Menkıbeler/ İşte kardeşlik, işte fedakarlık

Yermük harbinde, eshab-ı kiram birçok şehit verdi ve birçoğu da gazi oldu. Şehadet şerbeti içerken bile birbirlerine ne kadar bağlı olduklarını göstermişlerdir.  Huzeyfetül Adevî isimli sahabi, harpte kahramanca savaşan amcası oğlunun yaralanarak yere düştüğünü gördü. Harp çok şiddetli, hava çok sıcaktı. Yanında bir miktar su bulunuyordu. Yere düşerek inlemeye başlayan amcası oğlunun yanına yaklaştı. Suyu ona vereceği sırada, başka bir yaralının (Su!... Su!) diye inlediği duyuldu.Şehadet şerbetini içmek üzere olan amcasının oğlu, hemen Huzeyfe'ye eliyle işaret ederek suyu ona götürmesini istedi. Hz. Huzeyfe suyu hemen ona götürdü. O anda başka bir yaralı yine ölüm anında idi. (Su! Su!) diye inliyordu. Suyu içmek üzere olan ikinci yaralı da Hz. Huzeyfe'ye eliyle işaret ederek suyu öbür kardeşine götürmesini bildirdi. Hz. Huzeyfe suyu alarak üçüncü yaralının yanına yaklaştığında, vefat etmiş olduğunu gördü. Hemen kendisine en yakın olan ikinci yaralıya suyu götürmek için koştuğunda, onun da şehit olduğunu gördü. Bu sefer bari amcam oğlu içsin diyerek, amcası oğlunun yanına geldi ki o da şehit olmuştu... Su, Hz. Huzeyfe'nin elinde kaldı. Bu haslete dinimizde isar denir. Allahü teâlâ Eshab-ı kiramı çeşitli vesilelerle övmektedir:"Onlar birbirlerinin dostlarıdır." [Enfal 72]"Onlar kâfirlere karşı şiddetli, çetin, fakat, birbirlerine karşı merhametlidir." [Feth 29]"Hepsi için Hüsnayı [Cenneti] söz veriyorum." [Hadid 10]"Allah onlardan razı olmuştur, onlar da Allah'tan razı olmuşlardır. Allah onlara, içinde ebedi kalacakları, zemininden ırmaklar akan Cennetler hazırlamıştır." [Tevbe 100]