Bir mü'min iki defa bir delikten ısırılmaz

Şair Ebu Uzze, bir defasında Müslümanlara esir düşmüştü... Serbest bırakılması için Resulullah'a yalvardı. Peygamber (sav), o günden itibaren kendisine ters düşmemek şartıyla onu serbest bıraktı. Günler geçti bir gün Ebu Uzze, tekrar Peygambere karşı savaşa katıldı ve esir düştü. İkinci defa serbest bırakılması için yalvarınca, Resulullah (sav), şöyle buyurdu: "Bir mümin iki defa bir delikten ısırılamaz". Sonra öldürülmesini emretti. Resulullah (sav), Allah'ın hakkına tecavüz edilmedikçe kendi şahsı ile ilgili hiçbir şeyden ötürü intikam almazdı. Fakat, Allah için intikam alırdı.Onun merhameti coşup taşar ve bütün mahlukatı kapsamına alırdı. Fakat sınırını aşıp diğer kemal sıfatlarının zayıflamısna da sebep olmazdı. Nitekim, derûnunda hoşnutluk bulunan sitemli ifadelerde Cenab-ı Hak, Ona sınırı hatırlatırken, bize de Habibi'nin merhametini methetmiştir. Onda merhamet öyle coşardı ki, insanların, cennet yolunu bırakıp Cehenneme giden yolu tuttuğunu görünce üzüntüden ölecek bir hale gelirdi. Bu sebeple Cenab-ı Allah (cc), Resulu için sitemvarî bir tarzda şöyle buyurmuştur: "Kur'an'a iman etmezlerse belki arkalarından esef ederek kendini üzeceksin". Onun bu hali nübüvvetin merhameti ve büyük bir alametidir.