Muhammed Şâzilî
04.04.2002 00:00:00
Muhammed Şâzilî; Mısır'da yetişen büyük velilerden. İsmi, Muhammed eş-Şâzilî el-Mısrî el Hanefî, lakabı Şemsüddîn'dir. Doğum tarihi bilinmemektedir. Hazret-i Ebû Bekr'in soyundandır. Küçük yaşta öksüz kaldı. Teyzesinin yanında büyüdü. Sanata verdiler, fakat medreseye kaçtı. Medrese arkadaşlarından biri de, meşhûr muhaddis İbn-i Hacer Askalânî'dir. 1443 (H.847) senesinde vefât etti. Mısır'da Berekât denilen yerdeki kabri meşhûr olup, ziyaret edilmektedir.
Muhammed Şâzilî, velayetin bütün makamlarını geçmiş, ilmiyle âmil, yüksek hâller sahibi bir kimse idi. İlim, amel, hâl, zühd ve Allah-u Teala'ya muhabbette pek ileriydi. Çok kimse onun vasıtasıyla hidayete kavuşmuştur. Büyüklüğünü kimse inkâr edemezdi. Dünyanın her tarafından huzuruna gelenler, halledemedikleri meseleleri suâl ederler, tatmin edici cevaplar alırlardı. Başka ülkelerden gelenlerle, onların lisânı ile sohbet ederdi.
Ebü'l-Hasan-ı Şâzili Hazretleri buyurdu ki: "Benden sonra, Mısır'da Muhammed Hanefî ismiyle meşhûr bir zât gelecek, bu ülkenin fatihi olacak, kendisi büyük şân sahibidir. O, benim beşinci halifem olacaktır."
Kıymetli, şık elbiseler giyerdi. Huzuruna gelenlerin kalbinden geçenleri bilirdi. Büyüklüğüne inanmayanlar, huzuruna geldiklerinde mahcup bir şekilde tövbe edip talebesi olurlardı.
Ebû'l-Abbâs Sersî anlatır: "Muhammed Şâzili okuldan, medreseden çıkınca, çarşıda dükkanında oturur ve kitap satardı. Ona bazıları uğrayıp; "Yâ Muhammed! Sen dünya için yaratılmadın" dediler. Bu söz üzerine dükkandan ayrıldı, kitapları ile bütün varlığından vazgeçti. Hepsini terk etti. Sonra bunların ne olduğunu bir daha sormadı. Kendisine halvet (yalnızlık) sevdirildi. Halvete girdiğinde 14 yaşında idi. Yedi sene halvette kaldı, yeraltındaki odasından insanlar arasına hiç çıkmadı.
Muhammed Şâzilî, velayetin bütün makamlarını geçmiş, ilmiyle âmil, yüksek hâller sahibi bir kimse idi. İlim, amel, hâl, zühd ve Allah-u Teala'ya muhabbette pek ileriydi. Çok kimse onun vasıtasıyla hidayete kavuşmuştur. Büyüklüğünü kimse inkâr edemezdi. Dünyanın her tarafından huzuruna gelenler, halledemedikleri meseleleri suâl ederler, tatmin edici cevaplar alırlardı. Başka ülkelerden gelenlerle, onların lisânı ile sohbet ederdi.
Ebü'l-Hasan-ı Şâzili Hazretleri buyurdu ki: "Benden sonra, Mısır'da Muhammed Hanefî ismiyle meşhûr bir zât gelecek, bu ülkenin fatihi olacak, kendisi büyük şân sahibidir. O, benim beşinci halifem olacaktır."
Kıymetli, şık elbiseler giyerdi. Huzuruna gelenlerin kalbinden geçenleri bilirdi. Büyüklüğüne inanmayanlar, huzuruna geldiklerinde mahcup bir şekilde tövbe edip talebesi olurlardı.
Ebû'l-Abbâs Sersî anlatır: "Muhammed Şâzili okuldan, medreseden çıkınca, çarşıda dükkanında oturur ve kitap satardı. Ona bazıları uğrayıp; "Yâ Muhammed! Sen dünya için yaratılmadın" dediler. Bu söz üzerine dükkandan ayrıldı, kitapları ile bütün varlığından vazgeçti. Hepsini terk etti. Sonra bunların ne olduğunu bir daha sormadı. Kendisine halvet (yalnızlık) sevdirildi. Halvete girdiğinde 14 yaşında idi. Yedi sene halvette kaldı, yeraltındaki odasından insanlar arasına hiç çıkmadı.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
