İmanın tamamı Ali’nin şahsında toplanmıştı

(Dünden devam ediyoruz) 

Amir'i cehenneme göndermek için Hz. Ali savaş meydanına çıktı. 

Allah Resulünün o an İmam Ali'yi teşbih ettiği sözler hakikati görenler için hikmet deryasıdır.

Resulullah şöyle buyurdu: "İmanın tamamı, küfrün tamamının karşısına çıktı."

İmam Ali meydana çıkar çıkmaz hücum etmedi. Ne yaptı? Amir'i iman etmeye, Allah'tan başka ilah olmadığına ve Muhammed'in Allah'ın Resulü olduğuna şahitlik etmeye davet etti. 

Demek ki, neymiş küfür ehline karşı ilk işimiz? İmana davet. 

Amir kabul etmedi… Hz. Ali Amir'e, "atından in, vuruşalım" dedi. Amir attan indi ve geri dönmeyeceğinin bir işareti olarak atını öldürdü. 

Saldırıya geçen Amir kılıcıyla, İmam Ali'nin başına kuvvetli bir hamle yaptı. İmam ali bu hamleyi kalkanıyla geri çevirdi. Fakat hamle o kadar güçlüydü ki, kalkan ikiye yarıldı, miğferi kırıldı ve İmam Ali'nin mübarek başı yaralandı.

Ama O, Ali'ydi. Anında karşı hamle yaparak kılıcını Amir'in başına indirdi. Amir yere yıkıldı. İmam Ali tekbir getirdi. 

Kılıçların sesi ve ortalığı kaplayan toz bulutu çarpışmanın sonucunun yakından görülmesine engel oluyordu. 

Hz. Ali'nin tekbir sesleri duyulduğunda herkes anladı ki Hz. Ali, Arap kahramanı Amir'i öldürdü.

Hendeği altı kişi geçti, demiştik ya! Amir'in öldürüldüğünü gören arkadaşları korkuya kapıldı ve kaçmaya başladılar. 

Bu noktada şirk ehlinin kıyamete kadar ki ortak bir özelliği de karşımıza çıkıyor. Küfrün karşısında sapasağlam, dimdik ayakta durursanız, Allah zaferi verir ve onların kalplerine korku salar.

İmam Ali zafer sarhoşluğuna kapılmadı. Hemen kaçanların peşine düştü. Nevfel b. Abdullah isimli müşrik hendeğe yuvarlandı. Hz. Ali, hendeğe atlayarak onu da öldürdü.

İmam Ali'nin bu takibi ve Nevfel'i de öldürmesi diğer askerlerin cesaretini iyice yok etti. Müşrik ordusunu oluşturan Arap kabileleri aralarında anlaşıp, dönme kararı aldılar.

Hz. Peygamberin; "İslam dini, Hatice'nin malı ve Ali'nin kılıcı üzerine bina edildi" sözü bir kez daha tecelli ediyor ve Müslümanlar savaşın galibi oluyordu.

Resulullah, Hz. Ali'yi karşılayıp şöyle buyurdu: "Aferin Sana ey Ali! Senin bugünkü şu cihadın, İslam ümmetinin kıyamete kadar yapacağı bütün iyi amellerin toplamından daha üstündür. Zira Senin bu zaferin sayesinde kâfirler, zillete düşüp alçalmış, Müslümanlar ise izzet, onur ve gurur kazanmıştır." (geniş bilgi için bkz. Prof. Dr. Haydar Baş İmam Ali eseri)

Ne büyük bir övgü, ne büyük bir kefalet ya Rabbi! 

O, Ali'ye kurban olunmaz mı?

O, Ali'ye hayran olunmaz mı?

O, Ali sevilmez mi?

O, Ali'ye bizzat Allah'ın verdiği (Maide 67) ve Resulünün bizzat biat (söz) aldığı (Gadir Hum) hilafet nasıl elinden alınır?  

O, Ali'ye itiraz olabilir mi?