Umudu olana değil parası olana ‘garanti’ veriyorlar

Enes Kara 20 yaşındaydı. Hayalleri, umutları vardı.   2. Sınıf tıp öğrencisiydi. 'Artık hayatıma devam etmek istemiyorum' diyerek başlamıştı cümlelerine. 

"Bu her geçen gün daha da zor oluyor. Sürekli stres, gelecek kaygısı ve ne yapacağını bilmiyorum. Bu şekilde yaşamak istemiyorum… Geleceğe baktığım zaman daha da kötü bir hal alacakmış şimdiden görebiliyorum. Yaşamak istemiyorum' diyerek maalesef canına kıydı.

Ferhat Eren 21 yaşındaydı. Boş arazide ağaca asılı olarak bulundu. Not bırakmıştı:

"Hiçbir zaman konuşkan ve derdini anlatan biri olmadım. Ama artık anlatabilirim. Ben başa çıkamıyorum. Artık hayat ile mutluluk ve yaşamın bu dünyada bir ev, araba ve evlilik olması kadar saçma bir şey yok. 

Bu yaşıma kadar yaşayan bir ölü gibiydim. Hiçbir zaman ne mutlu ne de tatmin oldum. Sadece siz öyle olduğumu sandınız…

Son çare bu mecburum. Çünkü yaşadıkça daha çok acı çekiyorum. Biliyorum, 2-3 gün konuşulup unutulacağım…

Bunları yazarken bile zorlanıyorum. Çünkü kendimi bile açıklamak zor ama artık yaşamak istemiyorum. İstemiyorum ne yaparsam yapayım hiçbir şey değişmiyor. Her gün yine aynı şeyler oluyor. Hiçbir şeyi değiştiremiyorum... 

Tüm aile ve sevenlerimden özür diliyorum. En çok sizden özür diliyorum. Anne ve baba size layık bir evlat olamadım, özür diliyorum".

Tuğrul Erüklü 21 yaşındaydı. Bir kıraathanenin sundurmasına kendini astı. O da not bırakmıştı: 

"Ufakken ileride hayatım çok güzel olur zannediyordum. Çünkü çok iyi bir teyzem, çok sevdiğim bir annem, çok iyi arkadaşlarım ve çok sevdiğim arkadaşlarım vardı. 

Hayat beni zalim, duygusuz, ateist bir şey yaptı. Şimdi bir teyzem, bir annem, 1 tanesi hariç uyuşturucu bağımlısı arkadaşlarım var. 

Abilerim, onlar yoklar artık. Kendileri çok mükemmellermiş gibi beni olduğum gibi kabullenemediler. Benim geleceğe dair umudum yok, hayalim yok. Hayattan bir beklentim yok. Bu dünyada yerim yok artık. Furkan kendine iyi bak kardeşim. Kimi üzdüysem özür dilerim. Senin suçun değil M."

23 yaşındaki Batuhan Yiğit 3 yıllık hemşireydi. Arkasında 3 sahifelik intihar notu bırakarak gitti.

Onur Alp Suluhan 18 yaşındaydı. Doğalgaz borusunu açmıştı. Bıraktığı notta ise 'içeri girdiğinizde çakmak çakmayın, elektrikleri açmayın, havaya uçarsınız' yazıyordu.

Ş.T 20 yaşındaydı. Bingöl Üniversitesi Tıbbi Dokümantasyon ve Sekreterlik 1. Sınıf öğrencisiydi. Bulunduğunda, 'hayattan bunaldım' notu vardı yanında.

Saffet G. 34 yaşındaydı. Anne-babasıyla yaşıyordu ve uzun süredir işsizdi. Yanındaki notta:  "Ben hakkımı size helal ediyorum. Siz de bana hakkınızı helal edin. Biliyorum, sizi çok üzdüm. İşsizlikten bunaldım' yazıyordu.

Selmani Köroğlu 22 yaşındaydı. O da işsizdi. Rize sahilde cesedini buldular. Bıraktığı notta: 'Ben, size layık bir evlat olamadım' yazıyordu.

İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü 3. sınıf öğrencisi Sibel Ünli son paylaşımı: "Bir liraya karnımı doyurabilir miyim? Yemekhane kartımda para kalmamış sadece bir liram var".

26 yaşındaki Osman Karul, 21 yaşındaki U.Z.Ş ve daha nice gençlerimiz işsizlik, hayat şartlarının zorluğu ve umutsuzluk yüzünden hiç yapmamaları gerekeni yaparak kendi hayatlarına kıydılar. 

Türkiye'de 2002-2019 arasında 53 bin 425 kişi intihar ederek yaşamına son veriyor. Raporlara geçim sıkıntısı olarak yansıyan rakam 6 bin civarında. 23 bin intihar vakasının sebebine ise 'bilinmiyor' yazılmış.

Hükümet mi ne yapıyor?

Zenginlerin TL'sine, dolarına, Euro'suna, altınına kazanma garantisi veren hükümet son bir kararla bu kazanç garantisine şirketleri de ekledi.

Artık zengin olanlar daha da zengin olacak. Hem de iktidarın koruma garantisiyle.