"Bilemezsin"

"Ağlasam sesimi duyar mısınız?" diye sorar Orhan Veli Kanık bir şiirinde. Oysa bazıları ağladıklarında onları kimselerin duymamasını isterler, yeğlerler. "Ağlasanız da sesinizi duysak" diyorum, Bir teselli mi istersiniz, bir öğüt mü, yoksa yine bir şiir mi?"Bilemezsin, gözyaşların ağartır belki günah karasını/Kalbini de yıkar gözlerin gibi, bilemezsin?""O ağlıyor mu?" dedirtmek sizin derdiniz, desinler durağında bekleyenlerden misiniz? Onlar dese demese ne çıkar, sizi yalnızken de duyan Güzel'e dert yanasınız. O'ndan başka bir Faal tanıyor musunuz? O'ndan başka size gelebilecek zarara mâni olan, bir sıkıntıya uğradıysanız onu def edecek birisi?O'ndan başka size en güzel selamları, maddi ve manevi rızıkları bahşedecek olan birisini tanıyor musunuz? Günahlarımızı setredecek başka bir merci? Size rağbet eden ve kendisine rağbet edilecek birisi? Sizin ihtiyaçlarınıza, isteklerinize rağbet edecek birisi, sizi her zaman her yerde hıfz edecek, koruyacak. Size en güzel vekil olan Vacibu'l-Vücud'a ne kadar yakınız, yakınsınız?Şairin bu mısraı bize yalnızken ağlayanları hatırlattı, bir kelimenin bir ismin derdine düşüp gözyaşı dökmek, bilemezsiniz nasıl tatlı tatlı sarsar benliğinizi, hazanlar gibi yapraklarını dökerken ruhunuz?Siz siz olmaktan öte yaprakları dökülmüş yalnız bir ağaç gibi kalırsınız. Rüzgâr dokundukça ince dallarınıza "herhalde ölüyorum" sanırsınız.Bir dem gelir bahar olur, açılır size perdeler, o zaman da sevincinizden ağlarsınız. Ağlasanız sesiniz duyulur, biz de yürümedik mi o yollarda? Size sizden yakın olanı tanıyabilirseniz, kimsenin ağladığınızı duymasına gerek kalmaz.Rüzgâra söz etmeden geçmeyelim:Rüzgar esmeyince dal sallanır mı? Öz ağlamadan gözler ağlar mı? Size biraz teselli, biraz öğüt, biraz da umut verdik. Daha ne diyelim güzel insanlar?