"Tevbe imandır" sözünü ilk duyduğumda bir cevher bulmuş gibi sevindim, bir hakikat iki kelime ile bu kadar güzel anlatılabilir. Sonra düşündüm; imanı olmayan tevbe edebilir mi? Tabii ki tevbenin yanına bile yanaşmaz. Tevbe aynı zamanda sanki iman tazelemektir.Kimi zaman aklımızdan geçenlere bile tevbe ederiz, bir yakınım düşünce düzeyinde işlediği günahlara dil ile tevbe ettiğinde;" Tevbe ya Rabbi, tevbe estağfirullah" dediğinde çok rahatladığını belirtmişti.Tevbe etmek insanı gerçekten rahatlatır, asıl tevbe pişmanlıktır. Kalpte yerleşir. Ancak dil ile tevbe etmek hakikaten iman tazeler. Bilmiyorum insanlar en çok nefs-i levvamede iken mi tevbe eder? Siz ne dersiniz? Yaptığımız bütün hataları fark edebilseydik sanırız ömrümüzün büyük bir kısmını tevbe ederek geçirirdik.Tevbe etmek, özür dilemek, üzüntülerini bildirmek kalben de olsa güzeldir. Allah-ü Teala murakabesinde, görüp gözetmesinde olduğunu hatırda tutabilen her insan için tevbenin önemi büyüktür. Allah (c.c.) gönlümüzden geçenleri bilendir, sinelerin özünden haberdar olandır. O'nun sonsuz ilmi bunu gerektirir. Bu nedenle Allah'a(c.c.) inanmak, O'nun kalbimizden geçenleri bildiğini bilmek, kendimize itiraf etmektir.Yazının mutfağında sakin bir gece? Güzel sözler de mücevherler gibidir, hatta onlardan daha kıymetlidir, çünkü insanın maneviyatını besler, gönlünü doyururlar. Yazarlar da güzel sözlerin avcılarıdır, onların izini sürerler, onları diğer insanlarla paylaşırlar. Bu paylaşımdan haz alırlar. "Tevbe imandır" sözü bizim hayatta duyduğumuz, idrakine vardığımız en güzel sözlerden biri olma özelliğini taşıyor. Mü'min tevbe etmeyi sever, çünkü tevbe insanı Rabbine yaklaştırır. Resûlullah Efendimiz(s.a.v.) günde 70-100 defa tevbe edermiş. Fark edebildiğimiz ve ya edemediğimiz günahlarımıza tevbe etmek ölümden önce yapılabilecek en akıllıca iştir. Tevbe etmeye devam diyoruz ve sizleri Allah'a emanet ediyoruz.
