Necef'ten yayılan kardeşlik kokusu

Yıllardır hep Alevi, Sünni, Şii birliğinden bahsediyor Prof. Dr. Haydar Baş. Bu çalışmalarını geçtiğimiz günlerde Necef ziyareti ile taçlandırdı Haydar Baş ve Kadrosu. Henüz havaalanından çıkarken başladı aslında güzellikler. Havaalanında bizleri karşılayan Necefli dostların Haydar Baş kadrosunda olup olmadıklarını öğrenmek için gördükleri herkese Haydar Baş, Haydar Baş diye sorması hepimizi gülümseten güzel bir enstantaneydi. Havaalanında bizi karşılayan Necefli dostlar bize İmam ALİ Hz'nin türbesine yakın bir yerde yemek ikram ettiler. Öğrendik ki bu yerde imam Ali'yi ziyarete gelenlere sürekli yemek ikram edilirmiş ki hiçbir Müslüman aç kalmasın Necef'te? Nebevî ahlâkın yansıması olan ne güzel bir davranış değil mi? Yemek sonrası türbeye doğru heyecanla yol alıyor, Aşığın Maşuğuna kavuşacağı ana odaklanıyorduk. O anın anlatılamayıp yaşanacağını söyleyen ziyaretçi arkadaşlarımızın ortak kanısı; altın kaplama kubbesi, cam sanatıyla süslenmiş bölümleri manevî atmosferle birleşince türbe Arafat'tan, Kabe'den, Ravza'dan bir parça oluyordu adeta. Ve herkesin ortak çıkarımı; Ehl-i Beyt diridir, ölü olan Ehl-i Beyt'ten bîhaber gönüllerdir..Umre hac yapanlar çok iyi bilirler ki; Ravza'da Peygamber (sav)'in türbesinde, kimseyi Türbeye yaklaştırmazlar, Peygamber (sav)'e gönlünü açıp türbesi başında gözyaşı dökmene müsaade etmez Vahhabiler. Necef'te İmam Ali türbesinde ise durum çok farklı. Türbenin eşiğini öpenler, türbe başında ağlayıp dua edenler, sesli olarak dakikalarca Allah'ı zikredenler, İmam Ali ile dertleşip halini arz edenler... Herkes kendi aleminde bambaşka haller yaşıyor ve kimse kimseye müdahale etmiyor. Bu ne güzel hoşgörü, ne güzel demokrasi... Ehl-i Beyt anlayışı, Ehl-i Beyt farkı bu işte?Türbenin bulunduğu camide, Şii kardeşlerimizle omuz omuza namaz kılmak tarifi imkansız müthiş bir muhabbet. Kimse sen Sünnisin diye seni hor görmediği gibi bakışlarıyla, gülümsemeleriyle candan selamlamalarıyla kucaklıyorlar bizi, tıpkı Ensar'la Muhacir gibi.Maneviyatı en üst seviyede olan Necef'in yollarının toz, çamur içinde olması, cadde ve sokaklarının pislikten perişan halde olması Haydar Baş Hocamızı ve bizleri öyle üzdü ki.. Cevat Gök Hoca bu içler acısı halin sırf Şii oldukları için bölgenin hizmet alamadığını ve mezhepsel savaş tehlikesi ile karşı karşıya kalan şehrin alt ve üst yapı olarak hiç gelişemediğini söylediğinde çok üzüldük.Ertesi gün Necef çarşısında alışveriş yaparken Yasin Yıldırım uyardı: Acele edin namaz vakti gelmeden alışverişi bitirelim. Çünkü burada namaz vakti dükkanlar kapanır. Ben şaka olduğunu zannedip gülümserken çarşıdan türbeye doğru giderken namaz vaktinde dükkanların kapatıldığını, dışarıda olan malların üzerine esnafın çarşaf serdiğini görüp çok duygulandım. Ve dedim ki; Şii'ye, Alevi'ye kafir diyenler bu manzara karşısında ne cevap verirler acaba? Gelir kapısı dershaneleri elinden alındığı için beddualar eden, Kelime-i Tevhid'den Muhammedun Resulullah'ı çıkaran ABD'nin diyalogcu hocaefendisinin ve şeriatı getireceğiz diye yola çıkıp ayakkabı kutularına milyon dolarları sıkıştıranların Müslümanlık abidesi olarak lanse edildiği dönemde halen Asr-ı Saadet terbiyesiyle dünya malını bir tarafa itip ibadete koşan Şiilere kafir denmesi reva mı? Ve ne acıdır ki para için dinini satanların yıkık bir şehirde parayı elinin tersiyle itip ibadete koşan Şiilere kafir yaftası yapıştırmasına Deccal fitnesi denmez de ne denir? Necef'te ders çıkaracağımız olaylar bununla sınırlı değil tabii ki. Arkadaşımız Yasin Yıldırım'ın taktığı yeşil şalın o bölgede seyyidler tarafından takıldığını taksi şoförünün seyyid, seyyid uyarısı ile anladık. Ve o şalı taktıktan sonra yoldan geçenlerin yanımızdan geçerken saygıyla selam vermesini şimdi daha iyi anlıyoruz. Bu yaşananlardan anladık ki; Necef'te Ehl-i Beyt'e, Peygamber (sav) ve soyundan gelenlere müthiş bir saygı ve sevgi varken ülkemizde İslam diyerek yola çıkanların Ehl-i Beyt soyundan gelen Atatürk'e ağza alınmayacak küfür ve hakaretlerle saldırmaları ne kadar acı değil mi? Necef'te son ziyareti yaptıktan sonra dönüş yolculuğu için uçağa bindiğimizde uçakta bir Beyrutlu işadamı olan Hasan Bey ile sohbet etme imkanı bulduk. Parmağımdaki Zülfikarlı yüzüğü görüp Şii misin diye soran Beyrutlu Hasan'a Sünniyim dediğimde çok şaşırdı ve derin bir sohbete daldık. Ali Gökgöz kardeşim Beyrutlu Hasan'a Ehl-i Beyt'i çok sevdiğimizi ve Ehl-i Beyt yolunda olan herkesi kardeş olarak gördüğümüzü söyleyince Beyrutlu Hasan'ın gözlerinden yüzüne yansıyan mutluluğu görmenizi isterdim. Ali kardeşim, Beyrutlu Hasan'a Haydar Baş'ı tanıyıp tanımadığını sorduğunda tanıyorum sözünü duyunca bu sefer mutluluk sırası bizdeydi. Haydar Baş'ı tanıyorum, Ehl-i Beyt'le ilgili çalışmalarından haberdarım deyince Haydar Baş Bey'in yapmış olduğu Ehl-i Beyt çalışmalarının ümmetin birliği için ne kadar önemli ve anlamlı olduğunu daha iyi anladık. Alevi, Sünni, Caferi, hepimiz Müslümanız, hepimiz kardeşiz. Ve aşkın merkezi Necef'ten İmamı Ali (kv)'nin türbesinden yayılan bu kardeşlik kokusu Ashab-ı Suffa'nın kardeşliğini tattırdı bize. Ve Ebuzer'in, Selman'ın, Eyyub El-Ensari'nin Ashab-ı Suffa okulunda kurduğu kardeşliği İslam Dünyası'nda hakim kılmak için fedakârca uğraşan Prof. Dr. Haydar Baş'ın dediği gibi Aleviyiz, Sünniyiz, Caferiyiz, hepimiz biriz, Ehl-i Beyt'iz? İmanların çalındığı ahir zamanda Ehl-i Beyt gemisinde olup kurtuluşa ermeyi hepimize nasip etsin!