Polemikten beslenen siyaset

Geçtiğimiz haftayı da siyasi üslup ve seviyelerin yerlerde süründüğü polemiklerle geçirdik.

Artık hükûmet kanadında tahammülsüzlük gitgide artıyor, birazcık yüksek perdeden dillendirilen en ufak eleştiriye dahi çok ağır saldırılar, tepkiler ve cevaplar veriliyor.

Bu durum her geçen gün artan oy kaybının ve iktidarı kaybetme korkusunun bir yansımasından başka bir şey değil kuşkusuz.

Hükûmet artık kendine ve icraatlarına güvenemiyor. Zira başta ekonomi olmak üzere her konu her geçen gün daha fazla idare edilemez, hükmedilemez ve yönetilemez hale geliyor.

Hükûmet kanadı 20 yıldır iktidar ve koltuğa o kadar sıkı bağlarla kendini bağlamış ki bunun dışında bir alternatifin rüyasını görmeye dahi tahammül edemiyor.

Bu durumda ne yapmak lazım?

Ekonomiyi ikinci plana atacak gündem oluşturmak, tabii ki.

Bu sırada imdada Ümit Özdağ yetişti. Onu yüksek perdeden tahrik ederlerse kavga ve suni gündem kaçınılmaz olacaktı ve oldu da.

Aksi takdirde İçişleri Bakanı Soylu'nun Ümit Özdağ'a bu kadar ağır ve galiz sözler sarf etmesine ne gerek vardı!

Koltuğunuz sağlamsa icraatlarınız vatandaşı memnun ediyorsa ve sandıktan korkmuyorsanız Ümit Özdağ'ın finanse ettiği Sessiz İstila kısa filmine sadece güler geçersiniz.

Kaldı ki mülteci sorunu sadece Ümit Özdağ'ın duyduğu bir endişeden ibaret değil. Toplumun büyük kesimi bu korkuyu iliklerine kadar hissediyor (Ya da hissettiriliyor) ve bu sebeple neredeyse tüm muhalefet partileri düzensiz göçmenlerin ülkelerine gönderilmesi gerektiği konusunda hemfikir.

Aksi takdirde Soylu, oynanmış rakamlarla mülteci sayısını tıraşlayarak milletin gazını alma ve birkaç yüz göçmenin uçaklarla sınır dışı edilme görüntüleriyle milleti rahatlatma çabalarına soyunmazdı.

Ümit Özdağ'ın karşı tepkisi de bence kabul edilemez ağırlıktaydı ve ne yazık ki hükûmetin ekmeğine ballı tere yağ sürdü. Bu seviyeye inmeden kendine yakışır bir üslupta ve ağırlıkta cevap verip olayı hukuka taşısaydı böyle bir etki yapmazdı. Belki krizi fırsata çevirerek oy toplamak ve rakibin hatalı geri pasını değerlendirip gol yapmak istemiş olabilir ancak Ümit Bey tecrübesinde ve kalitesinde bir siyasetçiden şahsen ben çok daha şık bir gol beklerdim.

Bir başka polemik de Ekrem İmamoğlu'nun hükûmet yanlısı gazetecilerle (Özellikle Nagehan Alçı ile) verdiği pozdan kaynaklandı.

Bu sefer de rahatsızlık sırası muhalefet seçmenine geldi ve Ekrem-Nagehan birlikteliği bu kesime çok dokundu.

Ekrem İmamoğlu her kesime kendini tanıtarak ve icraatlarını anlatarak olası bir Cumhurbaşkanlığı adaylığına hazır olduğu imajını vermek adına böyle bir poz vermiş olabilir ve bu son derece doğaldır. Gönül ister ki başta Cumhurbaşkanımız olmak üzere hükûmet temsilcileri de, muhalefet kanadında yer alan basın mensupları ile benzer birliktelikler gerçekleştirsin.

İnanın bu durumda körü körüne çekişmeler, seviyesiz atışmalar ve sataşmalar bir anda biter. Zira uzun yıllardır asıl sorunumuz bir araya gelememekten, birbirimize tahammül edememekten ve diyalog kuramamaktan kaynaklanıyor.

Ufak bir tepki sonucu özür dilemesi ise hiç beklenmeyen ve anlaşılamayan bir tavır oldu.

Süleyman Soylu'nun belden aşağı galiz hakaretleri sebebiyle özür dilemeyip Ekrem İmamoğlu'nun "Vız gelir tırıs gider" sözünden dolayı özür dilemesinin tek bir anlamı olabilir!

O da Süleyman Soylu'nun gidişinin alt yapısının hazırlandığından ibarettir.

Artık seçime kadar hükûmet kanadı sadece kendi tabanını değil muhalefet tabanını da mutlu ederek, ümit vadederek, suni gündemler ve polemikler çıkartarak yerel seçimde kaybettiği ve her geçen gün kaybetmeye devam ettiği oyları devşirmeye çalışacaktır.

Bu son derece normal, ancak asıl anormal olan muhalefetin bilerek veya bilmeyerek bu oyunların ve polemiklerin bir parçası olması!

Sayın Hüseyin Baş, İmamoğlu polemiğine yine kıvrak zekâsı ve orijinal bakış açısıyla yaklaşarak Twitter'dan çok güzel bir yanıt verdi: "Ekrem İmamoğlu'nun fotoğrafından muhalefet seçmeni çok rahatsız oldu. Peki, Nagehan Alçı'nın fotoğrafından hükümet seçmeni neden hiç rahatsız olmadı? Biraz da böyle bakıp bölünmemek gerek aslında."

Tüm bu polemikler ve yaşananlar bir kez daha gösterdi ki, ülkemizde gerçek muhalefeti kıvrak zekâsıyla, projeleriyle, müthiş bakış açılarıyla, gençliğinin verdiği dinamizm ile, ortamı bir anda yumuşatan esprili yaklaşımlarıyla, her kesimi kucaklayan samimiyetiyle ve hepsinden önemlisi kendine ve kadrosuna olan güveni ile BTP lideri Sayın Hüseyin Baş yapmaktadır.

Bu sebeple polemiklerden medet ummayı, saldırmayı, ötekileştirmeyi, siyasi seviyemizi düşürmeyi bir tarafa bırakıp bu sese kulak verelim.

BTP'siz ve Hüseyin Baş'sız siyaset, çözümden uzak, polemik ve kör dövüşünden ibarettir…