Ağlasam yeri değil

Ağlasam yeri değil, ağlamasam bir eksiklik? Kayıp zamanların kayıp duyguları yine gözlerime dolup ağlatacak beni. Ne güzel senin o en değer verdiğin tarafından gözlerinden ılık yaşların akması. Bazen öyle rahatlatıyor ki insanı? Durup durup ağlasam yıkasam gözlerimi yanaklarımı diyorsun.Hele secdelerde ağlamak, secdede bile yeterince yaklaşmayı başaramadığın Rabbin için, öyle bir dokunuyor ki insanın gönlüne. Öyle bir hicran, öyle bir ayrılık acısı aranmadan bulunuveriyor ki? Gözyaşları en çok secde yerine yakışıyor."Sensizliğin ilacı senin için ağlamak" diyordu şair. Bazı zamanlarda birbirimize ne kadar ihtiyaç duyuyoruz değil mi? Fakat işte bu en gerekli zamanlarda uzak oluyoruz birbirimizden nedense. İnsan yalnız kalınca anlar yalnızlığın güzelliğini ve yalnızlığın çaresizliğini.Mümin olma boyutunda insan kesinlikle yalnız değildir. Beş vakit alnı secdeye varan kişi sair zamanlarda da bilir ki gizlemeye çalıştığı sırların bir ortağı vardır. Onu en güzel şekilde terbiye eden yüce Rabbi vardır. Allah insana onu sevdiği için acı verir, keder verir ki hamlığından kurtulsun, ince ince işlensin, farklı olsun ve farkı fark etsin.Dert insanı Allah yoluna iletirmiş, derdin yükünü taşımak, derdiyle arkadaş olmak, hatta dertsiz olamamak halis kulların hali değil mi? "Dertliyim ruhuma hicranımı sardım da yine/İnlerim şimdi uzaklarda solan gün gibiyim" diyen şair gerçekten dertli olmasaydı nereden bulacaktı bu güzelliği.Ağlamaktan bahsediyorduk birden dertlerimiz baskın çıkıverdi. Ağlamak yalnızken daha güzeldir, içine riya karışmadığı için. Yalnızken ağlamak insanı oldukça rahatlatır, gözyaşları iyi arkadaşlardır fakat hepsinden iyicesi kendi kendine de olsan gülümseyebilmektir. Yani her şeye rağmen, bütün dertlere, sıkıntılara, ağırlıklara rağmen gülümseyebilmek bir olgunluk göstergesidir. Yüzünüze bir gülümseme yerleştirmeyi gerçekten başara biliyorsanız o zaman demektir ki siz bazı şeyleri aşmışsınız. Şimdi hepinizden bir gülümseme bekliyorum.Hepinizi Allah'a emanet ediyorum. Sağlıcakla kalın.