Hıristiyan Kilisesi 16. asırdan itibaren Müslümanları İslamiyet'ten uzaklaştırmak için büyük gayretler göstermiştir. Bu amaçla batıda İslam Araştırmaları Enstitüleri kurulmuş, bu Enstitülerde İslamiyet'in tenkit edilebilecek noktaları tesbit edilmiştir. Bu çalışmaları yapmak üzere kiliselerde özel olarak eğitilmiş kişiler daha sonra İslam ülkelerine gönderilmiş, başta Arapça olmak üzere Tefsir, Hadis, Fıkıh, Kelam, İslam Tarihi vb. alanlarda bunlar uzun süre eğitilmişlerdir. İslami bilimler alanında yetiştirilen bu kişiler, daha sonra insanların gözünde İslam'ı küçük düşürmek ve Müslümanları İslamiyet'ten soğutmak üzere zayıf noktalar tesbit etmeye başlamışlardır. Kiliselerin kontrolündeki İslam Araştırmaları Merkezlerinde müsteşrik (oryantalist) adıyla görevlendirilen bu kişilerin büyük kısmı kilisenin emrinden ve onun istediği istikamette teoriler üretmişlerdir. Bu kişiler özellikle İslam'daki tasavvuf ve mezhep olaylarını incelemeye almış, arkasından tabiin ve sahabe ile ilgili iddialar ortaya atmışlardır. Müsteşrikler daha da ileri giderek önce Hz. Muhammed (s.a.a.) hakkında İslam Tarihi kaynaklarının en zayıf rivayetlerini kullanarak çeşitli ithamlar ortaya atmışlardır. Bu noktada kalmakla yetinmeyen müsteşrikler, bizzat Hz. Peygamber'in hadislerinin güvenilmezliğini, dolayısıyla İslam'da hadislerin yerinin olmadığını söylemişlerdir. (Kuzgun, Şaban, Hıristiyan Misyonerlerin Türk-İslam Ülkelerindeki Faaliyetleri, İlahiyat Fakültesi Dergisi, s.4, Elazığ, 1999. s.335).Hadisleri inkâr noktasından sonra, doğrudan doğruya Kur'an-ı Kerim'e yönelen müsteşrikler, Kur'an ayetleri arasında sözde birtakım çelişkiler bulmaya ve doğrudan doğruya Kur'an ve İslam üzerinde şüpheler uyandırmaya çalışmışlardır. Tarih boyunca müsteşrikler çeşitli çalışmalarla kendisini göstermiştir. Bu çalışmaları şöyle gruplandırmak mümkündür:1- Akademik çalışmalar.2- Yazma eserlerin toplanması ve fihristlendirilmesi.3- Tahkik ve neşr.4- Arapça'dan Batı dillerine tercümeler.5- Muhtelif Arabi ve İslami sahalarda te'lifler yapma. (Zakzük, M. Hamdi, Oryantalizm veya Medeniyet Hesaplaşmasının Arka Yüzü, Ter., Abdulaziz Hatip, İzmir, 1993, s.51).Bütün bu çalışmaları yapan Massignon, Goldziher, Humange vb. müsteşrikler, İslam ülkelerinde kendi fikirlerini körü körüne tekrar edecek öğrenciler yetiştirmişler, onların bu fikirlerini söylemesini daha uygun bulmuşlardır. (Kuzgun, Şaban, Hz. İbrahim ve Haniflik, Ankara, 1985, s. 146).Nitekim bu konu ile ilgili Prof. Dr. Şaban Kuzgun Hocamız ile yaptığımız görüşmede şunları ifade etmişlerdir: "Bizde zamanla ihtida etmiş insanlar, sülaleler, yabancı ülkeler tarafından, misyonerler tarafından araştırılıyor ve çalışmalar bu insanlar üzerinde yoğunlaştırılıyor."İnancını yaymak, bir dine samimi olarak bağlanmanın gereğidir. Bundan ötürü, Hıristiyanların dinlerini tanıtmak hususundaki gayretlerini kınamak mümkün değildir. Son asırda misyonerlerin başlıca metodlarından biri, Charles de Faucould'un "Hıristiyanlaştırmadan önce medenileştirmeli" düsturuna uygun hareket etmek olmuştur. Hıristiyan misyonerliği birçok durumda zorlayıcı ve dünyevi imkanları elinde bulundurarak ekonomik ve kültürel yoksullukları istismar etmek suretiyle bir nevi zorla Hıristiyanlaştırmak faaliyeti göstermektedir ki, bu çirkin uygulama bazı Hıristiyanlar tarafından bile kınanmaktadır. (Yıldıran, Suat, Mevcut Kaynaklara Göre Hıristiyanlık, yer, tarih, s. 360).
