İlim, irfan, edep

Arif irfan sahibi kişi demek, irfan ise ilmin de ötesinde bir bilgi birikimi demek. Bu devirde ilimden, irfandan, ariflikten ve en önemlisi edepten bahsetmek ne de gerekli oldu değil mi?
İnsan olma ilmi hepimize gerekli olan bir ilim. Dinin ahlaki ahlakın da dini bir boyutu olduğu su götürmez bir gerçek. Dinin iç oluşumuzu düzenleyen Tasavvuf dediğimiz yönünden uzaklaştığımız ölçüde edepten, irfandan uzaklaştığımız aşikar. Kendimize karşı olan edebimiz diğer insanlara karşı olan edebimizin de belirleyicisidir. Bu manada oturup kalkmak, selamlaşmak alışkanlık ve adetlerimiz edebimizin kemalini gösteren hallerdir.
Her insanın ahlakı, duyarlılığı, anlayış kabiliyeti, irfandan nasibi farklı olduğu için edepten ve edebi ilimlerden nasibi de farklıdır. Ancak burada kişinin iç görü sahibi olup edepten nasibini artırmaya gayret etmesi, çaba göstermesi elzemdir. Bu yazıyı bizim yazmamız ne hazin bir tecellidir ki; böyle bir ihtiyaç şiddetle hasıl oldu.
Ahir zamanı müşahade ettiğimiz şu günlerde sokağa kadar, metro trenlerine kadar yansıyan edep dışı haller ve görüntüler acaba bizlerin kendimizin iç edepten ve iç görüden yoksun oluşumuzun bir tezahürü ve bir cezası mıdır diye hem üzülür hem merak ederim. Yani bir arifin gözüyle bakmaya çalışıp olayları, olguları değerlendirmek gerekirse… Arif olan kişi bir çirkinlik gördüğünde acaba ne günah işledim de bu cezayı hak ettim demelidir, ne dersiniz, yanlış mı düşünüyoruz?
 Her neyse biz konumuza dönelim; bu satırlarda Tasavvufla ilgili cümleler okudunuz önceleri de… Herkes kendine lazım olan edebi tasavvufun aynasında kendini izleyerek, hal ilminin inceliklerini öğrenmeye gayret ederek öğrenebilir. Hepimizin insan olarak görevidir kendimize lazım olan edebi kazanmaya çalışmak, insan olmanın bir gereğidir. "Gönül ayinesin sufi / Eğer kılar isen safi / Açılır sana bir kapı / Ayan olur Cemalullah" dörtlüğünü hatırlatarak sizlere veda edelim.