Allah-ü Teala'yı müşahade edebilmenin tabii ki O'nun peygamberlerine ve derecelerine göre veli kullarına mahsus olduğu bir gerçektir. O'nu müşahade edebilmenin çok ayrıcalıklı bir hal olduğu da söylenir. Hatem'ül Enbiya'nın varisi veli kullar, kamil insanlar isterler ki her kabiliyetli insan bu aşamaya gelebilsin, bu güzelliği, "vuslat"ı yaşayabilsin. Çünkü mümin kendisi için istediği bir güzelliği, bir hayrı kardeşi için de ister.Niyazi Mısri bir beyitinde der ki;Ey Mısri, özünü aşk mumunun ateşi ile yak, devamlı yok ol. Çünkü Sevgili için her yok oluşa karşılık Sevgili aşıka daha büyük bir varlık ihsan eder.Başka bir beyitinde der ki;Ben Cemal-i Hakk'ı cümle şeyde zahir görmüşemBu merayaya anınçün baktığımca hürremim."Ben Hakk'ın yüzünü/güzelliğini herşeyde açıkça görmüşüm.(Bakara suresi 115. ayette şöyle buyrulur; Hem Doğu hem Batı Allah'ındır. Hangi yöne dönerseniz Allah'ın yüzü (vechesi) oradadır. Şüphesiz ki Allah'ın rahmeti geniştir ve Allah bilendir.) Onun için bu aynalara baktığım ölçüde sevinçli oluyorum. Her aynadan bana Hakk'ın güzelliği yansıyor."Böyle bir hali henüz yaşayamasak bile birilerince yaşandığını bilmek de ne kadar güzeldir ve ne kadar önemlidir sevgili okuyucular. Eşyanın hakikatini kavramak belki de her vechede Allah'ı görebilmekle ilgili bir deyimdir.Allah'ı bilmek için O'nu çok anmaya, dildeki zikrimizi gönlümüze indirmeye, bunun için ibretle bakmaya, hikmetle konuşmaya ve hayret etmeye de ihtiyacımız var. Peygamber Efendimizin (sav) bir duası var; "Allah'ım hayretimi arttır". Yani alışkanlıkla bakmanın ötesine geçebilmek için.Bu hali kazanabilmek için de belki abdallara karışmamız gerekli. Abdal demek kötü huylarından arınmış, iyi huylarla bezenmiş olmak demek. Abdalın üç özelliği var: Sehavet-ül enfüs, yani nefs cömertliği, selamet-ül sudur,yani göğsün kalbin selim olması, takva hali, üçüncüsü bütün müslümanlara, mahlukata merhamet.
