Beyağaç’ın tarımsal potansiyeli, yetişen ürünler ve sorunları

Denizli'nin doğal güzellikleriyle öne çıkan ilçesi Beyağaç, tarımsal üretim açısından önemli bir potansiyele sahiptir.

Akdeniz ikliminin etkisi altında olan ilçe, verimli toprakları ve uygun iklim koşullarıyla tarım ve hayvancılık için elverişli bir bölgedir.

Beyağaç'ın tarımsal potansiyeli, özellikle dağlık ve engebeli arazilerde yapılan tarım ile orman ürünlerine dayalı ekonomik faaliyetlerle dikkat çeker.

İlçede tarım arazilerinin yanı sıra ormanlık alanlardan elde edilen tıbbi ve aromatik bitkiler, bölge ekonomisine katkı sağlar. Ayrıca, sulama imkanlarının geliştirilmesiyle tarımsal çeşitlilik artma potansiyeline sahiptir.

Yetişen Ürünler

Beyağaç'ta tarımsal üretim, bölgenin iklim ve coğrafi özelliklerine bağlı olarak çeşitlilik gösterir:

Tarımsal Ürünler: İlçede buğday, arpa, nohut gibi tahıl ve baklagiller yaygın olarak yetiştirilir. Ayrıca, elma, üzüm, ceviz ve badem gibi meyve türleri de önemli bir yer tutar. Özellikle ceviz üretimi, Beyağaç'ın tarımsal kimliğinde öne çıkar ve kaliteli cevizleri ile tanınır.

Tıbbi ve Aromatik Bitkiler: Beyağaç, tıbbi ve aromatik bitkiler açısından zengin bir bölgedir. Kekik, adaçayı, biberiye, lavanta gibi bitkiler hem doğal olarak yetişir hem de kültürel üretimle çiftçiler tarafından değerlendirilir.

Bu bitkiler, yerel halk tarafından toplanarak tüccarlara satılır ve kozmetik, ilaç, baharat gibi sektörlerde kullanılmak üzere ihraç edilir.
Sebze ve Meyve: İlçede domates, biber, patlıcan gibi sebzeler ile çilek, kiraz ve nar gibi meyveler de yetiştirilmektedir. Ancak bu ürünler daha çok yerel tüketim için üretilir.

Hayvancılık: Beyağaç'ta küçükbaş hayvancılık, özellikle kıl keçisi yetiştiriciliği, tarımsal üretime paralel olarak önemli bir geçim kaynağıdır. Mera hayvancılığı yaygındır ve bölgedeki çayır ve meralar bu faaliyet için uygundur.

Sorunlar



Beyağaç'taki tarımsal faaliyetler, bir dizi yapısal ve çevresel sorunla karşı karşıyadır:

Sulama Sorunları: Türkiye genelinde olduğu gibi Beyağaç'ta da sulama, tarımın en büyük sorunlarından biridir. İlçede kurak ve yarı kurak iklim koşulları hakimdir ve sulama altyapısı yetersizdir.

Türkiye'de sulanması gereken 8,5 milyon hektar arazinin sadece 4 milyon hektarı sulanabilir durumdadır; Beyağaç da bu genel sorundan etkilenmektedir. Kuraklık nedeniyle arazilerin bir kısmı nadasa bırakılmak zorunda kalır, bu da verimi düşürür.

Üretim Planlamasının Eksikliği: Plansız üretim, Beyağaç'taki çiftçilerin karşılaştığı önemli bir sorundur. Fazla üretilen ürünler pazarlanamazsa çiftçiler zarar etmekte, ürünler ise aracılara düşük fiyatlarla satılmaktadır. Çiftçilerin örgütlenememesi, ürünlerin pazarlama sürecinde aracıların hakimiyetine yol açar ve bu durum hem üreticiyi hem de tüketiciyi olumsuz etkiler.

Girdi Maliyetlerinin Yüksekliği: Gübre, tohum, tarım ilacı ve mazot gibi tarımsal girdilerin fiyatlarındaki artış, Beyağaçlı çiftçileri zorlamaktadır. Kimyevi gübrelerin doğru kullanımı verimi %50'den fazla artırabilirken, yüksek maliyetler çiftçilerin bu girdilere erişimini kısıtlamaktadır. Organik gübre kullanımının yaygınlaştırılması ve devlet desteklerinin artırılması bu soruna çözüm olabilir.

Arazi Bölünmesi: Miras yoluyla tarım arazilerinin bölünmesi, ekonomik olmayan küçük ve verimsiz parsellerin oluşmasına neden olmaktadır. 5403 Sayılı Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanunu, asgari tarımsal arazi büyüklüğünü belirlemiş olsa da, bu sorun Beyağaç'ta da hissedilmektedir. Küçük araziler, ölçek ekonomisine geçişi zorlaştırır ve verimliliği düşürür.

Çiftçi Örgütlenmesi ve Finansman: Çiftçilerin kooperatifler aracılığıyla örgütlenmesi ve finansmana erişimi sınırlıdır. Tarımsal desteklerin ekim öncesinde belirlenmesi ve zamanında ödenmesi, Beyağaç'taki üreticiler için kritik bir ihtiyaçtır. Ayrıca, sözleşmeli üretim modeli gibi modern tarım yöntemlerinin yaygınlaşması gerekmektedir.