Hz. Muhammed (sav) olmadan Müslüman olunmaz

2000 senesi Hıristiyan dininin yayılması çalışmalarında bir milat olarak kabul edilmektedir.
Bundan sonra Hıristiyanlığı anlatma metodu değiştirilmiş, diyalog ve hoşgörü başlıkları ile yeni yöntemler belirlenmiştir.
Diyalog çalışmaları neticesinde Türkiye’de ve dünyada binlerce Müslüman din değiştirmiştir.
Diyalog karşılıklı iletişim ve etkileşim şeklinde anlaşılmakla beraber Hıristiyan Batı için, sadece insanları kiliseye döndürme çabasıdır.
En önemli adımı Kelime-i Tevhid’den ikinci bölümü olan Muhammedür Resulullah kısmının çıkarılmasıdır.
Hz. Peygamber’siz bir İslam olmaz. Onu devreden çıkarmak, içi boşaltılmış bir Müslüman inancı demektir. 2000 senesinde işe bu temelden yaklaşılmış ve Hz. Peygamber’siz de İslam olabileceğini vurgulayan söylemler yayılmıştır.
Kelime -i Tevhid’in tekrar ele alınması gerektiğinden bahisle, “Muhammedür Resulullah” demeyenlere de şefkat nazarı ile bakılmasının gereğinden bahsedilmiştir.
Geçtiğimiz Mart ayında Türk - Belçika Diyalog Derneği, Brüksel’in en büyük kilisesi olan Sean Jean Baptista Kilisesi’nde ezan okutmuş ve bu ezanın içinde de Muhammedür Resulullah bölümü söylenmemiştir.
Unutulmamalıdır ki, İslam itikadında diğer din mensupları ile diyalog söz konusu değildir.
Hz. Peygamber’in tebliğ metodu, Allah’ın varlığı ve birliğine ve de kendisinin onun Peygamberi olduğunu tasdike davet şeklindedir.
Ve bu davet sırasında itikadi kurallardan zerre taviz vermemiştir.
Resulullah (sav) Bizans İmparatoru Heraklius’a gönderdiği mektupta, “Allah’ın kulu ve elçisi Muhammed’den Rumların başbuğu Heraklius’a: Allah’ın selamı hidayet yoluna girmiş bulunan kimseye olsun. Buna göre ben, seni tam bir İslam daveti ile İslam’a çağırıyorum” buyurmuştur.
Yine Mısır meliki Mukavkıs’a gönderdiği mektupta: “Allah’ın Kulu ve Resulü Muhammed’den Kıptilerin başkanı el-Mukavkıs’a: Ben seni tam bir İslam daveti ile çağırıyorum. İslam’a gir, sonunda emniyet ve selamet içerisinde olursun” buyurmuştur.
Hz. Peygamber’in (sav) hayatında gördüğümüz diğer din mensupları ile diyalog yapılması değil, onlara İslam’ın tebliğidir.
Gelinen noktada, bazı Müslümanlar bu temel ölçüyü yitirmişler ve diyalogu, başka dinlere inanırsak da kurtuluşa ereriz noktasına taşımışlardır.
Netice dünya genelinde binlerce Müslümanın din değiştirmesi olmuş ama diyalogla tek bir Hıristiyan Müslüman edilememiştir.
Diyalog kavramını 2. Vatikan Konsili’ne öneren Papa 6. Paul, diyaloga rağmen, “Yegane gerçek din vardır, o da Hıristiyanlıktır” demiştir.
Bu sebeple diyalog, İslam’a yönelik muharref görüşler üzerinden sürdürülmüştür.
Kuran’ın tarihselliği, İncil’in ve Tevrat’ın tahrifata uğramadığı fikri,
Ehl-i Kitabın mevcut dinlerinde kalarak da kurtuluşa erebilecekleri, vesile ve şefaatin inkârı,
Hz. Peygamber’den günümüze çok az hadis ulaştığı için hadis kitaplarının güvenilir olmadığı görüşü, Kuran’ın tefsire gerek olmadan okunması suretiyle anlaşılabileceği inancı…
Diyalogcular yukarıdaki maddeleri yavaş yavaş topluma zerk etmişler ve maalesef ki pek çok Müslümanın inanışını etkilemişlerdir.
Var oluşumuzun gayesi Allah’a kul ve Resulü Muhammed Mustafa’ya (sav) ümmet olmaktır.
Bunun şartı da Allah’a, Kuran’a, Peygamber’e, Allah’ın Kuran-ı Kerim de belirttiği gibi Muhammed’ine tavizsiz inanmaktan geçer.
Hz. Muhammed’i (sav) kabul veya ret Allah’ı, Kuran’ı ve İslam’ı kabul veya red manasına gelir ki, Hz. Muhammed’siz (sav) bir İslam’ın olması asla mümkün değildir.