Başbakan Erdoğan'ın Berlusconi ile aile dostluğu, Dışişleri Bakanı Gül'ün Verhaugen ile arkadaşlığı pek işe yaramadı.
Çünkü onlar kendi lehlerine olduğu zaman dostluğu, aleyhte olduğu zaman devlet adamlığı kesmeyi pek iyi bilirler.
Nitekim AB liderlerinin Brüksel zirvesinde de öyle oldu.
Avrupa Birliği, Türkiye'nin tüm girişimlerine rağmen Erdoğan ve Gül'ün Berlusconi'nin etrafında fır dönmesine rağmen zirve sonuç bildirisine Türkiye'nin başını ağrıtacak ifadelere yer verdi.
AB zirvesinde bir çok ilke imza atılarak Türkiye'nin geleceğine dönük AB'ye alma iradesinden çok, Türkiye'yi bölme iradesine yer verildi.
AB Anayasası için müzakerelere zaman ayırmak için erken yapılan bildiride ilk kez Türkiye ile ilgili paragrafta Kıbrıs'la ilgili ifadelere yer verilerek Kıbrıs sorununun Rum kesiminin üyeliği için değil, Türkiye'nin üyeliği için ön şart olduğu bir kez daha kalın harflerle yazıldı.
Bildirgenin 39. paragrafında Türkiye'nin Kıbrıs sorununun çözümünde siyasi iradesini açıklamasının önemine vurgu yaparak şöyle deniyor: "Bu kapsamda Kıbrıs sorununda aşağıda dördüncü bölümdeki ilkelere dayanan bir çözümün bulunması Türkiye'nin üyelik beklentilerini büyük ölçüde kolaylaştırır".
Şimdi AKP hükümeti borazancı medyayı devreye koyarak "Türkiye'nin üyelik beklentileri için şarttır" yerine "büyük ölçüde kolaylaştırır" ifadesini öne çıkararak çarpıtma yolunu seçecektir.
Ancak paragrafın başındaki Türkiye'nin çözüm iradesine atıf yapılması gözlerden kaçmamalı. Zaten Verhaugen de birkaç gün önce hükümetin Denktaş'tan habersiz Kıbrıs konusunda da AB'ne bazı taahhütler verdiğini açıklayınca ortalık karışmıştı.
Hükümet son bir aya kadar Kıbrıs'ta vatan satıcıları ile yakın poz verdikten sonra, son günlerde tarafsız pozlara bürünerek sorumluluğu Kıbrıslılara yıkabileceğini düşünüyor.
Tabanından gelen tepkiler AKP'yi biraz hizaya getirmişe benziyor. Ancak millet oyunun farkında.
AB zirvesine dönelim. Zirvede yine ilk kez Güneydoğu sorununa doğrudan Güneydoğu sorunu olarak yer verilerek Güneydoğu'daki durumu ve kültürel haklar konusunda hükümetin çaba harcaması isteniyor.
Dışişleri Bakanı Gül, kültürel hakların oturmuş bir tabir olduğunu ancak Güneydoğu'daki ifadesi ile birlikte farklı bir hale getirilmeye çalışıldığı, bu ifadelerin müzakerenin yeni şartı gibi algılanabileceği, değiştirilmezse kabul etmeyeceklerini Batılı dostlarına ifade etmiş.
A kuzum kabul etmezseniz ne yazar. Ecevit de Helsinki Zirvesi'nde geçen Kıbrıs ifadesini kabul etmemiş hatta AB Dönem Başkanı'nı Türkiye'ye getirerek yazılı taahhüt almıştı da ne oldu.
Hepiniz Kıbrıs'ı bugün üyelik değil müzakere için ön şart kabul etmediniz mi?
Zirvede Türkiye'den, din özgürlüklerinin önündeki engellerin kaldırılması isteniyor.
Acaba Dışişleri Bakanı Gül niye bu konuda da şu soruyu sormadı:
Başörtüsünü AB ülkeleri de yasaklamaya başlamışken Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi başörtüsünün yasaklanmasını insan haklarına aykırı bulmazken din özgürlüğünden kastınız ne?
Yine AB Türkiye'deki AB'ci medya gibi Kur'an kurslarını terör yuvası gibi görürken, İslam'ı bir bütün olarak benimsemeyi laikliğe aykırı bulurken, hangi din hürriyetinden bahsediyorsunuz?
Abdullah Gül bunları soramaz, çünkü AB liderlerinin cevabı hazır: "A kuzum siz AB'nin Hıristiyan kulübü olduğunu bilmiyor musunuz?
Bakın Anayasamıza dahi kiliselerle diyalogu ön şart olarak koyduk. Burada İslam, cami, Diyanet'le diyalog diye bir ibare gördünüz mü?
Hem bunları bilerek bize uyum sağlayacağınızı göstermek için iktidar partisi olarak Hıristiyan Demokratlar Birliği'ne üye olmak istediğinizi ifade etmediniz mi?
Şu 2004 yılı çok cümbüşlü geçecek. AB ile gelinen kritik dönemeçte kim kimdir, kim ne yapmak istiyor ve kim ne yapıyor daha net anlaşılacak.
AB'den müzakere tarihi almak için verilen tavizlere bir bakar mısınız?
Peki AB bütün bunlara rağmen müzakere tarihi verecek mi?
Kocaman bir soru işareti.
