Kadınlar Alzheimera Karşı Daha Savunmasız

Alzheimer hastalığı, beynin zamanla küçüldüğü, hafızanın silindiği ve kişiliğin yavaşça değiştiği bir süreçtir. Bu hastalık, kadınları erkeklerden daha fazla etkiliyor. Bilimsel veriler, Alzheimer hastalarının yaklaşık üçte ikisinin kadın olduğunu gösteriyor. Bu farkın ardında ise genetik, hormonal ve nörolojik nedenler yatıyor.
Kadınların genetik yapısı, Alzheimer'a karşı daha savunmasız olabilir. Kadınlar iki X kromozomuna sahipken, erkekler bir X ve bir Y kromozomu taşır. X kromozomunda Alzheimer ile ilişkili bazı genler bulunur. Kadınlar bu genetik yükü iki kat taşıdıkları için hastalığa yakalanma riskleri artabilir. Ayrıca bu genetik yapı, hastalığın ilerleyişini de hızlandırabilir.
Menopoz dönemi, kadınların beyin sağlığı açısından kritik bir eşiktir. Bu dönemde östrojen ve progesteron gibi hormonların üretimi azalır. Östrojenin beyin hücrelerini koruyucu etkisi olduğu bilinir. Bu hormonun eksikliği, sinir hücrelerinin daha kolay hasar görmesine ve Alzheimer'a zemin hazırlamasına neden olabilir. Bazı araştırmalar, menopoz sonrası östrojen düzeylerinin düşmesiyle birlikte "tau" adı verilen proteinlerin beyinde birikmeye başladığını ve bunun Alzheimer'ın erken göstergesi olduğunu ortaya koymuştur.
Kadınlarda depresyon ve anksiyete gibi ruhsal bozukluklar da erkeklere göre daha yaygındır. Bu durumlar, Alzheimer'ın başlangıç belirtileriyle benzerlik gösterir. Depresyon öyküsü olan bireylerde Alzheimer riski iki kat daha fazladır. Kadınların bu psikolojik yükü daha sık taşıması, hastalığın gelişimini hızlandırabilir.
Toplumsal roller de bu tabloyu etkiler. Kadınlar, yaşamları boyunca daha fazla bakım yükü üstlenir, daha az dinlenir ve yaşlılıkta daha fazla yalnız kalır. Bu sosyal faktörler, zihinsel uyarının azalmasına ve beyin fonksiyonlarının gerilemesine neden olabilir.
Alzheimer hastalığı, kadınların genetik kodlarında, hormon dengelerinde ve yaşam deneyimlerinde iz bırakıyor. Bu nedenle kadınlara özel önleyici yaklaşımlar, erken tanı stratejileri ve psikososyal destek sistemleri geliştirmek, hastalığın yükünü azaltmak için hayati önem taşıyor.