Ramazan ve din haramileri

Büyüklerin tabiriyle "batmanın çağıla karıştığı" yalanın dolanın, iyinin kötünün, iç içe girdiği; televizyon ekranlarında, gazete köşelerinde reyting uğruna nice çamların yıkıldığı, imanların az bir paha uğruna pazarlandığı bir zamanda yaşıyoruz. Hele de Mübarek Ramazan ayının gelmesiyle din adına nice sapıklıkların ortaya konduğu günler yaşamaktayız. Tutulan oruçlar, kılınan teravih namazları, okunan Kuran, verilen zekatlar tartışma konusu yapılmaktadır. "Bindik bir alamete; gidiyoruz kıyamete" sözü hâlimizi ne güzel tasvir ediyor. Dolmuşlarda, sokaklarda, düğünlerde, cenazelerde, hemen her yerde dini konular konuşulduğuna şahit olursunuz. Şöyle bir kulak misafiri olduğunuzda da herkesin kendince çözüm ürettiğini ve fetvalar verdiğini görürsünüz. Medyatik hocalar, diyalog saçmalıkları, dışardan, içerden tazyikler derken; ölçü bozulunca olacağı buydu zaten. Ölçü olmayınca da her önüne gelen ahkâm kesmeye başladı. Sohbete başlarken en moda söz olan "bence" ifadesi ağızlarda sakız oldu. Ve sonunda yeni bir sınıf oluşmaya başladı. Oluşan bu sınıf insanlara "Din Haramileri" ifadesini kullanmak yerinde olur kanaatindeyim. Onlar ki adlarının önünde her ne kadar allı pullu unvanlar olmasına rağmen, ehliyetten yoksun; yol bilmez, iz bilmezken, insanlara yol tarif etmeye kalkışır; neticesinde de insanları sapıklığa düşürürler. Bu tip insanlar yol haydudu, yol hırsızı değil de nedir? Allah bu insanların şerrinden muhafaza eylesin.  Neymiş efendim "dinimiz mantık diniymiş."   Yeri gelmişken "dinimiz mantık dinidir" ifadesine açıklık getirmeye çalışalım.  Bu ifade yanlış kullanılmaktadır. Aslı şudur: "Dinde mantığa aykırı hiçbir şey yoktur." Bakın arada çok hassas bir nokta vardır. "Din mantık dinidir" ifadesini kullananlar için, dinin herkesin mantığına göre yorumlanabilme yolu açılmış olur. İşte haramilik burada devreye girer. Fakat "Dinde mantık dışı hiçbir hüküm yoktur" kuralı, kişilerin mantık hatalarını ortadan kaldırır ve ölçüye uyma zaruretini ortaya koyar. Çünkü her insanın mantık kabiliyeti aynı oranda gelişmemiştir. Öyleyse din, kişilerin mantığına terk edilemeyecek kadar önemlidir.  "Bence" diye başlayıp kendi mantıkları çerçevesinde din yorumu yapmaya kalkışan insanları bakın ne gibi korkunç akıbetler beklemektedir. Peygamber Efendimizin buyruklarından aktarmaya çalışalım: "Kim Kur'an hakkında kendi reyiyle konuşursa, cehennemdeki yerine hazırlansın." (Tirmizi)"Kim Kur'an hakkında kendi görüşü ile konuşursa isabet de etse hata etmiş olur." (Ebu Davud)Çünkü kıyas, fukahanın (dinde fetva yetkisi olan) işidir. İnsanlar ahiretteki hesap korkusu ile biraz daha dikkatli davransalar olmaz mı sanki?  İbni Abbas rivayet ediyor: "İlk kıyas yapan iblistir. Lakin kıyasında hata etmiştir. Kim kendi reyi ile dini bir şeye kıyas ederse; Allah iblisi ona dost kılar." (Tıbyan tefsirinden) (Fukaha dışındakiler böylece uyarılmıştır.) İnsanlar, böyle tehlikeli işlerle geçici dünya şöhreti uğruna uğraşılacağına kendinden önceki dinde sağlam ölçü sahibi âlimlerin görüşlerine müracaat etseler; bu mukabil tehlikelere düşmemiş olurlar. Ama maalesef kendi elleriyle cehennemdeki yerlerini hazırlamaktadırlar.Öyle kimseler de var ki nefislerinin heva ve hevesleri ve geçici dünya menfaati için imanlarını para ile satarlar. İnsanlığın önüne batıl görüş ve düşüncelerini koyarak, onları Hak yoldan uzaklaştırırlar. Kur'an ifadesiyle "Onlar Allah Teala'nın ayetlerini az bir bedel karşılığında sattılar. Sonra da O'nun yolundan çevirdiler. Şüphesiz ki onların yapar oldukları şey ne kadar kötüdür." (Tevbe, 9)     İslam dini günümüze gelinceye kadar en mükemmel haline ulaşmıştır. "Şüphesiz Haram da bellidir, helal de bellidir; siz şüphelilerden kaçının" (Kutubi- Sitte, 5127) hadis-i şerifinde haram ve helal sınırının tayin edildiği, ibadetlerin nasıl yapılacağı en ince ayrıntısıyla çözüme kavuşturulduğu malumdur. Buna rağmen insanlara yeni yeni yollar tahsis etmeye çalışmak; olsa olsa ancak insanların sapıklığını artırır.Alemlere Rahmet Hazreti Muhammed Efendimizin (s.a.v.) bu konudaki uyarısıyla yazımıza son verelim:"Müslümanlıkta iyi bir yol açan kimseye o yolun sevabı verileceği gibi o yolda gidenlerinde sevabı verilir; bunun yanında onların sevabından bir şey eksilmez. Müslümanlıkta kötü bir yol açana o yolun günahı verileceği gibi o yoldan gidenlerin günahı da verilir; bunun yanında o yoldan gidenlerin günahı eksilmez." (Riyazüssalihin / Müslim)