Terazi

Kimi zaman hakkı, hakikati görmek, doğruyu yanlıştan ayırmak ne kadar zor oluyor değil mi sevgili okuyucular? Biz artık deyim yerindeyse turnusol olarak Yeni Mesaj gazetesini belledik dersek doğruyu söylemiş oluruz. Maalesef biz kendi başımıza kalsak görüşlerimizde isabet etmemiz çok zor, bu nedenle kendi gazetemiz olduğundan değil, bütün yazarlarımıza basiretli, ferasetli bakışları için, bizleri aydınlattıkları için çok teşekkür ederiz.
İzmir'de şubatın ortalarına doğru yaklaştığımız şu günler sanki bahar gibi, bugün bizim semtin pazarı, insanlarımız kendilerini dışarı atmış, bir alışveriş telaşı var ki sormayın. İnsan biraz tefekkür ederse sebze ve meyvelerin tartılması gibi günahların ve sevapların tartılacağı yani mizanın kurulacağı günü hatırlıyor. Ya bizler amellerimize riya ve gösteriş karıştırıyorsak, ya bu nedenle yaptığımız iyilikler, ibadetler boşa gidiyorsa, ya içten içe "Desinler" diye amel ediyorsak, ya şöhret peşinde koşuyorsak da bunun farkında değilsek? Ya mizan- terazi kurulduğunda girdiğimiz kul hakları nedeniyle günah kefemiz ağır gelirse, ya amel defteri sol tarafından verilenlerden olursak?
Bir de bu hallerin zıttını düşünelim: ya kendi nefsimizi hakir, hor ve zelil görmemiz, bu nedenle kırık gönüllü oluşumuz derecelerimizi yükselttiyse, ya bu sebeple gerçek ihlas sahiplerinden olduysak, ya yine bu sebeple her iyi amelimize karşılık kat kat sevaplar aldıysak ne güzel olurdu değil mi, mizanımıza hiç ummadığımız sevaplar konulsa, ya kendimizi bedbaht zannederken, en bahtlı insanlardan oluverirsek?
İnsan bir düşünmeye başlarsa o kadar çok ihtimal aklına geliyor ki… Allah (c.c.) bizleri hayır üzere eylesin. Resulüllah Efendimizin (s.a.v.) Havz-ı Kevser'i başında beklediği, kardeşlerim dediği, abdest azalarından tanıdığı bahtiyar zümrenin içindekilerden eylesin. Diyerek yazıyı bitirelim ve sizleri Allah'a emanet edelim.