İnsan kendisiyle böyle alay eder

Davud-i Rıkki şöyle diyor: Ben İmam Sâdık (a.s)'ın huzurunda sessiz oturmuştum, ben daha hiçbir şey söylemeden İmam (a.s) şöyle buyurdular:

"Ey Davud! Perşembe günü amel defterinizi benim yanıma getirdiklerinde, senin, falan amcan oğlu hakkında iyilik yapmış olduğunu gördüm. Senin bu işinden çok hoşnut oldum ve anladım ki senin ona karşı sıla-i rahimde (iyilikte) bulunman (ve onun ise sıla-i rahmi kesmesi) amcan oğlunun çabuk ölmesine sebep olmuştur."

Davud şöyle devam ediyor: "Çok kötü ahlaklı ve katı düşmanım olan bir amcam oğlu vardı. Onun ve ailesinin çok fakir olduklarını ve çok zor bir şekilde geçindiklerini duyunca, onun için bir miktar ev eşyası alıp gönderdim ve daha sonra Mekke'ye doğru hareket ettim. Medine'de İmam (a.s)'ın huzuruna vardığımda, ben daha hiçbir söz söylemeden İmam (a.s) olayın neden ibaret olduğunu (yani benim onlara yardımda bulunmamı ve amcam oğlunun ise ölümünü) bana haber verdi." (Bihar, c.74, s.93)

İmam Rıza (a.s) alaydan sayılan şeyler hususunda şöyle buyurmuştur:

"Altı şey, altı şey olmaksızın alaydandır:

1- Kim diliyle mağfiret diler de kalbiyle pişman olmazsa, şüphesiz kendisi ile alay etmiştir.

2- Kim Allah'tan tevfik diler de çaba sarf etmezse, şüphesiz kendisi ile alay etmiştir.

3- Kim ihtiyat etmek ister de ihtiyat etmezse, şüphesiz kendisi ile alay etmiştir.

4- Kim Allah'tan cenneti diler de zorluklara tahammül etmezse, şüphesiz kendisi ile alay etmiştir.

5-  Kim cehennem ateşinden Allah'a sığınır da dünya şehvetlerini terk etmezse, şüphesiz kendisi ile alay etmiştir.

6- Kim Allah'ı anar da O'nunla mülakat etmeye koş mazsa, şüphesiz kendisi ile alay etmiştir.

(Bihar, c.78, s.356).