi Haydar Baş mektebinde öğrendiklerimle Ebu Talip Hazretlerine atılan iftiraları karşılaştıralım.
1- "Sen sevdiklerini hidayete erdiremezsin."(Kasas 56) ayeti, Medeni döneminde, Peygamberimizin öbür aleme rıhletine yakın bir zamanda Müslümanlardan bazılarının akrabalarının da iman etmesi için Peygamberimizden dua istemeleri üzerine nazil olmuş.  
2- Hz. Peygamberin, Ebu Talib'e faydası dokunduğu, ona şefaat ettiğini yazanlar, yine Peygamberimizin dilinden 'şefaatin, müminler için olduğunu, kafirler için şefaat olmayacağını' (Sahih-i Buhari, c.5, s.130. el-Hüccet ala'z Zahib, s.82-85.  el Gadir, c.8, s.23.  Targib ve Terhib, c.4, s.437) rivayet etmişler.  
3- Abdülmüttalib'in putlara tapmadığını, Hanif dini (Hz. İbrahim'in itikadı) üzere olduğunu yine bu Sünni kaynaklar yazıyordu. Delil olarak koydukları Tövbe 113'cü ayette Hicretin 9. Yılında inmiş. Yani Ebu Talib'in vefatından tam 12 yıl sonra. 
 Görüldüğü üzere Ebu Talib'e büyük bir iftira atılmış. Peki, Ebu Talip iman etti mi? Ettiyse neden bu iftiralara maruz kaldı? Yarın?