Kabuğa çekilme vakti

Yaklaşık 9 yıldır Suriye'de at koşturan, Türkiye, Rusya, İran ve o coğrafyanın sahibi konumundaki Suriye hükümetine bağlı güçlerin çatışmasızlığını dengede tutan, pamuk ipliği de İdlib'de koptu. 

Dün 7 şehidimizi yüreğimizi dağlayarak toprağa verdik.

Milli Savunma Bakanlığı'nın açıklamalarından öğrendiğimiz kadarıyla Suriye tarafı da Türkiye'nin misillemesinde 70'den fazla askerini kaybetti.

Dolayısıyla İdlib'de bozulan çatışmasızlık denkleminin iki günlük bedeli hem Türkiye için hem de Suriye için çok ağır oldu.

Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu'nun Ankara'da dün, bozulan ateşkesi yeniden sağlamak için Türkiye ile Rusya arasında askeri ve istihbari düzeylerde temasların başladığını duyurdu.

Bu önemli bir açıklamaydı. Zira yeniden İdlib bağlamında ateşkesi tesis edecek dengeler kurulması çok önemli. Çünkü Türkiye ile Rusya ilişkilerinin krize girmesi, Suriye devletiyle ya da Mısır'la yaşanan krizlere benzeyecektir.

İdlib için yorgan yakılır mı?

İdlib'de sıkılan kurşunlardan sonra zaman kaybetmeden bir orta yol bulmak, başta Türkiye olmak üzere tüm bölge için çok büyük önem arz ediyor. Sadece Suriye'de değil, Libya'da da Rusya ile aynı sahada oynayan oyuncularız.

Bu kapsamda Akdeniz'deki gelişmeler de kritik önemdedir.

Rusya'yla ilişkilerimizi İdlib için kurban edersek, Libya Ulusal Mutabakat Hükümeti'yle Türkiye arasında imzalanan Akdeniz Mutabakatı'na da büyük bir darbe vurmuş olacağımızı hesaba katmak gerekiyor. Libya'da siyasi masa kurulduğunda masada Türkiye'nin sözü kadar desteklediği General Hafter üzerinden Rusya'nın da sözü etkili olacak, bundan kimsenin şüphesi olmasın.

Öte yandan Rusya'nın enerji kaynaklarına ne kadar bağımlı olduğumuzu da hatırdan çıkarmamakta fayda var. 

Burada saydıklarım ve sayamadığım çok sayıda nedenden ötürü, Türkiye ile Rusya, oturup İdlib özelinde Suriye krizinde bir çıkış yolu bulmalıdır. 

Yoksa bunun bedelini hem bölge, hem de Türkiye ve Rusya ödeyecektir. En fazla da bedeli elbette Türkiye ödeyecek…

Davutoğlu berbat etti

Ahmet Davutoğlu'nun berbat ettiği Türk dış politikası, Davutoğlu'nun gidişiyle toparlanır diye düşünüyorken, aynı mantalite sürdürülünce artık iyice rayından çıkmış bir vaziyet arz etmekte. 

Suriye ve Libya'da askeri varlık bulundurmakta ve vekiller üzerinden sıcak savaşın tarafı olmuş durumdayız. 

Akdeniz'i çevreleyen ülkeler arasında aramızın iyi olduğunu söyleyebileceğimiz ülke yok denecek kadar az sayıdadır.

İdlib'de yaşananlardan sonra Türkiye'nin dış politikada takip ettiği çizginin ciddi bir şekilde irdelenmesi gerektiği konusunda siz de benimle aynı fikirde değil misiniz?

Bir İdlib kaç asker eder?

Bir askerimiz dahi binlerce İdlib'den çok daha kıymetlidir. O zaman İdlib'de ve Suriye coğrafyasında ölümle burun buruna operasyonlar gerçekleştiren askerlerimizi neden bu tehlikelerle karşı karşıya bırakıyoruz? 

Bunun hiçbir haklı gerekçesi olamaz. 

Buralarda Türkiye'nin çıkarları olduğu doğrudur, ancak bu çıkarlar Mehmetçiğimizi tehlikeye atmadan, diplomasiyle korunamaz mı?

Yoksa diplomasi yapmayı mı unutmuş durumda Türk hariciyesi?

Türkiye'nin bir karış toprağı için gerekirse binlerce vatan evladı canını dahi feda edebilir. 

'Vatan sağ olsun' der, yüreğimize taş basarız. 

Ancak İdlib için bu cümleyi kuramıyoruz, çünkü vatan toprağı değil. İdlib başkasının vatanıdır. 

Bu bağlamda bence Türkiye'nin artık geri adım atmasının, kabuğuna çekilmesinin vakti gelmiştir. 

Bu utanılacak bir durum da değildir. Zira çekildiğiniz coğrafya vatan toprağı değildir.